"Ta Nea" Newspaper
Το πνεύμα του τόνου
Επίκαιρα
Εις το εξής θα ανήκω συνταξιοδοτικά εκεί που ανήκουν οι περιπτεράδες. Θα είμαι κατά κάποιο τρόπο φούρναρης, κορνιζάς, ράφτης, θα κρατώ λογιστικά βιβλία, θα πουλώ καλλυντικά, κεριά, μπομπονιέρες, κεραμικά ή θ' ανοίξω μαγαζί με ΛΟΤΤΟ.
Στα επόμενα 35 χρόνια θα πληρώνω το ΤΕΒΕ (καμιά απολύτως αντίρρηση) για να πάρω σύνταξη στα 100 χρόνια μου. Αν όμως διακόψω στα 75 μου, τα χρήματα χάνονται. Ούτε τα πήρε ούτε τα είδε το κράτος τρομοκράτης και νταβατζής. Τα χρόνια με δίδαξαν ότι οποιοδήποτε επίθετο, έστω και το πιο σκληρό ή πρόστυχο αν χρησιμοποιήσεις για να στολίσεις την έννοια κράτος, ουδείς σου δίνει σημασία. Θα σε μπαγλαρώσουν μόνο αν αναφέρεις ονομαστικά υπουργούς, πρωθυπουργούς και τα τούτοις όμοια.
Κάθε φορά με τον σταυρό στο χέρι να μην τολμήσει κανείς και υψώσει φωνή εναντίον του κράτους σου, να μην κλέψεις στην εφορία ούτε δραχμή, να είσαι συνεπής, να σέβεσαι τους νόμους, τους θεσμούς και τα πρόσωπα, να υψώνεις τη σημαία στις εθνικές επετείους και να κλαις, να διαβάζεις τα απομνημονεύματα των αγωνιστών και να κλαις, να διαβάζεις την αθλιότητα και το μακελειό του εμφυλίου και να κλαις, να ανάβεις κάθε πρωί το κεράκι σου στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας για εκείνους που δεν θυμάται κανένας κερατάς και να κλαις.
Φτάνει. Και ο πόλεμος επί θύρας. Παλιά έβαζαν και καμιά βόμβα και σφίγγανε κάπως τα πράγματα. Τώρα πια δεν φοβάται κανείς.