NIKH BOΛΟΥ - ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ 2-1 ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΓΙΩΡΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ

Αγχος στο τέλος

Ζήτησε από τον πρόεδρο να παραιτηθεί και τον χαρακτήρισε διορισμένο

Τα παρατσούκλια

Με δυσκολία ξεπέρασε η Νίκη Βόλου το εμπόδιο του Ηλυσιακού (2-1).

Ντουέτο Κουφοντίνα - Ξηρού. Ο "Λουκάς" - μετά την αντίδραση Κονδύλη - διευκρίνισε ότι όταν λέει "εμείς" εννοεί τον εαυτό του και τον Σάββα

Συνάντησα προχτές στο δρόμο έναν παλιό συμμαθητή μου, φαλακρό πια και σχεδόν γερασμένο, που μου έκανε φριχτά παράπονα, ότι δήθεν τον βλέπω στο δρόμο και δεν τον χαιρετάω. Oι γηπεδούχοι προηγήθηκαν στο 13' με πλασέ του Παυλίδη (1-0). Επίθεση και στον πρόεδρο του δικαστηρίου κ. Μ. Μαργαρίτη εξαπέλυσε χθες ο Δ. Κουφοντίνας ζητώντας του να παραιτηθεί. Τον άκουσα για αρκετή ώρα σιωπηλός και μετά βιάστηκα ν' αναγνωρίσω την ενοχή μου, για να τον ξεφορτωθώ μια ώρα αρχύτερα. Στο 39' ο Μπαλάφας με κεφαλιά πέτυχε το 2-0, ενώ στο 53' ο ίδιος παίκτης είχε δοκάρι. Τον χαρακτήρισε μάλιστα "διορισμένο πρόεδρο ενός ειδικού δικαστηρίου" το οποίο "θα επιβάλει βαρύτατες ποινές με ανύπαρκτα στοιχεία". Σαν χωρίσαμε, άθελά μου πήρα ν' ανασκαλεύω τα περασμένα. Ο Ηλυσιακός μείωσε στο 84' με πέναλτι του Κάμπα (ανατροπή Μακρή από Παπασταθόπουλομ ο οποίος αποβλήθηκε).

Η επίθεση Κουφοντίνα αλλά και τα όσα είχε προηγουμένως υποστηρίξει για την διαδικασία προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις μέσα στην αίθουσα.

Το αίμα μου φούντωσε. Διαιτήτευσε ο Βασάρας (Θεσσαλονίκης).

Ο εισαγγελέας της έδρας μάλιστα τα χαρακτήρισε "αυθαίρετα αποκυήματα φαντασίας".

Αυτό το τέρας, που είχε τώρα το θράσος να μου κάνει και παράπονα, ήταν ένας απ' τους μεγαλύτερους διώκτες και βασανιστές μου, όταν ήμασταν μαζί στο σχολείο.

NIKH: Δινόπουλος, Αβραμίδης, Ρουμελιώτης, Μπαλάφας, Παπασταθόπουλος, Κουτσογιάννης, Μαρκομιχάλης (86' Αναστασιάδης), Λάλικ (55' Τσάγγαρης), Παυλίδης, Ζιάκας (64' Λιολίδης), Σαϊτιώτης. Συνήγορος της πολιτικής αγωγής εξάλλου, την ώρα που ο Δ. Κουφοντίνας έλεγε ότι ο Πρόεδρος είναι διορισμένος, φώναξε:

Κυρίως αυτός διαλαλούσε τα απειράριθμα παρατσούκλια μου, παριστάνοντας μάλιστα, όσο μπορούσε πιο γελοία, και τον τρόπο που μιλούσα.

ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ: Βενιαμίν, Κόλια, Γκάρε (79' Βελίτσκοφ), Παπαδημητρίου, Κόγιογλου, Γκοσμποντίνοφ, Μανωλιάδης, Κόσκελα (60' Ρέιζερ), Μουσούμπου (73' Κοζανίδης), Κάμπας, Μακρής.

"Εσάς ποιος σας διόρισε να φονεύετε κύριε;".

Η αλήθεια είναι ότι νέα παρατσούκλια δεν μου έβγαζε, γιατί δεν ήταν σε θέση, έδειχνε όμως ιδιαίτερο ζήλο για τη διάδοση των ήδη γνωστών.

