ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙ ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ

Το άσυλο της κατοικίας

Ερχεται Σλοβάκος για τον ΠΑΟΚ

Η Μητέρα των Μαχών

«Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο.

Τα πράγματα στην αναζήτηση του δεξιού μπακ έχουν αρχίσει να δυσκολεύουν επικίνδυνα για τον ΠΑΟΚ, που αναγκάζεται να καταφύγει και στη λύση των δοκιμών!

Ο κρατικός παρεμβατισμός και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη» ορίζει το άρθρο 9 του Συντάγματος.

Μετά το διαφαινόμενο ναυάγιο στην υπόθεση του Κράιτσικ, μια και το κόστος της μεταγραφής του, φάνηκε μεγάλο για το βαλάντιο του ΠΑΟΚ (η διοίκησή του εμπιστεύεται συγκεκριμένους μάνατζερ, που απ΄ ότι φαίνεται δεν μπορούν να της λύσουν το πρόβλημα και χάνεται πολύτιμος χρόνος), στην Τούμπα άρχισε να εμφανίζεται ο πανικός.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΜΑΡΑΣ

Η κατοικία αποτελεί δηλαδή απαραβίαστο χώρο του ατόμου.

Σήμερα θα έρθει στη Θεσσαλονίκη ο Σλοβάκος αμυντικός της Βάκερ (Β'΄Γερμανίας) Μάρεκ Κοστολάνι για να δοκιμαστεί κι αν ικανοποιήσει τον Γιώργο Κωστίκο, να μείνει στην αναμονή, ώστε αν δεν βρεθεί καλύτερη λύση, να διεκδικήσει μία θέση στο ρόστερ του Δικεφάλου. Εάν ανατρέξει κανείς στην ιστορία του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομική δραστηριότητα, πιθανόν να συμπεράνει πως ένας από τους πιο ρυθμιζόμενους κλάδους ήταν (και παραμένει) αυτός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και, ειδικότερα, ο Τύπος - όχι μόνο λόγω αρχαιότητος αλλά και διότι το κρατικό μονοπώλιο στις αρχές της ραδιοτηλεόρασης απέκλειε εξ ορισμού την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Η έρευνα στον ιδιωτικό χώρο επιτρέπεται μόνο με την παρουσία δικαστικού εκπροσώπου.

Στο μεταξύ, χθες επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και ο Σικαμπάλα, μετά από απουσία είκοσι ημερών. Οι ιδιοκτησιακές ρυθμίσεις του Τύπου ήταν αρκετά αυστηρές, πράγμα φυσιολογικό δεδομένης της παραδοχής πως οι εφημερίδες είναι ένα ειδικό «πολιτιστικό» προϊόν που ενημερώνει, αλλά και ένα εργαλείο εξουσίας αφού επίσης επηρεάζει.

Με το δικαίωμα αυτό προστατεύεται γενικότερα η ιδιωτική ζωή του ατόμου από κάθε παραβίαση, όπως οι δυνατότητες παραβίασης με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα.

Ο Αιγύπτιος θα απολογηθεί σήμερα στη διοίκηση για την καθυστερημένη επιστροφή του και θα αποφασιστεί αν θα του επιβληθεί πρόστιμο ("πρωτόδικα" είχε τιμωρηθεί με 3.000 ευρώ). Η εικόνα του παντοδύναμου εκδότη - προσωποποιημένη διαχρονικά στον «Πολίτη Κέιν» του Όρσον Ουέλες - έχει αποτελέσει επί δεκαετίες την αφετηρία για κυβερνητικές ρυθμίσεις στον χώρο.

Με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001 προστέθηκε και το δικαίωμα στην προστασία προσωπικών δεδομένων, την οποία ανέλαβε ανεξάρτητη από την κυβέρνηση υπηρεσία (Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων).

ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΙΛΙΟΙ οπαδοί του ΠΑΟΚ πήγαν χθες οργανωμένα και παρακολούθησαν το παιχνίδι κι από τα πρώτα λεπτά ξέσπασαν στα συνηθισμένα συνθήματα κατά του Γιάννη Γούμενου. Ίσως όμως τα πράγματα να αλλάζουν - ή μάλλον οι πολιτικές θέσεις να εναρμονίζονται με μία αρκετά διαφορετική οικονομική πραγματικότητα. Τα συνθήματα δυνάμωναν όσο περνούσε η ώρα, ενώ μετά τα 2-0 άρχισαν να έχουν αποδέκτες και τους ποδοσφαιριστές. Η σταδιακή μεταβολή ξεκίνησε όταν τα συγκροτήματα Τύπου άρχισαν να εισέρχονται στις χρηματιστηριακές αγορές προς αναζήτηση κεφαλαίων: εκεί συνειδητοποίησαν πως, για τους επενδυτές, ήταν απλώς άλλος ένας κλάδος ανταγωνιζόμενος τους άλλους για πόρους. Ακόμη και στο γκολ της ισοφάρισης, ακούστηκε σύνθημα εναντίον των παικτών! Ωστόσο, αυτό που έχει μετατρέψει τα οικονομικά σε κυρίαρχη παράμετρο είναι οι αλλαγές στην αγορά των Μέσων, όπου η κατάτμηση του κοινού σημαίνει πως δραστηριοποίηση σε μία μόνο αγορά μεταφράζεται συνήθως σε αδυναμία κερδοφορίας.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΙΩΣΗ, που τον προσέλαβε παραμονές του αγώνα, δεν κατάφερε να διακόψει το σερί του Δημήτρη Ιωάννου.

