• 1) Διοικητικός ή δικαστικός αξιωματούχος·
  • εδώ, επιφορτισμένος με αστυνομικά καθήκοντα, υπεύθυνος για την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων:
    • τον γαστάλδον όρισαν … να τον βλέπει (ενν. τον φουρκισμένον), διά να μηδέν τον κλέψουσι (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 1720).
• 2) Επίτροπος, έφορος εκκλησιαστικής αδελφότητας:
  • το γκόλφι της εκκλησίας … να το δώσετε του γαστάλδου (Σεβήρ., Διαθ. 191⁹⁴ (έκδ. γκ‑).)>

[<βεν. gastaldo. Τ. καστάλδος (<μεσν. λατ. castaldus) τον 8.-9. αι. (Lampe· πβ. και Du Cange, λ. καστάλδος)]