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ - ΑΣΚ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-1

Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του δικαστηρίου αντιμετώπισε με νηφαλιότητα την επίθεση και αρκέστηκε να ανταπαντήσει (απευθυνόμενος για πρώτη φορά στον Δ. Κουφοντίνα στον ενικό):

Αυτός επίσης ο ουραγκοτάγκος ήταν που μετάφερνε τα παρατσούκλια του σχολείου στη γειτονιά μου και το αντίστροφο, κι αυτός πάλι με την παρέα του μου τα φώναζαν ακόμα και μέσα στο δρόμο, όταν πήγαινα βόλτα με τους γονείς μου.

Η δύναμη της έδρας

"Τώρα διορισμένο θα με πεις;

Νομίζει το χαϊβάνι πως δεν το θυμάμαι πια ή ότι έχω ψυχή επιπόλαια σαν τη δικιά του;

Το πάλεψε ο Ολυμπιακός στον Κορυδαλλό, αλλά δεν μπόρεσε να αποφύγει την ήττα από την Προοδευτική (2-1).

Διορισμένος έγινα κατόπιν εξετάσεων.

Ξεχνάει όμως ή συγχωρεί ποτέ ένας άνθρωπος με σώες τις φρένες τα βασανιστήρια που του κάνανε;

Οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν στο 4' με τον Σωτρίνη και στο 36' ο Σέγγος πέτυχε το 2-0.

Με διορίσανε μία φορά πριν από 40 χρόνια…".

Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Άποψη της Θεσσαλονίκης

Στο 63' ο Μπουντούρης μείωσε σε 2-1.

Η συζήτηση αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της προσπάθειας που έγινε χθες από την πλευρά της υπεράσπισης, αφενός να αμφισβητηθεί η νόμιμη συγκρότηση του Πώς λοιπόν να ξεχάσω κι εγώ αυτά που τράβηξα απ' την πρώτη ακόμα τάξη του δημοτικού σχολείου;

Στο 30' ο Καρκαμάνης εξουδετέρωσε πέναλτι του Σιδηρόπουλου.

δικαστηρίου και αφετέρου να επιτραπεί η είσοδος των τηλεοπτικών συνεργείων στη δικαστική αίθουσα. Πρώτα πρώτα το άλλο, το παλιό μου επίθετο ήταν ένα αστείο παρατσούκλι.

Στο 75' αποβλήθηκαν οι Βασίλης Αντωνιάδης και Μάκης Δράγαζης.

Και οι δύο ενστάσεις της υπεράσπισης απορρίφθηκαν ομοφώνως από το δικαστήριο. Και δεν ήταν ανάγκη να το πουν οι άλλοι, έπρεπε κάθε τόσο να το δηλώνω μονάχος μου.

Διαιτήτευσε ο Γκούντας (Κοζάνης)

Διασπασμένοι

Μικρόν ορισμένοι με ξεμονάχιαζαν και μ' έβαζαν να το επαναλαμβάνω κάνοντας πως δεν το καλάκουσαν.

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ: Κόης, Θάνος, Σανόκο, Σέγγος (65' Βαλεντάρεζ, 85' Μπαγιαζίτ), Προβατίδης (70' Καραγιάννης), Τραορέ, Ευθυμιάδης, Σιδηρόπουλος, Βαρτζιώτης, Ρόβας, Σωτρίνης.

Πάντως στη χθεσινή συνεδρίαση έγινε σαφές ότι τα μέλη της 17Ν δεν διαπνέονται από ομοψυχία και είναι τώρα διασπασμένοι.

Πεθαίνανε κάθε φορά στα γέλια.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Καρκαμάνης, Χατζηζήσης, Φυντανίδης, Πακάλτσης (83' Δεμιρτζόγλου), Χατζηρίζος, Μπουντούρης, Ζαβαντίας (78' Βεργώνης), Φλώρος, Νουγκόφσκι (46' Παπαδόπουλος), Βελετάνης, Νοβακόφσκι.

Η συχνή και μόνιμη προσπάθεια εκπροσώπησής τους από τον Δημήτρη Κουφοντίνα κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας είχε δημιουργήσει την εντύπωση ότι ορισμένοι τουλάχιστον τηρούν ενιαία στάση.

Στο σχολείο πάλι, όσο ανέβαινα τις τάξεις, το πράγμα καταντούσε μαρτύριο.

ΚΑΛΑΜΑΤΑ - ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ

Κανείς δεν είχε αντιδράσει έως χθες σε όποια άποψη ή διαμαρτυρία διατύπωνε προς το δικαστήριο, αφήνοντας έτσι το περιθώριο στο ακροατήριο να τον θεωρήσει τουλάχιστον εκπρόσωπο μιας ομάδας που κάποτε έδρασε μαζί και εξακολουθεί να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο.

