ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Σε βλέπω τι κάνεις

ΡΟΥΛΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ας μας θερίζει το κρύο που μπαίνει από τις συγκολλήσεις της. Την τζαμαρία του γραφείου μας δεν την αλλάζουμε με τίποτα. Έστω έτσι βρώμικη, μας παρέχει ωστόσο θέα ανεμπόδιστη προς το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της Χρήστου Λαδά και συγκεκριμένα στο απέναντι τυροπιτάδικο. Χωρίς να χρειαστεί να ξεσηκωθούμε από την καρέκλα μας, βλέπουμε απευθείας εάν υπάρχουν ακόμη τυρόπιτες και πότε καταφθάνει η μεσημεριανή παρτίδα με τα πεϊνιρλί. Βλέπουμε επίσης ποιος παρκάρει, ποιος ξεπαρκάρει και ποιος έχει ραντεβού με ποιον, εν ώρα εργασίας…

Το πραγματικό χάι λάιτ της όλης ιστορίας, πάντως, είναι ο καθρέφτης που βρίσκεται έξω ακριβώς από το εξ απεναντίας κατάστημα οπτικών. Και ποιον δεν βουτάει από τον γιακά το ορθογώνιο αυτό γυαλάκι. Στο μικρό κομμάτι του πεζοδρομίου που του αναλογεί, έχουμε δει να σωριάζονται καν και καν υπολήψεις. Εκτός από τους "γρήγορους" υπάρχουν και οι απολύτως εξοικειωμένοι. Αυτοί που δεν διστάζουν να ανανεώσουν στα όρθια το τζελ της κεφαλής τους, να ρίξουν μια στρώση μάσκαρα ή να ελέγξουν αν τους έμεινε στα δόντια κανένα κομματάκι σπανακόπιτα. Πέρα όμως από την ψευδαίσθηση του ιδιωτικού, το καθρεφτάκι έχει κι άλλες μαγικές δυνάμεις. Το συνειδητοποιήσαμε στη βάρδια της προπερασμένης Κυριακής όταν στη Χρήστου Λαδά υπήρχαν ακόμη τα σημάδια από τους βανδαλισμούς της προηγουμένης. Δεν θα το πιστέψετε, αλλά οι γνωστοί - άγνωστοι που αναστάτωσαν την αντιπολεμική πορεία, εξαίρεσαν από την καταστροφική τους μανία τον καθρέφτη της απέναντι γωνίας. Απ' όλες τις εκδοχές προτιμώ αυτήν που δεν ακούστηκε: Ειρηνιστές, πολεμοκάπηλοι, βολεμένοι κι επαναστάτες, όλοι μα όλοι, στο βάθος είμαστε νάρκισσοι, όσο πατάει η γάτα…