Η πλέον κερδοφόρα ΔΕΚΟ το 2004 ήταν η ΔΕΗ, με 405 εκατ. ευρώ, ενώ ακολούθησαν τα ΕΛΠΕ με 184 εκατ. ευρώ. Στον αντίποδα, τις υψηλότερες ζημίες ενέγραψαν ο ΟΣΕ με 576 εκατ. ευρώ και η Εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων (ΕΘΕΛ) με 167 εκατ. ευρώ.

ΙΜΠΡΑΗΜ ΧΕΛΑΛ

ΣΩΤ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΤΡΥΠΑ 352 εκατ. ευρώ το 2004 αποκαλύπτει έρευνα της ICAP

Πρόσωπα

«Σαν τα χελιδόνια, λέλε μου»

Ζημιογόνα μία στις δύο ΔΕΚΟ

Ο διευθυντής του Αλ Τζαζίρα

«Αφού δεν ανακατεύεις εσύ τα πράματα, λέω να τα ανακατέψω εγώ» μου τηλεφώνησε ο αδερφός μου στις αρχές του '95.

Τη ραγδαία επιδείνωση της χρηματοοικονομικής κατάστασης των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών (ΔΕΚΟ) αποκαλύπτει έρευνα της ICAP, σύμφωνα με την οποία από τις 43 δημόσιες επιχειρήσεις που δημοσίευσαν αποτελέσματα το 2004, 22 ήταν ζημιογόνες.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ήταν μια νύξη, απ' τις ελάχιστες, του αδελφού μου για την προσωπική μου ζωή.

Συνολικά, οι ΔΕΚΟ μπήκαν μέσα κατά 352 εκατ. ευρώ το 2004, αντιστρέφοντας τα οριακά κέρδη του 2003 (22 εκατ. ευρώ).

Διευθυντής του Αλ Τζαζίρα, ο Ιμπραήμ Χελάλ υπόσχεται μια διαφορετική κάλυψη του πολέμου. Αντικειμενική; Μάλλον δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Είχε, κατά κάποιον τρόπο, υιοθετήσει για έξι μήνες ένα παιδάκι από τη Σερβία, εννιά με δέκα χρόνων.

Η πλέον κερδοφόρα ΔΕΚΟ το 2004 ήταν η ΔΕΗ, με 405 εκατ. ευρώ, ενώ ακολούθησαν τα ΕΛΠΕ με 184 εκατ. ευρώ.

Ιμπραήμ Χελάλ: "Ο Σαντάμ έχει εκλεγεί με ομαλό τρόπο από τον λαό του"!

Δεν ξέρω γιατί, αλλά ή είδηση πολύ με χαροποίησε.

Στον αντίποδα, τις υψηλότερες ζημίες ενέγραψαν ο ΟΣΕ με 576 εκατ. ευρώ και η Εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων (ΕΘΕΛ) με 167 εκατ. ευρώ.

Ο 34χρονος Χελάλ, ο οποίος έχει γεννηθεί στην Αίγυπτο, έχει απόψεις κυνικές για τον αραβικό κόσμο.

Πλησίαζαν οι Απόκριες και περίμενα πώς και πώς να πάω στο πατρικό μου να γνωρίσω το μικρό ξένο.

Όπως σημειώνει η ICAP, η εικόνα αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις τάσεις που καταγράφηκαν στο σύνολο του εταιρικού τομέα.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν, λέει στην ιταλική "Κορριέρε", "είναι ένας από τους Άραβες ηγέτες που έχουν εκλεγεί με ομαλό τρόπο από τον λαό τους".

Συνέβαλε στην περιέργειά μου και το όνομα του, Μπόσκο ή Μπόσκος κατά τη μάνα μου.

Τα καθαρά κέρδη των 20.729 εταιρειών που δημοσίευσαν αποτελέσματα παρέμειναν στάσιμα το 2004 στα 7,0 δισ. ευρώ, ενώ η αναλογία κερδοφόρων-ζημιογόνων επιχειρήσεων ήταν 2,3 προς ένα.

Μα στις τελευταίες προεδρικές εκλογές στο Ιράκ ανακοινώθηκε συμμετοχή 100% και ο Σαντάμ εξελέγη με το 100% των ψήφων, είναι άραγε ομαλό αυτό; Εν τω μεταξύ, όλο και τηλεφωνούσα και μάθαινα πράγματα.

Τζίρος στο 8,8% του ΑΕΠ!

"Ακριβώς. Έμαθα, ας πούμε, πως τις πρώτες μέρες κατουριόταν στον ύπνο του, αλλά τον φοβέρισε η μάνα μου και σταμάτησε.

Η ICAP σημειώνει πως οι ΔΕΚΟ βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο της επικαιρότητας αφενός ενόψει της μεταρρύθμισης του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας τους, αφετέρου λόγω της μεγάλης σημασίας που έχουν για την ελληνική οικονομία.

Πώς αλλιώς έχουν εκλεγεί οι άλλοι Άραβες ηγέτες; Έμαθα ακόμα ότι με το συνομήλικό του ανιψιό μου δεν τα πήγαινε καλά.

Ως προς το τελευταίο, είναι ενδεικτικό ότι το συνολικό ποσό των εσόδων των 48 ΔΕΚΟ, οι οποίες αναφέρονται στο προϋπολογισμό του 2006, συμπεριλαμβανομένων των επιχορηγήσεων, αντιστοιχούσε στο 8,8% του ΑΕΠ το 2005, ενώ οι ακαθάριστες δανειακές τους ανάγκες στο 1,5%.

Αυτή είναι ώς τώρα η εκδοχή της δημοκρατίας στις χώρες μας". Από τον τρόπο όμως που μου μιλούσαν γι' αυτόν κι από τον ήχο της φωνής τους, ένιωθα ότι ο Μπόσκο τούς είχε κάνει εντύπωση.

Τα συνολικά κεφάλαια των 43 ΔΕΚΟ ανήλθαν το 2004 σε 34,5 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 11,3% έναντι του προηγουμένου έτους.

Κι αν ο Σαντάμ σκότωσε Ιρακινούς πολίτες, Κούρδους και σιίτες, "τι έγινε στις άλλες χώρες, στη Συρία ή στο Ισραήλ με τους Ισραηλινούς Άραβες;".

Τις Απόκριες, στο πατρικό μου πλέον, ο Μπόσκο με αντιμετώπισε μ' ένα μούδιασμα.

Τα κεφάλαια αυτά κάλυπταν το 18,7% του ενεργητικού του εταιρικού τομέα της οικονομίας, τα μεγέθη του οποίου παρουσιάζονται στην έκδοση του 2006 «Η Ελλάδα σε αριθμούς» της ICAP.

Το "CNN του αραβικού κόσμου", όπως έχει επονομαστεί το ειδησεογραφικό τηλεοπτικό δίκτυο του Κατάρ, ιδρύθηκε την 1η Νοεμβρίου 1996 από τον εμίρη του Κατάρ και βασικό μέτοχό του, τον σεΐχη Χαμάντ Μπεν Χαλίφα αλ Θάνι, ο οποίος το χρηματοδοτεί. Ποιος ξέρει τι προσπάθειες κατέβαλε για να προσαρμοστεί, τώρα θα 'πρεπε να ξαναπροσπαθήσει, έστω και για μένα.

Το μεγαλύτερο τμήμα της αύξησης των κεφαλαίων των ΔΕΚΟ οφείλεται στα καθαρά πάγια και κυρίως στις αυξήσεις που καταγράφηκαν στον ΟΣΕ, στη ΔΕΗ και στον ΟΑΣΑ.

Το όνομά του σημαίνει "χερσόνησος" (η έδρα του είναι στην Ντόχα, στη χερσόνησο που σχηματίζει το Κατάρ). Αλλά κι εγώ με τη σειρά μου τον αντιμετώπισα με μια επιφύλαξη.

ΕΛΠΕ και ΔΕΗ

Έγινε διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο όταν μετέδωσε τα μηνύματα του Οσάμα Μπιν Λάντεν μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ποιος ξέρει.

Οι πωλήσεις των 43 ΔΕΚΟ αυξήθηκαν το 2004 κατά 11,3% και έφθασαν τα 13,2 δισ. ευρώ, αντιπροσωπεύοντας το 9,1% του κύκλου εργασιών του εταιρικού τομέα.

Ήταν το μοναδικό τηλεοπτικό δίκτυο που διέθετε μόνιμους ανταποκριτές στο Αφγανιστάν πριν από τις αμερικανικές επιθέσεις.

Πάντως μου άρεσε να τον ακούω να μιλάει.

Στην αύξηση αυτή πρωταγωνίστησαν τα ΕΛΠΕ, βοηθούμενα από τις αυξημένες τιμές του πετρελαίου, και ακολούθησε η ΔΕΗ.

Σήμερα καυχάται πως έχει καθημερινά 35 εκατομμύρια τηλεθεατές, κυρίως στον αραβικό κόσμο.

Ένα μήνα είχε και όμως μπορούσε να συνεννοείται.