Μόλις άρχιζαν να φωνάζουν κατάλογο, σφίγγονταν η καρδιά μου, ίδρωναν τα χέρια μου και μ' έπιανε τρεμούλα.

Τρίποντο σωτηρίας

Αντιδράσεις

Στο μεταξύ ο καθηγητής είχε φωνάξει δυο τρεις φορές το επίθετο μου, ώσπου ν' ακούσει το άψυχο παρών που έβγαζα, μέσα σε μια τάξη σκασμένη κιόλας στα γέλια.

Άλμα σωτηρίας έκανε η Καλαμάτα με τη νίκη της επί του Θρασύβουλου (1-0).

Η ανοχή που επεδείκνυαν οι συγκατηγορούμενοί του φαίνεται πως είχε όρια.

Κάποτε ένας απαίσιος καθηγητής της μουσικής, μεγάλος σπάρος, διέκοψε τον κατάλογο, με πρόσταξε να σηκωθώ, και μου έκανε στριμμένα:

Οι γηπεδούχοι ήταν ανώτεροι των αντιπάλων τους, σκοράροντας στο 63' με πέναλτι του Σπυριδάκη (ανατροπή Μιχελή από τον Ράπτη).

Τα οποία είχε φροντίσει και ο ίδιος να μην παραβιάσει.

«Γιατί δε φωνάζεις δυνατά, ρε μπούφε;» Αυτό ήθελαν και οι άλλοι, τους πετούσε νέα τροφή.

Διατήτευσε ο Τεροβίτσας (Αιτ/νίας).

Η επίθεση που εξαπέλυσε όμως κατά του Προέδρου του δικαστηρίου, χαρακτηρίζοντάς τον διορισμένο και προτρέποντάς τον να παραιτηθεί αν επιθυμεί να τηρήσει μια συνεπή στάση, προκάλεσε την αντίδραση.

Για μεγάλο διάστημα, εκτός από πολλά άλλα, ήμουν και ο «μπούφος» της τάξεως.

KAΛAMATA: Παπαδόπουλος, Γενιτσαρίδης, Σεντεμέντες, Μπριλάκης, Καλαγκάνης, Σπυριδάκης, Κατσόγλου, Τάσιτς, Μιχελής (89' Τζανετάκος), Μιλόσκοβιτς (89' Καλαφάτης), Πουλάκος (73' Μιρσεντόφσκι).

Ένα "εμείς" που χρησιμοποίησε ο Κουφοντίνας, σαν να εξέφραζε τις θέσεις όλων, ώθησε τον Σωτήρη Κονδύλη, ο οποίος έως τώρα δεν έχει μιλήσει καθόλου, σε διευκρινίσεις.

Οι κακοηθέστεροι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να το κάνουν γνωστό σ' ολόκληρο το γυμνάσιο.

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Ράπτης, Κουτσοκώστας, Σύρος, Βασιλείου (76' Κατσίκης), Λεονάρντο (58' Πλιάγκας), Κωτσής (89' Θ. Άγγος), Πουρτουλίδης, Ευθυμίου, Χαλιμούρδας, Αθανασιάδης, Γιαννακίδης.

"Ο καθένας εκφράζει τον εαυτό του με τις τοποθετήσεις του.

Επεδίωκαν μάλιστα να διηγούνται το περιστατικό, ενώ βρισκόμουν κάπως κοντά στην παρέα τους, για να τ' ακούω κι εγώ και να σκάω (…).

Ούτε αρχηγό έχουμε ούτε τίποτα…".

Όταν όμως παίχτηκε κάποτε στο θέατρο μια οπερέτα με τίτλο «Οικογένεια Βατραχιάν» και γέμισαν οι τοίχοι αφίσες, ολόκληρο το σόι μου έπεσε άρρωστο.

Το δικαστήριο δεν είχε ανέβει ακόμη στην έδρα, μετά τη διακοπή κατά την οποία αποφασίστηκε η απόρριψη των δύο ενστάσεων της υπεράσπισης.

Κανένας τους δεν ήθελε να βγει στο δρόμο.

Ο Κουφοντίνας δεν αντέδρασε, αλλά φύλαξε την έκπληξη για το τέλος.

Εγώ σχεδόν το χάρηκα, γιατί επιτέλους τους έβλεπα κι αυτούς να υποφέρουν απ' τ' όνομά μας.

Λίγο πριν λήξει η χθεσινή συνεδρίαση ζήτησε για άλλη μια φορά τον λόγο.

Ευτυχώς όμως που έτυχε να είναι καλοκαίρι, γιατί αλλιώς εγώ κυρίως επρόκειτο να τραβήξω τα μαρτύρια των εβραίων στο σχολείο.

