Εξώφυλλο

Αριάδνη

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας

της Δήμητρας Μήττα

  • Ο Μίνωας και η Σκύλλα.

    Πηγή:

    Harvard Art Museums/Fogg Museum
  • Ο Μίνωας πολιορκεί τα Μέγαρα και η Σκύλλα τον ερωτεύεται.

    Πηγή:

    Βικιπαίδεια
  • Ο Μίνωας πολιορκεί τα Μέγαρα και η Σκύλλα τον ερωτεύεται.

    Πηγή:

    Rijksmuseum
  • Ο Μίνωας πολιορκεί τα Μέγαρα και η Σκύλλα τον ερωτεύεται.

    Πηγή:

  • Η Σκύλλα κόβει τη χρυσή τρίχα του Νίσσου.

    Πηγή:

    Λονδίνο, Βρετανικό Μουσείο
  • Η Σκύλλα κόβει τη χρυσή τρίχα του πατέρα της και την παραδίνει στον Μίνωα.

    Πηγή:

  • Η Σκύλλα προσφέρει το κεφάλι του πατέρα της με την χρυσή τρίχα στον Μίνωα.

    Πηγή:

  • Η Σκύλλα προσφέρει το κεφάλι του πατέρα της με την χρυσή τρίχα στον Μίνωα.

    Πηγή:

  • Ο Μίνωας κυριεύει τα Μέγαρα.

    Πηγή:

    Harvard Art Museums/Fogg Museum
  • Ο Μίνωας κυριεύει τα Μέγαρα.

    Πηγή:

  • Η Σκύλλα απορρίπτεται από τον Μίνωα.

    Πηγή:

    Harvard Art Museums/Fogg Museum
  • Η Σκύλλα πεθαίνει προσπαθώντας να φτάσει με τη βάρκα της το πλοίο του Μίνωα.

    Πηγή:

  • Η Σκύλλα στοιχειώνει το πλοίο του Μίνωα.

    Πηγή:

    Rijksmuseum
  • Η Σκύλλα μεταμορφώνεται σε ερωδιό (κίρρις).

    Πηγή:

ΣΚΥΛΛΑ, πουλί

    (πουλί)

     

    Η Σκύλλα ήταν κόρη του βασιλιά των Μεγάρων Νίσου.

     

     

    Ο έρωτάς της για τον Μίνωα της Κρήτης προκάλεσε τον θάνατο του πατέρα της. Πιο συγκεκριμένα:

    Όταν ο Μίνωας έφτασε στα Μέγαρα και επιχείρησε να καταλάβει την πόλη εκδικούμενος τον θάνατο του γιου του Ανδρόγεου στην Αθήνα, η Σκύλλα τον ερωτεύτηκε ή δελεάστηκε από τον πονηρό ξένο που της πρόσφερε χρυσά κοσμήματα. Και όπως άλλες ερωτευμένες, βοήθησε τον Μίνωα αποσπώντας από το κεφάλι του πατέρα της Νίσου, γιου του Πανδίονα και αδελφού του Αιγέα της Αθήνας, την πορφυρή (ή χρυσή) τρίχα, χάρισμα των θεών, που τον καθιστούσε ανίκητο και αθάνατο. Σε αντάλλαγμα, ο Μίνωας υποσχέθηκε ότι θα την παντρευόταν. Νιώθοντας όμως, αποτροπιασμό για την πράξη προδοσίας της Σκύλλας απέναντι στον πατέρα της και την πατρίδα της, μετά την επίτευξη του σκοπού του, την έδεσε στην πλώρη του καραβιού του σαν ακρόπρωρο και αυτή πνίγηκε ή την έδεσε από τα πόδια πίσω από την πρύμνη του πλοίου (Απολλόδ. 3.210-211). Οι θεοί τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν σε πουλί. Πίσω της έτρεχε ο Νίσος που και αυτός είχε μεταμορφωθεί σε θαλάσσιο αετό (Εικ. 1736) που κυνηγάει παντού το πουλί. (Εικ. 1541, 1542, 1543, 1544, 1545, 1546, 1547, 1548, 1549, 1550, 1551, 1552, 1553, 1554)