Αριστερά η 20χρονη Μεχμέτ Νουράι και δεξιά ο 15χρονος Αχμέτ Τουσούρ.

Μουσουλμάνοι έφηβοι, αφήνουν το σχολείο για να κάνουν οικογένεια!

Γονείς ετών… 15

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Μεχμέτ Νουράι: 20 ετών. Έζησε το θαύμα της μητρότητας ενώ ήταν 15 χρονών! Διαμένει σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Κομοτηνής, δηλώνοντας πως ποτέ δεν είναι αργά να μάθει γράμματα.

«Παντρεύτηκα 15 ετών και ήταν δική μου επιλογή. Τους τρεις πρώτους μήνες περνούσαμε καλά. Μετά όμως όλα άλλαξαν. Ήρθε φτώχεια και πολλά προβλήματα. Ήμουν έγκυος όταν χωρίσαμε. Γέννησα το παιδί στη μάνα μου και τώρα το μεγαλώνω εγώ», αναφέρει στη «Μ» η Μεχμέτ Νουράι.

Συγκεκριμένα ποιο ήταν το πρόβλημα που οδήγησε στο διαζύγιο;

Δεν με ήθελε η πεθερά μου. Ο άνδρας μου ήταν μικρό παιδί, 14 χρονών, το ίδιο κι εγώ.

Όταν αποφασίσατε να παντρευτείτε, πώς αντέδρασαν οι δικοί σας;

Είπαμε ότι αγαπιόμαστε. Δεν είχαμε πρόβλημα από τους γονείς μας.

Εργαζόσουν;

Δεν ήξερα καμία δουλειά. Δεν είχα μυαλό. Αν δεν πάμε σχολείο, πώς να έχουμε μυαλό; Αν μας έστελναν σχολείο οι δικοί μας, δεν θα τα κάναμε αυτά τα πράγματα. Θα κοιτάζαμε τα γράμματα κι όχι έρωτες και παντρειά. Έτσι, παντρεύτηκα, χώρισα και τώρα ταλαιπωρώ τον εαυτό μου και το παιδί μου.

Ποιο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις τώρα;

Είμαι άνεργη, 21 ετών και μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου. Τα μόνα χρήματα που παίρνω είναι 80 ευρώ το δίμηνο. Ευτυχώς που έχω του γονείς μου και με στηρίζουν, αλλά τι να κάνουν και αυτοί, έχω άλλα τέσσερα αδέρφια. Δεν είμαι η μόνη, ξέρετε, που αντιμετωπίζω τέτοια προβλήματα. Αν κάνεις μια βόλτα στο μαχαλά μου, θα βρεις δεκάδες σαν εμένα. Κορίτσια που 10 και 11 χρονών παντρεύονται.

Τι ονειρεύεσαι;

Να έχω με την κόρη μου ένα κανονικό σπίτι και να βρω μια δουλειά. Δεν θέλω επιδόματα και τέτοια, μια δουλειά θέλω. Όλο δεν έχει και δεν έχει, μου λένε. Τώρα δουλεύω με τους γονείς μου στις λαϊκές. Πήρα το μεράκι μου. Παντρεύτηκα, χώρισα, κατάλαβα τι σημαίνει γάμος. Στο νοσοκομείο πηγαίνω μόνη μου, όταν αρρωσταίνει το παιδί δεν έχω κανέναν δίπλα μου. Θέλω να μάθω να διαβάζω να γράφω.

Δεκαπεντάχρονος αναζητά σύζυγο!

Αχμέτ Τουσούρ: 15 ετών. Αν και θα έπρεπε να είναι μαθητής με το όνειρο να μπει στο πανεπιστήμιο ή να μάθει μια τέχνη, δηλώνει άνεργος και παράλληλα έτοιμος να κάνει οικογένεια. Στην ερώτηση «με τι ασχολείσαι σήμερα», η απάντηση είναι αφοπλιστική: «Από τότε που άφησα το σχολείο ψάχνω να βρω μια γυναίκα για να παντρευτώ. Εμείς έτσι κάνουμε», συμπληρώνει. Ο Αχμέτ σήμερα εργάζεται σε βενζινάδικο.

Βγάζεις αρκετά χρήματα για να συντηρήσεις μια οικογένεια;

Θα φτάνουν τα χρήματα, θα δουλεύω κάθε μέρα.

Έχεις δικό σου σπίτι;

Όχι, χρειάζομαι ένα σπίτι. Ο μπαμπάς μου έχει πεθάνει. Μένω με τη μαμά και τον αδερφό μου, που είναι παντρεμένος. Αυτός είναι 16 και η γυναίκα του 13.

Η μητέρα σου εργάζεται;

Παίρνει μόνον ένα επίδομα 80 ευρώ το δίμηνο. Έχει και τέσσερα παιδιά. Αν είχαμε δουλειά μόνιμη, θα ήταν καλύτερα για όλους. Τώρα ζούμε ο ένας πάνω στον άλλον. Αλλά έτσι είναι η δική μας ζωή.

Έχεις σκεφτεί, αν θα παντρευτείς, πού θα μείνετε;

Στη μητέρα μου. Η ίδια, βέβαια μου λέει πως πρώτα πρέπει να βρω σπίτι και δουλειά και μετά γυναίκα, αλλά, είπαμε, όλα τα αγόρια στη γειτονιά αυτό κάνουν. «Αν πας να δουλέψεις κανένας δεν θα σε πάρει», μου λένε, αλλά τι να κάνω, όλα τα αγόρια στη γειτονιά αυτό κάνουν.