Προεδρικό χιούμορ…

…για να χαλαρώσουν οι μάρτυρες

«Η ψυχή του δικαστή πρέπει να είναι ελεύθερη, έξω από κάθε φόρτιση. Αν δεν είμαι απαθής, δεν είμαι δικαστής…». Είναι ο ορισμός του δικαστή διά στόματος Μιχ. Μαργαρίτη.

Ο 64χρονος πρόεδρος με τους διαλόγους, τις παρατηρήσεις, τα σχόλια, τις μεγαλόφωνες σκέψεις του και τις… εξομολογήσεις του κράτησε και χθες τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη δίκη. Γνωρίζει πολύ καλά ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα που οι ενστάσεις και οι νομικοί διαξιφισμοί αποτελούν παρελθόν και η ατμόσφαιρα στη δικαστική αίθουσα, που μέχρι πρότινος θύμιζε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, γίνεται «βαριά», λόγω των καταθέσεων των μαρτύρων.

Ισορροπίες

Παρ' όλα αυτά ισορροπεί κάθε στιγμή ανάμεσα στα δικαιώματα των κατηγορουμένων και των συγγενών των θυμάτων. Και από την άλλη, πρέπει να… αποφορτίζει και τους μάρτυρες, οι οποίοι φθάνουν ενώπιον του δικαστηρίου, προκειμένου να καταθέσουν χωρίς φόβο και πάθος. Τις περισσότερες φορές το πετυχαίνει επιστρατεύοντας το χιούμορ του, που δεν τυγχάνει πάντοτε της γενικής αποδοχής όλων των παραγόντων της δίκης.

* Ανάληψη από ανάληψη έχει μεγάλη διαφορά. Στο βήμα του μάρτυρα μόλις έχει φθάσει ο πρώτος από τους αυτόπτες στην υπόθεση της δολοφονίας του αστυνομικού - φρουρού Χρήστου Μάτη. «Εκείνο το πρωί πήγα να κάνω ανάληψη…», είπε. «Με το βιβλιάριο εσείς, όχι με εξάσφαιρο», είπε ο κ. Μαργαρίτης, θέλοντας να βοηθήσει τους μάρτυρες να αποβάλλουν κάθε αρνητική σκέψη.

* Όλα τα πειστήρια είναι ευπρόσδεκτα για τον πρόεδρο, εκτός από τις… ρουκέτες! «Να έρθουν τα πειστήρια να τα δούμε και εμείς για να πειστούμε. Όχι όμως να πούμε να φέρουμε και τις ρουκέτες εδώ μέσα…». Ένας εκ των συνηγόρων υπεράσπισης είχε διαφορετική γνώμη. «Να σας στείλω μία βόλτα να τις δείτε. Εγώ δεν τις θέλω εδώ μέσα…», απάντησε με το γνωστό χιούμορ που τον διακρίνει ο κ. Μιχάλης Μαργαρίτης.

«Μαθήματα»

Και μαθήματα προς τους μάρτυρες παρέδωσε ο κ. Μαργαρίτης, βλέποντας ότι κάποιοι απέφευγαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις δικηγόρων. «Πρέπει να ξέρετε», είπε με αυστηρό ύφος, «ότι έχει χυθεί αίμα για να υπάρχουν δικηγόροι σε αυτά τα έδρανα…».

* Φοβισμένοι έδειχναν οι πρώτοι μάρτυρες που εξετάσθηκαν. Κάποιοι από αυτούς επιχείρησαν να αποφύγουν ακόμη και να κοιτάξουν τους κατηγορουμένους, που κάθονταν λίγα μόνο βήματα πιο πίσω. «Κοιτάξτε τους», έλεγε ο πρόεδρος. Το βλέμμα των μαρτύρων σταματούσε στα έδρανα της υπεράσπισης. «Όχι τους δικηγόρους, κύριε. Πιο πίσω στο εδώλιο. Μην πάρετε στον λαιμό σας και κανέναν από εμάς».

Ξέχασαν στα 20 χρόνια…

Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τις πρώτες εγκληματικές ενέργειες της οργάνωσης μέχρι σήμερα αναζήτησαν… καταφύγιο οι μάρτυρες για να τελειώνουν μία ώρα νωρίτερα από το δικαστήριο. Ήταν όμως υποχρεωμένοι να επαναλάβουν όσα είχαν πει στην ανάκριση, αλλιώς οι περισσότεροι θα προτιμούσαν μία λακωνική αναφορά στην ανακριτική τους κατάθεση.

Μάρτυρας: Αναφέρομαι στην κατάθεσή μου.

Πρόεδρος: Όχι, πουθενά δεν αναφέρεστε. Θα μου πείτε εδώ.

Μάρτυρας: Πού να θυμάμαι τώρα. Έχουν περάσει 20 χρόνια…

Το 45άρι

Τι διαφορά έχει το περίστροφο από το πιστόλι, ρώτησε ο πρόεδρος τον μάρτυρα… Εκείνος δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει τη διαφορά. «Ήταν αυτό που βλέπουμε στις φωτογραφίες σαν το 45άρι», απάντησε σκεπτόμενος προφανώς πως μία φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις.