Μια αξιόλογη προσφορά στον ιατρικό κόσμο

Είναι γνωστή, στη Θεσσαλονίκη και τη Βέροια, η οικογένεια Πολυζωίδη, για την πολύτιμη προσφορά της στην οικονομική, επιστημονική και κοινωνική ζωή. Οικογένεια πολύτεκνη. Και τα τέκνα της άξιοι επιστήμονες και επιχειρηματίες. Ένας από τους επιστήμονες της οικογένειας ο Σταύρος Κ. Πολυζωΐδης, που βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία σήμερα, αλλά εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για τα κοινά, όπως συνέβαινε και πριν μερικές δεκαετίες. Ακολουθώντας δε την παράδοση που έχει ο ιατρικός κόσμος, να προσφέρει αξιόλογα βιβλία στους τομείς της επιστήμης και της λογοτεχνίας, παρουσίασε προ ετών τα έργα "Η ωτορινολαρυγγολογία στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρειο Ελλάδα" και "Μισός αιώνας με τον ιατρικό κόσμο της Θεσσαλονίκης".

Ωστόσο, ο διακεκριμένος και σεβάσμιος επιστήμονας δεν περιόρισε τη συγγραφική του δραστηριότητα στα δύο αυτά βιβλία. Στον ιατρικό σύλλογο Θεσσαλονίκης, έγινε χθες η παρουσίαση του τρίτου βιβλίου του, με τίτλο "Νοσηλευτικά ιδρύματα της Θεσσαλονίκης" και υπότιτλο "Ιστορική και λειτουργική παρουσίαση". Πρόκειται για έκδοση του ιατρικού συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Ο επιμελητής της έκδοσης, γνωστός ιατρός κ.Ιωάννης Ζαχάρωφ, αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου μεταξύ άλλων και τα εξής: "Τα βιβλία του κ.Πολυζωίδη, όπως και ερανίσματα από άλλα αρκετά, ευτυχώς βιβλία και δημοσιεύσεις δεν ικανοποιούν απλά μια ιστορική περιέργεια. Το βάθος τους είναι μεγαλύτερο, καθώς αποκαθιστούν τη συνέχεια πράξεων αλλά και όπου μπορούν, διανοητικών, συναισθηματικών, ψυχολογικών εγχειρημάτων και δυσκολιών μιας πλειάδας προσώπων, που είχαν την ευθύνη και το φορτίο της φροντίδας των άλλων, των συμπολιτών".

Ο ίδιος ο ιατρός κ.Σταύρος Κ. Πολυζωίδης γράφει στην εισαγωγή του βιβλίου του μεταξύ άλλων και τα εξής: "Κάθε γιατρός περνά αρκετά χρόνια της ζωής του σε διάφορα νοσηλευτικά ιδρύματα. Επειδή υπηρέτησα κι εγώ ολόκληρη τετσσαρακονταετία σε νοσοκομεία και άλλα συναφή ιδρύματα της πόλεως, μου δόθηκε η δυνατότης να ζήσω το σφυγμό τους και να αναγνωρίσω τη σημασία, αλλά και την αξία της προσφοράς τους, όχι μόνον προς τους κατοίκους αυτής της ίδιας της Θεσσαλονίκης, αλλά και ολόκληρου της Βορείου Ελλάδος. Η συνειδητοποίηση της κοινωνικής αποστολής του υγειονομικού είναι κάτι που χαλυβδώνει τον ίδιο σ' ένα αγώνα αποστολικό και ατελείωτο, χωρίς στατισμό και γι' αυτό το λόγο ωραίο και αξιοζήλευτο. Εννοώ για τις μέρες μας, ακόμη περισσότερο, διότι με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας έχει αποκτήσει ο ιατρός πολύ περισσότερες δυνατότητες".

Σύμφωνα με τα κείμενα του βιβλίου, η Θεσσαλονίκη κατά την απελευθέρωση της διέθετε επτά νοσοκομεία, περισσότερα δηλαδή από κάθε ελληνική πόλη της εποχής. Η κάθε κοινότητα διέθετε το νοσοκομείο της. Το 1863 κτίστηκε με δωρεά του Θεαγένους Χαρίση το ομώνυμο νοσοκομείο κοντά στη Μητρόπολη. Το 1890, όμως, καταστράφηκε από πυρκαγιά και σε λίγα χρόνια κτίσθηκε νέο ομώνυμο νοσοκομείο, στο σημείο όπου βρίσκεται και σήμερα. Σειρά φωτογραφιών μεταφέρει τον αναγνώστη στις εποχές, που το νοσοκομείο αυτό παρουσίαζε από κτιριακής πλευράς διαφορετική μορφή.

Μεγάλη είναι η προσφορά και του Δημοτικού Νοσοκομείου, που ιδρύθηκε το 1902 και στέγαζε παράρτημα για τους φυματικούς, διέθετε παράρτημα για τους φυλακισμένους ασθενείς, ενώ σε μικρά οικήματα υπήρχαν το λυσσιατρείο και το αφροδισιακό και δερματολογικό ιατρείο. Το 1971 ο δήμος Θεσσαλονίκης παραχώρησε το νοσοκομείο κατά πλήρη κυριότητα στο ελληνικό δημόσιο και μετονομάστηκε σε γενικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης "Άγιος Δημήτριος".

Ακολουθούν περιγραφές για το κεντρικό νοσοκομείο, το "Ιπποκράτειο" νοσοκομείο, το ρωσικό νοσοκομείο (δημόσιο μαιευτήριο), το νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων (λοιμωδών, πρώην ιταλικό), το νοσοκομείο Αφροδισίων και Δερματικών παθήσεων, το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, το Σανατόριο Ασβεστοχωρίου (νοσοκομείο "Γ. Παπανικολάου"), το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, το γαλλικό νοσοκομείο, το νοσοκομείο ΙΚΑ, το νοσοκομείο "Άγιος Παύλος", το νοσοκομείο "Παπαγεωργίου", το 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο και άλλα μικρότερα ιδρύματα.

Ο συγγραφέας στον επίλογο του βιβλίου του αναφέρει και τα εξής: "Τώρα νομίζω πως τελείωσα το νοσοκομειακό, πολύχρονο περίπατό μου. Αναδρομή σ' ένα παρελθόν που με οδήγησε σε αναπολήσεις όχι μόνο αυστηρά επιστημονικές, αλλά και σε ανθρώπινες στιγμές. Μια περιδιάβαση σε χώρους που προσέφεραν και προσφέρουν φροντίδα και αγάπη στον σωματικά ή ψυχικά πάσχοντα άνθρωπο και όπου πιστεύω ότι μπορείς να καταλάβεις καλύτερα την αξία της ζωής".

Ο ιατρός Σταύρος Κ. Πολυζωίδης, για μια ακόμη φορά, έπραξε το καθήκον του. Παρουσίασε ένα ακόμη βιβλίο, που είναι πολύτιμο όχι μόνο για τους νεότερους συναδέλφους του, αλλά και για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης.