ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Ο "αυτόματος" πωλητής γραμματοσήμων!

ΜΑΡΙΑ ΝΤΑΛΙΑΝΗ

Ένα μικρό κίτρινο κουτί έξω από το ταχυδρομείο του Συντάγματος μοιάζει σαν όαση μέσα στην "έρημο" όσων περιμένουν στην ουρά εντός του καταστήματος. Χαμογελώντας με κρυφή ικανοποίηση για την τύχη μου, αφού έχω μόνο να ταχυδρομήσω τρεις επιστολές στην Αθήνα, πλησιάζω προς το κουτί που "πουλάει" γραμματόσημα. Από κοντά φαίνεται όμως λιγάκι περίεργο: πού είναι οι τιμές των γραμματοσήμων (εσωτερικού, εξωτερικού, εντός κι εκτός Ε.Ε.);

Ξανακοιτάω μέσα στο ταχυδρομείο. Έχει μια μέτρια ουρά, σήμερα, Παρασκευή μεσημέρι, κι εγώ αρνούμαι να στηθώ και να περιμένω έστω κι είκοσι - τριάντα λεπτά για να πάρω τρία απλά γραμματόσημα εσωτερικού! Γι' αυτό άλλωστε δεν υπάρχει ο αυτόματος πωλητής γραμματοσήμων;

Για να μάθω όμως πόσο κάνει το απλό γραμματόσημο χρειάζεται να διακόψω μια εργαζόμενη στο ταχυδρομείο, η οποία ευγενικά μού λέει 45 λεπτά. Πίσω στο κουτί. Ρίχνω με θάρρος 1 ευρώ και σαράντα λεπτά. Πληκτρολογώ το ποσό και περιμένω στον πίνακα να βγει επιλογή πόσα και τι είδους γραμματόσημα θέλω. Όμως τίποτα από αυτά δεν γίνεται. Ψάχνω για "ακύρωση", όμως τέτοιο κουμπί απλούστατα δεν υπάρχει. Σε ένα λεπτό ανάβει ένα φωτάκι και βγαίνει… ένα γραμματόσημο του 1 ευρώ και 40 λεπτών!

Μέσα στο ταχυδρομείο αναζητώ ευθύνες και τα τρία μου γραμματόσημα. Ευγενέστατος υπάλληλος μου χαμογελάει με συμπάθεια: "Ξέρετε, είναι μια εταιρεία που έχει αυτά τα κουτιά, τα ΕΛΤΑ δεν έχουν σχέση. Ναι, ναι, το ξέρουμε πως έχει πρόβλημα γιατί δεν δίνει ούτε ρέστα. Μην ανησυχείτε, τι θέλετε; Τρία γραμματόσημα των 0,45 ευρώ; Μάλιστα αμέσως". Του δίνω το ένα, μου φέρνει τα σωστά, μου δίνει και πέντε λεπτά ρέστα.

Έφυγα ευχαριστημένη που ο "αυτόματος" πωλητής (ο υπάλληλος με την κατανόηση αντέδρασε κρυφά απ' την ουρά!) μ' εξυπηρέτησε αμέσως.