Ο κύκλος εργασιών των ΕΛΠΕ διευρύνθηκε εντυπωσιακά, κατά 21,3%, σε 4,5 δισ. ευρώ, ενώ ο τζίρος της ΔΕΗ ενισχύθηκε κατά 5,8% σε 4,1 δισ. ευρώ.

Απασχολεί 755 ανθρώπους (έναντι των 4.000 εργαζομένων του CNN), από τους οποίους 350 είναι δημοσιογράφοι σε 31 χώρες.

Ήταν ένα αδύνατο, καχεκτικό περίπου πλάσμα, που όμως δεν απωθούσε.

Οι δύο αυτές αυξήσεις καλύπτουν περισσότερο από τα δύο τρίτα της συνολικής μεταβολής των πωλήσεων των 43 ΔΕΚΟ.

Έχει συνάψει πολυάριθμες συμφωνίες με ξένα τηλεοπτικά δίκτυα (το BBC, το CNN, το ιαπωνικό ΝΗΚ, τα γαλλικά Φρανς 2 και 3).

Η διακριτικότητά του ήταν υπερβολική.

Η αύξηση των μεικτών κερδών ήταν περιορισμένη, καθώς δεν ξεπέρασε το 3,9% στο 1,2 δισ.

Στη Βαγδάτη διαθέτει μόνιμο γραφείο 4 ή 5 προσώπων και στο Κατάρ, την έδρα του, εγκαθίσταται η κεντρική διοίκηση των αμερικανικών δυνάμεων.

Δεν πατούσε, αλαφράγγιζε.

Είκοσι επτά από τις 43 ΔΕΚΟ υπέστησαν μείωση των μεικτών κερδών τους.

Το Αλ Τζαζίρα έχει λοιπόν αντικειμενικά τα μέσα για να καλύψει τον πόλεμο. Δεν έτρωγε, τσιμπούσε.

Αντίθετα, στο σύνολο του εταιρικού τομέα, τα μεικτά κέρδη σημείωσαν ικανοποιητική αύξηση 7,9%.

Από την άλλη όμως, ο διευθυντής του δεν ξέρει τι συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Ήταν και πολύ μοναχικός.

Το μέσο περιθώριο μεικτού κέρδους των ΔΕΚΟ παρέμεινε κατά πολύ χαμηλότερο του αντίστοιχου του εταιρικού τομέα, 9,2% έναντι 20,8%.

"Είναι ακόμη ένα μυστήριο", απαντά ο Χελάλ στη σχετική ερώτηση του απεσταλμένου της ιταλικής εφημερίδας. Όλα τα παιδιά έπαιζαν μπάλα, ο Μπόσκο έπαιζε μόνος του επιτραπέζια παιγνίδια, πλήρως απορροφημένος.

Η μικρή άνοδος των μεικτών κερδών και η σημαντική αύξηση των δαπανών διοίκησης και διάθεσης οδήγησε σε μεγάλη χειροτέρευση του λειτουργικού αποτελέσματος: οι ζημιές διευρύνθηκαν από 118 εκατ. ευρώ σε 304 εκατ. ευρώ.

Μα ο Μπιν Λάντεν ανέλαβε την ευθύνη, τι μυστήριο μπορεί να υπάρχει; Κι αφού τα παιδιά μαζεύονταν, έπαιρνε το ποδήλατο του ανιψιού μου -κατόπιν της αδείας του φυσικά- και έκανε λίγη ώρα μόνος του. "Ακόμη κι έτσι, δεν είμαστε σίγουροι 100% για το τι πραγματικά συνέβη και το γιατί". Με την ανιψιά μου οι σχέσεις τους ήταν τυπικές, λίγο -καλοπροαίρετα- ειρωνικές. Ο Μπιν Λάντεν είναι γι' αυτόν "ένα φαινόμενο", "ένας ηγέτης" και, "αν διεξάγονταν ελεύθερες εκλογές σε οποιαδήποτε αραβική χώρα, αυτός θα έπαιρνε τις περισσότερες ψήφους". Είχαν βέβαια και δυο τρία χρόνια διαφορά ηλικίας.

Εν όψει του πολέμου, "τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης έχουν ήδη έτοιμες τις εκδοχές τους", λέει ο Χελάλ. Στη μάνα του σπάνια τηλεφωνούσε και μετά από πολλές προτροπές. Το Αλ Τζαζίρα είναι έτοιμο κι αυτό να καλύψει τον πόλεμο - από τη δική του σκοπιά. Διπλό μήνυμα απ' το μικρό χορευτή. Στη μάνα του ότι είναι καλά και στη νύφη μου ότι επίσης είναι καλά.