Αυτό δεν εκπλήσσει: τα Μέσα Ενημέρωσης έχουν σχετικά υψηλό σταθερό κόστος κι έτσι είναι, ως βιομηχανία, ιδιαίτερα ευαίσθητα σε οικονομίες (και αντιοικονομίες) κλίμακος και φάσματος.

Ο μέσος του Απόλλωνα ανέβασε πυρετό και δεν προπονήθηκε την Κυριακή, αλλά χθες η κατάστασή του βελτιώθηκε, έπαιξε και έφτασε τις 15 σερί συμμετοχές στο φετινό πρωτάθλημα.

Επιπρόσθετα, η ψηφιακή τεχνολογία πλέον επιτρέπει τη χρήση περιεχομένου σε πολλαπλά ΜΜΕ, δημιουργώντας πληθώρα επιχειρηματικών ευκαιριών.

Δεν έχει χάσει ούτε ματς… Είναι φυσικό συνεπώς να βλέπει κανείς τους ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης ανά τον κόσμο να πιέζουν για «απορρύθμιση» (deregulation) της αγοράς.

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ κόντεψαν να έρθουν στο 21΄ ο Αμπονσά και ο Μουράφσκι, όταν ο ΠΑΟΚ έχασε διπλή ευκαιρία με Μίετσελ και Σαλπιγγίδη.

Και τα επιχειρήματά τους δεν σταματούν στην οικονομική πλευρά των αναζητούμενων κρίσιμων «συνεργιών»: αναφέρονται και στην πολιτική αφού υπογραμμίζουν πως, με την άφιξη της καλωδιακής και δορυφορικής τηλεόρασης αλλά και του Διαδικτύου, ο πολίτης έχει ολοένα και περισσότερες επιλογές για την ενημέρωσή του.

Ο ένας έριξε την ευθύνη στον άλλον για το γεγονός ότι ο Σαλπιγγίδης έμεινε αμαρκάριστος κι έσπευσε να τους χωρίσει ο Κόβατς!

Οι υπέρμαχοι των αυστηρών ρυθμίσεων αντιτείνουν πως μπορεί να πολλαπλασιάζονται οι επιλογές·

ΠΑΡΕΛΘΟΝ αποτελεί για τον ΠΑΟΚ ο Λούκας Μογιάνο.

ωστόσο, εάν απελευθερωθούν πάσης φύσεως εξαγορές και συγχωνεύσεις, στο τέλος ο αριθμός των Μέσων δεν θα έχει καμία σημασία καθώς όλα θα ελέγχονται από τα ίδια πρόσωπα, ειδικά σε επίπεδο τοπικής αγοράς.

Ο Αργεντίνος μέσος δεν κατάφερε να καθιερωθεί στον Πανσερραϊκό, όπου είχε δοθεί δανεικός, στην Τούμπα εκτίμησαν πως δεν έχει προοπτική κι έτσι έλυσαν τη συνεργασία τους.

Τέλος, προσπερνούν το επιχείρημα περί Ίντερνετ σημειώνοντας πως η ενημέρωση δεν αποτελεί κύριο λόγο χρήσης του Μέσου κι έτσι δεν έχει την σημασία που του αποδίδεται.

Πέραν του μετώπου «πολιτική εναντίον οικονομίας», η αντιπαράθεση των δύο πλευρών αναδεικνύει και μία διαφορετική θεώρηση - σε επίπεδο στερεοτύπων - για τη φύση των πολιτών: οι θιασώτες των εκτενών ρυθμίσεων εμμέσως παρουσιάζουν τον πολίτη ως ένα άβουλο ον, έτοιμο να χειραγωγηθεί και να πεισθεί για οτιδήποτε ενώ η άλλη πλευρά υποθέτει πως είναι άνθρωπος με κρίση, ικανός να διαχωρίσει την πληροφορία από την ερμηνεία και να καταλήξει σε δικά του συμπεράσματα. Το περίεργο είναι πως την «πολιτική» πλευρά (ο έλεγχος της ιδιοκτησίας ως αγαθό αυτό καθαυτό ασχέτως οικονομικής πραγματικότητας) τείνουν να υπερασπίζονται άνθρωποι που ανήκουν σε αυτό που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει «ευρύτερο χώρο της Αριστεράς». Αυτοί δηλαδή που θα έπρεπε να γνωρίζουν - καθώς έχουν διδαχθεί και ασπασθεί τον μαρξιστικό οικονομικό ντετερμινισμό - πως σε μία σύγκρουση οικονομίας και πολιτικής, ο βέβαιος τελικός νικητής είναι η οικονομία. Όπως άλλωστε είναι σίγουρο πως θα γίνει, αργά ή γρήγορα, και στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, με την απορρύθμιση του καθεστώτος ιδιοκτησίας - ο εκδότης οφείλει να μη δραστηριοποιείται σε άλλο κλάδο, αλλά πρέπει να του δοθούν οι δυνατότητες να μην αναζητεί κεφάλαια αλλού. Κι εδώ εντοπίζεται και το έσχατο παράδοξο που η «πολιτική» πλευρά πρέπει να δεχθεί: η ελευθεροτυπία μπορεί να έρθει μόνο με οικονομική ανεξαρτησία και αυτή έρχεται μόνο με κερδοφορία…