ΕΥΔΟΚΙΑ ΧΑΤΖHΑΒΡΑΜΙΔΟΥ (ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ)

"Κορίτσι από ατσάλι"

Το μουντιάλ τελείωσε και άφησε πίσω του ανάμικτα συναισθήματα, για τον καθένα μας. Σειρά τώρα παίρνει το μουντομπάσκετ, το οποίο για πρώτη φορά φιλοξενείται στη χώρα μας με μεγάλες αξιώσεις. Με τα άλλα αθλήματα όμως τι γίνεται; Δε λέω καλά είναι όλα αυτά, αλλά ο αθλητισμός και το ενδιαφέρον του κοινού νομίζω ότι δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο εκεί. Ιδίως όταν υπάρχει η άρση βαρών, η οποία έχει πλημμυρίσει τους Έλληνες με ανείπωτες στιγμές ευτυχίας και συγκίνησης.

Η ελληνική ντριμ τιμ βρίσκεται τώρα σε στάδιο προετοιμασίας, εν όψει του παγκόσμιου πρωταθλήματος, που θα διεξαχθεί το Νοέμβρη στη Φιλανδία. Μαζί με τους άνδρες όμως προπονούνται και οι γυναίκες, οι οποίες βλέπουν αυτήν τη διοργάνωση με καλό μάτι, μια και φιλοδοξούν να τους μοιάσουν και, γιατί όχι, να τους ξεπεράσουν. Μια από τις Ελληνίδες αρσιβαρίστριες που έχει υψηλούς στόχους και φιλοδοξίες είναι και η Ευδοκία Χατζηαβραμίδου, η οποία δεν αρκείται μόνο στις επιτυχίες που σημείωσε στους πανευρωπαϊκούς τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά έχει και τη δίψα μιας μεγαλύτερης επιτυχίας στο παγκόσμιο στερέωμα.

Από το ταρτάν στα βάρη

"Πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι με την άρση βαρών, έκανα στίβο. Τα αγωνίσματά μου ήταν το άλμα σε μήκος και τα 100 μέτρα. Ήμουν πολύ δυνατή σ' αυτά.

Την άρση βαρών την ξεκίνησα σε ηλικία 22 χρόνων -αρκετά μεγάλη θα έλεγα- αφού εκείνη την εποχή δημιουργήθηκε το αντίστοιχο τμήμα στην πόλη που ζούσα, την Αριδαία. Στην απόφασή μου αυτή βέβαια συνέλαβε και ο προπονητής μου ο κ. Αριστοτέλης Λαμπρίδης", λέει η " μικρή Άτλας " για τα πρώτα της βήματα.

Αλήθεια ποια ήταν η αντίδραση των δικών σας όταν άκουσαν ότι μεταπηδήσατε από το στίβο σ' αυτό το άθλημα;

"Στην αρχή γελάσανε, μια και δεν περίμεναν κάτι τέτοιο. Μετά όμως συμβιβάστηκαν με την ιδέα. Είδαν ότι μ' ελκύει πραγματικά το γεγονός ότι γυμνάζομαι ασταμάτητα, προκειμένου να πετύχω το σκοπό μου, ο οποίος είναι μια θέση στην Ολυμπιάδα του Σίντνεϊ το 2000. Άλλωστε, αυτό είναι και το όνειρο κάθε αθλητή! ".

Υπάρχει υλικό για το μέλλον

"Οι διακρίσεις που είχαν οι άνδρες τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα τα κατορθώματά τους στην Ολυμπιάδα της Ατλάντας, είχαν ως αποτέλεσμα να προσελκύσουν πολλά νέα παιδιά στο χώρο. Σημαντική πάντως είναι και η συμβολή των προπονητών, που έχουμε σήμερα, αφού οι γνώσεις τους αυξάνονται διαρκώς σε ό,τι έχει σχέση με το χώρο. Πιστεύω ότι και οι γυναίκες μπορούν να παίξουν το δικό τους ρόλο στην ανάπτυξη του αθλήματος της άρσης βαρών".

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για τη σωστή περιφερειακή ανάπτυξη του αθλήματος;

"Νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερη διαφήμιση, γιατί είναι λίγοι οι σύλλογοι και οι πόλεις, που ασχολούνται μ' αυτό. Το ευχάριστο πάντως είναι ότι βρισκόμαστε σε πολύ καλό αγωνιστικό επίπεδο. Γίνεται πολύ καλή δουλειά. Θετικό είναι επίσης το γεγονός πως δεν υπάρχουν στο χώρο ιδιαίτερα προβλήματα".

Η θηλυκότητα είναι έμφυτη

"Τα βαριά αθλήματα πιστεύω ότι δεν έχουν καμία επίδραση στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται μια γυναίκα. Η θηλυκότητα είναι έμφυτη. Είτε την έχεις είτε όχι. Στις υψηλές κατηγορίες πάντως είναι δύσκολο μια κοπέλα να έχει καλλίγραμμο σώμα".

Πώς σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

"Ζωγραφίζοντας ή διαβάζοντας κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο. Αν και τον τελευταίο καιρό -να πω την αμαρτία μου- (λέει χαριτολογώντας) δεν έχω διαβάσει κανένα, λόγω των εντατικών προπονήσεων, που κάνω".

Ζωγραφίζετε κάτι συγκεκριμένο;

"Είμαι κυρίως τοπιογράφος, αν και την Αριδαία δεν την έχω κάνει ακόμη. Ζωγράφιζα όταν ήμουν μικρή. Σταμάτησα, όμως εξαιτίας του ότι τότε δεν μπορούσα να συνδυάσω το σχολείο με τον πρωταθλητισμό. Τώρα, μετά από 13 χρόνια μου γεννήθηκε έτσι στα ξαφνικά η επιθυμία να ξαναρχίσω να ζωγραφίζω. Θέλησα να θυμηθώ τα παλιά".

Στα τέλη του 1999 ο γάμος

"Με τον προπονητή μου, που είναι και ο αρραβωνιαστικός μου, οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές. Μπορεί η απόσταση που μας χωρίζει να είναι μεγάλη (Αθήνα - Αριδαία), αλλά ευτυχώς βρίσκουμε πάντα χρόνο ο ένας για τον άλλον. Ο Αριστοτέλης είναι ο ιδανικός άντρας. Οι συζητήσεις μας δεν περιστρέφονται μόνο γύρω από θέματα, που αφορούν την άρση βαρών, αλλά γενικά κουβεντιάζουμε το καθετί που μας απασχολεί. Όσο αφορά το γάμο μας, αυτός είναι μέσα στα σχέδια μας. Θα γίνει μάλλον κατά τα τέλη του 1999".

Όταν αγωνίζομαι είναι απαραίτητη η παρουσία των δικών μου

"Τη στιγμή, που σηκώνω τα βάρη, νιώθω χαρά και ικανοποίηση ταυτόχρονα. Στους αγώνες όμως όσο αγχωμένη και αν είμαι, θέλω να έχω πάντα δίπλα μου την οικογένειά μου. Όταν αυτή είναι μαζί μου, νιώθω σιγουριά, ασφάλεια".

Έχετε και γούρι;

"Ναι. Το αρκουδάκι, που μου χάρισε η μητέρα μου. Το κουβαλάω παντού".

Φετίχ έχετε;

"Όχι".

Και 'γω θαυμάστρια του Ρονάλντο

"Το μουντιάλ, η αλήθεια είναι ότι δεν το παρακολούθησα φανατικά. Όχι ότι δεν μ' ενδιέφερε, αλλά δυστυχώς είχα ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Και 'γω πάντως ήμουν ακόμη ένας οπαδός της Βραζιλίας και συνάμα θαυμάστρια του Ρονάλντο. Τον τελικό τον είδα, αλλά ειλικρινά δεν κατάλαβα τι έγινε και έπαιξαν έτσι οι Βραζιλιάνοι".

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ:

Η Ευδοκία Χατζηαβραμίδου γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου του 1969 στην Αριδαία. Εκεί μεγάλωσε και πέρασε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια. Η Ευδοκία τώρα είναι φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας-Θράκης και σπουδάζει εκπαιδευτική και κοινωνική πολιτική. Οι σημαντικότερες διακρίσεις της, σε διεθνές επίπεδο, είναι η τρίτη θέση στο σύνολο (1η στο ζετέ) στους πανευρωπαϊκούς του '96 και η έβδομη στο παγκόσμιο την ίδια χρόνια. Ακόμα, το 1997 ήταν τρίτη στο ζετέ στους πανευρωπαϊκούς, ενώ φέτος ήταν δεύτερη στο σύνολο, στο πρωτάθλημα της ΕΟΚ.