«Άλλο θάμα τούτο το παιδί» έλεγε η μάνα μου. «Αλλού τηράει, αλλού αφουκράζεται». Γούστο είχε πως τα ελληνικά τα μιλούσε με τον τρόπο της μάνας μου. Αυτήν έβλεπε περισσότερο. «Ω γιαγιά» την προσφωνούσε.

Κι αυτό το παιδί, που δεν ήθελε να ενοχλεί στο παραμικρό, ξαφνικά πήγαινε και χωνόταν στην αγκαλιά της νύφης μου και την έσφιγγε πολλή ώρα. Η νύφη μου είχε μάθει τα πάντα για τον Μπόσκο. Πώς λέγαν τις θείες του, τι έκαναν, για τα ξαδέρφια του, για τους φίλους του, πώς ήταν το μέρος που ζούσε. Να βλέπατε με τι φλυαρία και χαρά τιτίβιζε ο Μπόσκο. Ψαλιδοκέρι η γλώσσα του. Κι αυτή όλο ρωτούσε κι όλο μάθαινε. Αισθανόμουν δε ότι ήταν πάντα αμφίβολη. Να του δείξει περίσσια αγάπη ή να του συμπεριφερθεί όπως στα παιδιά της. Και στα παιδιά της, ιδίως στο Φώτη, πώς να συμπεριφερθεί εν σχέσει με τον Μπόσκο. Τους δισταγμούς αυτούς ενίσχυε κι ο Φώτης, γιατί όταν αρνιόταν κάτι στη μάνα του της έλεγε «ντόμπρο βέτσε, λάκου νοτς, ρίο μάρε φα ντου γο».

Ανρί Ρουσσώ, Ο πόλεμος

Ο αδερφός μου, πιο φανερά, του επέβαλλε να κάνει κι αυτός διάφορες μικροδουλειές, αλλά ο Μπόσκο ήταν λίγο τεμπέλης και του 'λέγε σοβαρά σοβαρά «άσε μας, Σπύρο», και δυστυχώς δεν μπορώ να μεταφέρω την ξεκαρδιστική, όμορφη χροιά της φωνής του.

Χαρακτήρισα πιο πάνω τον Μπόσκο μικρό χορευτή, γιατί ένα βράδυ μάς χόρεψε. Έβαλε στο κασετόφωνο ένα τραγούδι της αγαπημένης του τραγουδίστριας, κάτι σαν τα δικά μας ρυθμικά, μοντέρνα, που αγαπούν τα παιδιά, αλλά με σλαβικό χρώμα. Χόρευε με μεστή κίνηση άντρα αλλά και με αφέλεια. Καμιά στιγμή δεν ξεχνούσες ότι ήταν παιδί. Μόνο από τα μάτια του δεν έλεγε να αποχωριστεί η λύπη. Ανέμιζε τα χεράκια του και κοιτούσε ψηλά εκστασιασμένος, σ' ένα δικό του, αποκλειστικό χώρο. Έλεγε και τα λόγια με την ψιλή φωνούλα του ασθμαίνοντας και λιγάκι ασυγχρόνιστα, γιατί έκανε και τούμπες και δεν προλάβαινε την τραγουδίστρια. Τον χειροκροτήσαμε θερμά, κι ο Φώτης μαζί.

Αργότερα πήγα στο δωμάτιό τους να τα δω λίγο και άκουσα τις φωνές τους εναλλάξ, «εβδομήντα τρία, εβδομήντα τέσσερα, εβδομήντα πέντε, εβδομήντα έξι…». Του μάθαινε ο Φώτης να μετράει.

Το Πάσχα, που ξαναπήγα στην Ηγουμενίτσα, ο Μπόσκο και τα άλλα παιδιά είχαν μεταμορφωθεί. Χαρούμενα, δυναμωμένα, μιλούσαν τέλεια τα ελληνικά, κάτι που δεν έπαυε να μου προκαλεί θαυμασμό και απορία. Μαζευτήκαμε την ημέρα του Πάσχα όλοι οι συγγενείς στο σπίτι μας. Χόρεψε πάλι ο Μπόσκο και τότε οι θείες μου, η μάνα μου, αλλά και οι θείοι μου άρχισαν να κλαίνε.

«Παιδάκι μου», «ορφανό μου», «μακριά απ' τη μανούλα του» άκουγα. Νόμιζα πως του 'καναν κακό, που έτσι φανερά έδειχναν συμπόνια, αλλά έπεσα έξω, γιατί μετά το χορό πήγαινε από αγκαλιά σε αγκαλιά σε όσους έκλαιγαν.