"Θέλω να διευκρινίσω ότι όταν λέω εμείς, αναφέρομαι στον Σάββα Ξηρό και σε μένα".

Και τώρα καμιά φορά ακούω στο ραδιόφωνο την οπερέτα αυτή, που είναι πράγματι πολύ αστεία.

Η διάσπαση της ομάδας είναι πλέον γεγονός.

Καρφί όμως δε μου καίγεται.

Ποιος είναι με ποιον θα προκύψει πιθανόν στην πορεία της δίκης.

Ακόμα κι επίτηδες να μας το κάνουν, διόλου δε μ' ενδιαφέρει.

Απορριπτικές αποφάσεις

Μακάρι να μπορούσαν να την παίζουν μέρα νύχτα, για να ευφραίνομαι.

Χθες το δικαστήριο αποφάσισε για δύο σοβαρά ζητήματα.

Το ευτύχημα ήταν πως το γυμνάσιο βρίσκονταν σε άλλη περιφέρεια απ' το δημοτικό που είχα βγάλει κι έτσι στα παρατσούκλια του γυμνασίου δεν προστέθηκαν κι εκείνα του δημοτικού.

Την απαγόρευση της τηλεοπτικής κάλυψης προς το παρόν (ο Πρόεδρος κράτησε μια επιφύλαξη για το μέλλον, εφόσον - όπως υπογράμμισε - βρεθεί ένας κοινός παρονομαστής) και την απόρριψη της ένστασης περί μη νόμιμης συγκρότησης του δικαστηρίου.

Γιατί εκεί πια ήταν που μου είχαν ζεματίσει την ψυχή.

"Εδώ κυριαρχούν το Σύνταγμα και ο νόμος", είχε απαντήσει νωρίτερα ο Πρόεδρος στις προβλέψεις του Κουφοντίνα ότι "οι ενστάσεις θα απορριφθούν μετά πολλών επαίνων", προσθέτοντας:

Η δασκάλα μας, μια ανεκδιήγητη γκεργκέφω, μόλις με είδε ζαρωμένον στο θρανίο παρατήρησε:

"Θα αποφασίσουμε αυτό που λέει η συνείδησή μας.

«Εσύ παιδί μου, κάνεις σαν σκαντζόχοιρος».

Να είστε βέβαιος".

Όλα τα παιδιά γέλασαν κι απ' το πρώτο κιόλας διάλειμμα άρχισαν να μου το φωνάζουν. Η δασκάλα κατευχαριστημένη το επανέλαβε και τη δεύτερη ώρα. Στην αρχή όλοι μου φώναζαν το παρατσούκλι κοροϊδευτικά. Κατόπι, αντί να το ξεχάσουν, το συνήθισαν, και το 'λεγαν χωρίς ιδιαίτερη κακία, σαν ένα οποιοδήποτε όνομα. Εγώ όμως αδύνατο να το συνηθίσω, κάθε μέρα με πλήγωνε πιο βαθιά, ιδίως όταν παίζαμε ποδόσφαιρο κι ήθελαν να τους δώσω πάσα, τότε το «Σκαντζόχοιρε, σκαντζόχοιρε» αντηχούσε σ' όλους τους τοίχους.

Άρχισα να μην παίζω με κανέναν. Έπαιζα μόνος μου στην αυλή μας διάφορα δικά μου παιχνίδια. Έβρισκα δυο φωλιές μερμήγκια διαφορετικά σε χρώμα και μέγεθος.

Επειδή ήμουν πολύ ξανθός, ήθελα η μια φωλιά να 'χει ξανθά μερμήγκια. Η άλλη είχε μελαχρινά με μεγάλα ευκίνητα πόδια. Δεν ήταν δύσκολο να βρεθούν. Έπαιρνα τότε ένα απ' τα ξανθά, που ήταν πιο αδύναμα, και το 'ριχνα μέσα στην τρύπα της φωλιάς, εκεί όπου έβραζαν τα μαύρα μερμήγκια. Αυτά έζωναν αμέσως το ξανθό, το δάγκωναν από παντού, το τραβολογούσαν, και τελικά, μέσα σ' ένα συνωστισμό, το 'σερναν μισοπεθαμένο στη φωλιά τους. «Πάει ο σκαντζόχοιρος», έλεγα πικραμένος (…).

