• Μεγάλο βέλος που το έριχναν με βαλλιστρίδα και το οποίο, κατά την πορεία του, στριφογύριζε στον αέρα:
  • είχεν πολλούς τζακρατόρους και εσύραν βερετουνία (Μαχ. 484^1‑2)·
  • (σε μεταφ.):
    • Πάσα του λόγος σουβλωτόν εις την καρδιά βερτόνι μου ’ριχτεν (Ροδολ. Β´ 169).

[<βεν. vereton - ιταλ. verettone. Ο τ. βελτόνι στο Du Cange και σήμ. ιδιωμ. Ο τ. βερτόνι (<παλαιότ. ιταλ. vertone, DEI, λ. verretta) και σήμ. κρητ.]