Μήνυμα Παπούλια προς την Αλβανία Το πνεύμα του τόνου

8.1 Μορφές Πολιτευμάτων

Η ευρωπαϊκή της πορεία συναρτάται και με τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, δήλωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας

Απουσίες

Όπως γνωρίσαμε στα προηγούμενα κεφάλαια, οι κοινωνίες, για να διατηρήσουν τη συνοχή τους και να εξασφαλίσουν τη συνέχιση τους στο μέλλον, καθιέρωσαν κανόνες υποχρεωτικούς για όλους, τους νόμους.

Μήνυμα προς την Αλβανία, ότι η ευρωπαϊκή της πορεία συναρτάται και με τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, έστειλε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας κατά τη διάρκεια της κοπής της πίτας της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος.

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Οι νόμοι διαμορφώνουν τις σχέσεις των ατόμων με την Πολιτεία/Κράτος.

Ο Κάρολος Παπούλιας, μιλώντας ενώπιον 4.000 Ηπειρωτών στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, αναφέρθηκε στα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας που διαβιεί στη νότια Αλβανία και διαμήνυσε στη γειτονική χώρο ότι "ο δρόμος της προς την Ευρώπη περνάει μέσα και από τα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας.

Επί σειρά χρόνων προσπαθούσα να αποσπάσω από δύο γνωστούς μου μερικές κουβέντες και στάθηκε αδύνατο.

Αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκαία η λειτουργία μιας εξουσίας που θεσπίζει και εφαρμόζει τους νόμους.

Τα δικαιώματα αυτά, όμως, η μειονότητα πρέπει να τα διεκδικεί με ενότητα και ομόνοια, γιατί η μεγαλύτερη πληγή του ελληνισμού ήταν οι εμφύλιες έριδες", πρόσθεσε με νόημα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ώσπου έφυγαν "πλήρεις ημερών" και (δεν) ησύχασα. Αυτή η εξουσία προσδιορίζεται μέσα από το πολίτευμα ενός κράτους.

Στην εκδήλωση παρέστησαν ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος, η αναπληρώτρια υπουργός Πολιτισμού Φ. Πετραλιά, υφυπουργοί, η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης και ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Και πλήρεις ημερών για κείνους ή για μας; Πολίτευμα, είναι ο τρόπος οργάνωσης και άσκησης της κρατικής εξουσίας.

Το θέμα μου ήταν ένα μεταπολεμικό συμβάν και αφορούσε κάποιο πρόσωπο που για την τύχη του είχαν κουνήσει και οι δύο το δαχτυλάκι τους. Τα πολιτεύματα, διακρίνονται σε: Απαντούσαν πάντα με μισόλογα, υπεκφυγές και με λάθη.

• Μοναρχικά, αυτά δηλαδή στα οποία είτε όλες οι εξουσίες συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του μονάρχη (απόλυτη μοναρχία), είτε περιορίζονται από την ύπαρξη ενός Συντάγματος (Συνταγματική μοναρχία).

Αφήνω πια που κανείς δεν θυμόταν τίποτα, εννοείται δεν ήθελαν να θυμούνται.

• Ολιγαρχικά, αυτά στα οποία η εξουσία ασκείται από περιορισμένο αριθμό προσώπων.

Όταν τους στρίμωχνα, τους λυπόμουν.

Σήμερα τα ολιγαρχικά πολιτεύματα εμφανίζονται συνήθως με τη μορφή των στρατιωτικών δικτατοριών.

Τους ανέφερα λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα, τους έδειχνα χάρτες και σχεδιαγράμματα, τους έλεγα χρονολογίες, ονόματα, διευθύνσεις και πραγματικούς αριθμούς.

Οι δικτατορίες καταργούν τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις και παραμένουν στην εξουσία δια της βίας, ενάντια στη θέληση του λαού.

Τίποτα.

• Δημοκρατικά είναι τα πολιτεύματα στα οποία πηγή εξουσίας και ανώτατο όργανο της Πολιτείας είναι ο λαός.

Ήταν δεμένοι στο άρμα ενός ονείρου.

φωτ. 8.1 Τα περισσότερα κράτη σήμερα έχουν δημοκρατικό πολίτευμα. Αυτό δε σημαίνει ότι κατοχυρώνουν όλα τις αρχές του. Πολλές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλονται διεθνώς. - Να συζητήσετε στην τάξη παραδείγματα από την επικαιρότητα.

Έπρεπε να διαφυλάξουν και να υπερασπιστούν με δόντια και με νύχια, πεισματικά, ώς την τελευταία τους πνοή, ένα ψεύδος που τους βοηθούσε να ζουν.

φωτ.8.2 Ο Περικλής αγορεύει στην Πνύκα: «Το πολίτευμα που έχουμε δε γυρεύει να πάρει τους νόμους του από τους ξένους. Πιο πολύ είμαστε εμείς το παράδειγμα σε μερικούς, παρά που ξεσηκώνουμε ότι κάνουν οι άλλοι. Το όνομά του, επειδή δε ζούμε στηριγμένοι πάνω στους λίγους, παρά στους περισσοτέρους, είναι κυριαρχία του δήμου, δημοκρατία» Θουκυδίδης, Επιτάφιος του Περικλή. Η δημοκρατία ως λέξη και ως πολίτευμα γεννήθηκε και καταξιώθηκε στην Αρχαία Αθήνα. Είχε προετοιμαστεί με το νομοθετικό έργο του Σόλωνα (594 π.Χ.), θεμελιώθηκε από τον Κλεισθένη (508 π.Χ.), δικαιώθηκε με τις νίκες στους Περσικούς πολέμους (492-479 π.Χ.) και εδραιώθηκε με την εμπνευσμένη πολιτική και πολιτισμική δράση του Περικλή (445-429 π.Χ.).

Έπαιξαν τον ρόλο τους μέχρι το τέλος. Πιστοί, αγέρωχοι, αμετανόητοι, έκλειναν την αυλαία όταν εκείνοι ήθελαν και όχι όταν τέλειωνε το έργο. Οι δικαιολογίες τους ήταν νηπιακής αφέλειας. Το μόνο που χαίρονταν ήταν να λένε τα τσιτάτα των παλιών δασκάλων. Ας πάνε στο καλό.