Τα βράδια, συνήθως την ώρα που τρώγαμε, περνούσαν παρέες παρέες τα παιδιά κάτω απ' το σπίτι και ούρλιαζαν στα σκοτεινά τα διάφορα παρατσούκλια μου. Μέχρι τραγούδια μού είχαν βγάλει. Μόνο εγώ τα άκουγα, οι δικοί μου χαμπάρι δεν είχαν. Μ' έπιανε τότε σφίξιμο στο στομάχι, χλόμιαζα, κι αφήνοντας το φαγητό στη μέση έτρεχα να κοιμηθώ ή μάλλον να κρυφτώ κάτω απ' τα στρωσίδια (…)

Ήρθε όμως μέρα που το κακό στο σχολείο παράγινε. Δίπλα μου στο θρανίο καθόταν ένα παιδί, που του είχα ιδιαίτερη αδυναμία. Δεν θυμάμαι πια τ' όνομά του· θυμάμαι όμως που φορούσε ναυτικά, παιδικά ρούχα της μόδας τότε. Ένα πρωί στο διάλειμμα η δασκάλα με κάλεσε στο γραφείο. Μέσα περίμενε μια άγνωστη μου κλαμένη γυναίκα, που μόλις μπήκα μ' αγκάλιασε και με φιλούσε. Κατόπι μου εξήγησε πως ο φίλος μου, λίγο προτού ξεψυχήσει, παραμιλούσε κι έλεγε συνεχώς τ' όνομά μου. Πάλι καλά που δεν έλεγε κι αυτός το παρατσούκλι μου - όλα να τα περιμένεις.

Στα σαράντα του, η φρικαλέα εκείνη δασκάλα φρόντισε να διορθώσει κάπως τα πράγματα. Είχαν στείλει στο σχολείο φακελάκια με κόλλυβα και γλυκά παξιμάδια. Η κυρία μας, αφού φόρεσε τελετουργικά κάτι μαύρα μανικέτια απ' τον καρπό ως τον αγκώνα για να μη λερωθεί, είπε μελιστάλαχτα: «Ο σκαντζόχοιρος θα πάρει από δύο γιατί ήταν φίλος του». Το χτύπημα ήταν αβάσταχτο. Σηκώθηκα κι έφυγα κλαίγοντας πικρά. Έπεσα στο σπίτι με πυρετό. Δεν ήθελα να ξαναπάω σχολείο ούτε να βγω έξω. Μάταια προσπαθούσαν να με πείσουν ότι παραπονέθηκαν στη δασκάλα, που φυσικά όχι μόνο τ' αρνήθηκε όλα, μα δήλωσε πως μ' αγαπούσε ιδιαίτερα.

Τις επόμενες μέρες δεν μ' έστειλαν σχολείο. Η μάνα μου κάθε πρωί μου φορούσε τα καλά μου, μου 'βάζε ένα καπέλο, και μ' έστελνε στο γειτονικό Σειχ-Σου (…).

Αυτό σαν να με γιάτρεψε κάπως. Την άλλη χρονιά με γράψανε σ' άλλο σχολείο.

Τώρα πια ούτε οι πιο κακόγλωσσοι και φαρμακεροί φίλοι και συνάδελφοί μου τολμούν να μου βγάλουν παρατσούκλι. Το πράγμα σχεδόν με στεναχωρεί. Φαίνεται πως με το πέρασμα του χρόνου η φωνή μου, η μορφή μου, η σκέψη μου, το βάδισμά μου, πήραν επιτέλους να μου ταιριάζουν, ίσως και να διορθώθηκαν, ενώ πρώτα ήταν ίσως πρόωρα και παράταιρα επάνω μου. Με τους περισσότερους όμως απ' αυτούς συμβαίνει τ' αντίθετο. Βέβαια, θα έχει παίξει κάποιο ρόλο και το γεγονός πως έχω γίνει εγώ ο ίδιος πια άσος στο να κολλώ παρατσούκλια και κάμποσα που έστειλα συστημένα κάποτε σε ορισμένους απόκοτους και γελοίους τούς ζεμάτισαν τόσο, που δεν ξανάβγαλαν άχνα. Κρίμα που δεν ανακάλυψα τη μέθοδο αυτή πιο μπροστά. Όπως όμως κι αν έχει το πράγμα, τώρα καταλαβαίνω πόσο μαρτύρησα κάποτε απ' το τίποτε και πόση επίδραση είχαν πάνω σ' όλη μου τη ζωή εκείνα τα παρατσούκλια.

Γ. Ιωάννου (1927-1985): Σημαντικός νεοέλληνας πεζογράφος. Έργο του: Για ένα Φιλότιμο, Το δικό μας Αίμα, Εφήβων και Μη, και άλλα