Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ Το ωραίο ταξίδι
ΤΟ 1996, ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ προγραμματικές του δηλώσεις ως πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης μίλησε και για εξωτερική πολιτική. Προκάλεσε μάλιστα εντύπωση καθώς αναφέρθηκε αποκλειστικά στην Ευρώπη. Μερικές ώρες αργότερα ήρθαν τα Ίμια και το "ευχαριστώ τις Ηνωμένες Πολιτείες" από το βήμα της Βουλής. Ήταν, νωρίς - νωρίς, το "μέα κούλπα" του Σημίτη, που έσπευσε, τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς, να επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο. Καλός ο ευρωπαϊσμός, καλύτερος ο υπερατλαντικός ρεαλισμός.
ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, αρχές του 2003, ο Σημίτης, ως προεδρεύων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκάλεσε έκτακτη σύνοδο στις Βρυξέλλες για το Ιράκ. Με δεδομένη την κόντρα Γαλλο-Γερμανών και Βρετανο-Ισπανο-Ιταλών, πολλοί έβλεπαν την πρωτοβουλία να κατευθύνει το ευρωπαϊκό ιστιοφόρο σε βραχονησίδα. Ωστόσο, κεκλεισμένων των θυρών, αφού επήλθε σύνθεση απόψεων και τέλειωσε η συζήτηση, ο Σιράκ σηκώθηκε, πήγε στον Σημίτη και του είπε: "Costas, δεν περίμενα ότι θα τα καταφέρεις. Φελισιτασιόν!".
ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ των "15" "εκτίμησε", κατά δήλωσή του, και ο Τζορτζ Μπους. Βλέπετε, τα κείμενα της Ένωσης είναι σαν τα λαχανάκια Βρυξελλών. Δείχνουν στρογγυλά και ανιαρά, αλλά αφήνουν έντονη γεύση στον ουρανίσκο. Οι "συνέπειες" που, κατά το κείμενο, θα υποστεί ο Σαντάμ αν δεν αφοπλιστεί αυτοβούλως, ερμηνεύονται ήδη από τους Αμερικανούς με τη λέξη που τους αρέσει: "πόλεμος".
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΗΜΙΤΗ δεν είναι ότι ένωσε τους Ευρωπαίους σε ανεκτή από όλους διατύπωση, αλλά ότι, σιωπηρά, μίκρυνε το υπερατλαντικό χάσμα με τις ΗΠΑ. Το δράμα του είναι πως τα στιγμιότυπα από το CNN έγιναν σάντουιτς ανάμεσα στην τελευταία έκρηξη του Πάγκαλου, την κατολίσθηση της ημέρας και το ζεϊμπέκικο στραβοπάτημα του Παύλου. Σε αναλογία με την καβαφική Ιθάκη, η Ευρώπη έδωσε στον Σημίτη "τ' ωραίο ταξίδι", τελικός προορισμός όμως παραμένει η Ελλάδα.
