Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Πολύ συχνά οι διάλεκτοι είναι ελλιπώς γνωστές, επειδή δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα, κυρίως στους πρώιμους αιώνες. Για παράδειγμα, η κρητική έχει επιγραφική εμφάνιση ήδη από τον 8ο αιώνα π.X., η αρκαδική μόλις από τον 6ο αιώνα π.X., ενώ πριν από το πρώτο μισό του 4ου αιώνα π.X. η παμφυλιακή είναι γνωστή μόνο από βραχυγραφίες σε νομίσματα. Kαι όταν πια από τον 4ο αιώνα π.X. η επιγραφική μαρτυρία γίνεται άφθονη, οι επιχώριες διάλεκτοι έχουν επηρεαστεί από τη δημιουργούμενη κοινή, που θα επικρατήσει στους ελληνιστικούς χρόνους. Άλλη δυσκολία αποτελούν οι γραφικές αμφισημίες των πινακίδων της γραμμικής B και των αρχαϊκών κυρίως αλφαβητικών επιγραφών, που αφήνουν αναπάντητα ερωτηματικά για κάποια διαλεκτικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, το αποτέλεσμα της συναίρεσης των φωνηέντων, που διαφέρει από διάλεκτο σε διάλεκτο και αποτελεί κριτήριο για τον διαχωρισμό τους, δεν δηλώνεται πάντοτε με σαφήνεια. Tέλος, δεν πρέπει να λησμονούμε πως, αφού γνωρίζουμε τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους μόνο από γραπτά κείμενα, ενδέχεται να μας διαφεύγουν χαρακτηριστικά του προφορικού λόγου, επειδή η γραπτή γλώσσα δεν αποτελεί πάντοτε πιστή αναπαράσταση της προφορικής και επειδή κατά κανόνα ο προφορικός λόγος έχει πολύ βραδύτερους ρυθμούς εξέλιξης από τον γραπτό.