Είμαστε στο καλοκαίρι πια, παραμονές της αναχωρήσεως. Το τελευταίο η μάνα μου έρραψε με πανί ένα σακουλάκι και έβαλε μέσα τα μάρκα -αυτό το νόμισμα είχε πέραση εκεί- που είχαμε μαζέψει με συνεισφορά όλων, συγγενών και φίλων. Έρραψε γερά το σακουλάκι σ' ένα φανελάκι του Μπόσκου. Κατόπιν του το φοράει, του βάζει την παλάμη στο εξόγκωμα και του λέει «και αγκάθια να σε σπαίνουν, ετούτη τη φανέλα δεν θα τη βγάλεις πουθενά. Μόναχα στη μάνα σου. Ήκουσες;» «Ναι, γιαγιά». Χαράματα σηκωθήκαμε όλοι. Ο κήπος της μάνας μου ήταν γιομάτος δροσιές. Εμφανίστηκε στην αυλή και ο Μπόσκο πανέτοιμος, μ' ένα σακίδιο στην πλάτη. «Ήρθαν και έφυγαν τα χελιδόνια, λέλε μου» είπε η μάνα μου, που δεν της σταμάταγαν τα δάκρυα. Πήγαμε στο λεωφορείο στην παραλία. Η μάνα μου δεν μας ακολούθησε. Οι γονείς αγκάλιαζαν και φιλούσαν τα παιδιά, τους έλεγαν τα τελευταία λόγια. Ένας πατέρας έλεγε σ' ένα παιδί με κλάματα. «Κι όπως σου 'πα. Άμα χρειαστεί να τρέξεις, να τρέξεις».

Μπήκαν τα παιδιά στο λεωφορείο, κλείνει ο οδηγός τις πόρτες και τότε πάγωσα. Κόλλησαν τα πρόσωπά τους στα τζάμια, ούρλιαζαν, έκλαιγαν με αναφιλητά. Έξι μήνες μακριά απ' τις μανάδες τους, απ' τον τόπο τους και δεν ήθελαν να φύγουν. Ποιος ξέρει τι είχαν δει τα ματάκια τους. Ο Μπόσκο ήταν πίσω-πίσω, φαινόταν λίγο, ξαναχανόταν, προσπαθούσε να φτάσει στα παράθυρα. Οι δε γονείς, ιδίως οι άντρες, έκαναν χειρότερα από τα παιδιά. Ένιωθα απορία, λίγο ντροπή και ένα μικρό κέντημα στην καρδιά γι' αυτούς τους άντρες. Φαίνεται πως χρόνια στη μοναχικότητα είχα ξεμάθει.

Ήρθε και το φθινόπωρο και η σκέψη του Μπόσκου ήταν παντού στο σπίτι. Καθόμουν μια μέρα με τη μάνα μου στην αυλή και είδα άδειες τις φωλιές απ' τα χελιδόνια. «Πάει» της λέω «έφυγαν». «Όχι» μου λέει. «Πήγαν να βρουν το δρόμο και θα 'ρθουν πίσω, για να αποχαιρετήσουν». Δεν την πολυπίστεψα, αλλά θυμόμουν από μικρό παιδί πόσο έντονα ζούσε τον ερχομό και το φευγιό των χελιδονιών. Τα καρτέραγε, τους έλεγε τραγούδια, μια φορά μάλιστα παραφύλαξε όλη τη νύχτα, γιατί κατέβαινε ένα κουνάβι και τα 'τρωγε.

Πραγματικά, μετά από λίγες μέρες, ένα πρωί την ακούω να φωνάζει ολόχαρη «ούι, για τα, για τα» και συγχρόνως όρμησαν στην αυλή δέκα δεκαπέντε χελιδόνια. Έφερναν γύρω-γύρω με μεγάλη ταχύτητα, φτεροκοπούσαν δυνατά και κελαηδούσαν συνεχώς. Σήκωσαν τον τόπο. Έκαναν λίγη ώρα σαν τρελά και μετά πάλι ξαφνικά χύθηκαν εν σώματι προς τα ουράνια. Η μάνα μου τα χαιρετούσε, ώσπου έγιναν σημαδάκια. «Στο καλό, στο καλό, κι ο νους σας πάλι εδώ» τους έλεγε.

Λεξιλόγιο λέλε μου: επιφώνημα που εκφράζει λύπη (αλίμονο μου, δυστυχία μου, συμφορά μου) σπαίνουν: τρυπούν

Ο Σ. Δημητρίου είναι σύγχρονος έλληνας πεζογράφος.