Οτο Ρεχάγκελ και Γιάννης Τοπαλίδης με λιλιπούτειους ποδοσφαιριστές της Δράμας.

ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΛΑ

Γ. Ερμηνεία κειμένου Παραγωγή λόγου

Ο δήμαρχος Δράμας Θωμάς Μαργαρίτης βραβεύει τον ομοσπονδιακό προπονητή.

Το παρελθόν ως μασκαράς

1. Να παρουσιάσεις τους δυο βασικούς χαρακτήρες του κειμένου αξιοποιώντας τις πληροφορίες που σου δίνει το ίδιο το κείμενο.

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ ΡΕΧΑΓΚΕΛ, ΤΟΠΑΛΙΔΗ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΦΑΣΟΥΛΗΣ

2. Ο Ιαβέρης "ξεστράτησε".

Ζωντάνεψε το έπος

Πώς βρέθηκα έπειτα από τόσα χρόνια, τελευταία αποκριά, στην Κυψέλη και σε γνωστά απ' τα παλιά κι άγνωστα τώρα μέρη… άγνωστον.

Ξέφυγε, δηλαδή, από την αυστηρή και απόλυτη τήρηση του γραπτού νόμου που υπηρετούσε ως τότε, για να ακολουθήσει το ηθικό χρέος του στον άνθρωπο.

Η παρουσία του Ότο Ρεχάγκελ, του βοηθού του, Γιάννη Τοπαλίδη και του προέδρου της ΕΠΟ, Βασίλη Γκαγκάτση, στη Δράμα ξαναζωντάνεψαν τις ούτως ή άλλως νωπές από την κατάκτηση του Εuro 2004, μνήμες.

Κατέβαινα πάντως τη Λεωφόρο της κι όπως με πήρε η κατηφόρα έφτασα ώς της Κυψέλης τις αρχές, εκεί Κιμώλου, ένα στενό δρομάκι που πέρασα κοντά είκοσι χρόνια απ' τη ζωή μου (η οποία τότε ήταν κανονική, με χαρές, λύπες, εκδρομές, έρωτες, απογοητεύσεις, επιτυχίες κι αποτυχίες σ' όλα τα επίπεδα, δεν είχε αυτό το αντισηπτικό αδιάβροχο που σε προστατεύει μεν από κάθε αλλαγή καιρού, αλλά σε κάνει να βλέπεις τη ζωή μέσα από το πλαστικό διαφανές του προφυλακτικού).

Έχεις αντιμετωπίσει ο ίδιος ή έχεις ακούσει κάτι ανάλογο στη σχολική και κοινωνική σου ζωή;

Στην ετήσια εκδήλωση βράβευσης των κορυφαίων της ΕΠΣ Δράμας για τη χρονιά που πέρασε, οι τρεις προαναφερθέντες απετέλεσαν μία μεγάλη έκπληξη για τους εκατοντάδες φίλους του ποδοσφαίρου, που γέμισαν ασφυκτικά το Δημοτικό Ωδείο Δράμας.

Κόψε λίγο να κατέβω, λέω…

Να το συζητήσεις στην τάξη σου και να το καταγράψεις σε δύο παραγράφους.

Η ΕΠΣ Δράμας, οι τοπικοί φορείς της πόλης και οι εκπρόσωποι του αθλητισμού βράβευσαν τον Οτο Ρεχάγκελ, τον συνεργάτη του και τον πρόεδρο Γκαγκάτση για την επιτυχία, που όμοιά της πολύ δύσκολα θα ξανασυναντήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Κατέβηκα.

3. Αν ήσουν ο συγγραφέας του κειμένου, πώς θα διαμόρφωνες την εξέλιξη του αποσπάσματος;

ΣΤΟΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟ προπονητή δόθηκαν μία πλακέτα με ανάγλυφη παράσταση του Διονύσου, που αποτελεί και το έμβλημα της πόλης της Δράμας, μία ασημένια σφυρίχτρα, που δε δίστασε μάλιστα να χρησιμοποιήσει με μία χαρακτηριστική κίνηση που χειροκροτήθηκε.

Προχώρησα έξω από την πολυκατοικία νούμερο 4.

Βίκτωρ Ουγκώ (1802-1885): Κορυφαίος Γάλλος ποιητής και πεζογράφος. Έργο του: Οι Άθλιοι, Η Παναγία των Παρισίων κ.α.

''Σήμερα είναι μία πολύ όμορφη μέρα'', τόνισε ο ομοσπονδιακός τεχνικός, δηλώνοντας πολύ χαρούμενος που βρέθηκε ανάμεσα σε τόσους πολλούς ανθρώπους οι οποίοι αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Σ' αυτή την πόρτα με το κρύσταλλο πίσω απ' τα κάγκελα, μπήκα στα μέσα του '60, με τη σάκα στο χέρι, και βγήκα αρχές '80 ηθοποιός, με θέατρα, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις κι ένα μικρό κενό στο στήθος που αντηχούσε σε κάθε βήμα της ζωής σαν να ειρωνευόταν την πορεία.

Πολλές ήταν οι πλακέτες που δόθηκαν στον πρόεδρο Βασίλη Γκαγκάτση και τον Γιάννη Τοπαλίδη από αθλητικούς και τοπικούς φορείς της πόλης.

Να 'ναι καλά αυτό το "άδειο".

''Οφείλουμε όλοι να στηρίξουμε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο'', δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΠΟ.

Αυτό με έσωσε απ' τον πλήρη εξευτελισμό του καλλιτέχνη που έκρυβα μέσα μου καλά μεν, συγχρόνως δε τον διαπόμπευα δημοσίως.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΥ οι τρεις άνδρες συνοδευόμενοι από το πρόεδρο της ΕΠΣ Δράμας και ψυχή της εκδήλωσης Θόδωρο Φωτίου πήγαν στον Άγιο Αθανάσιο, όπου στη διάρκεια του ετήσιου χορού της τοπικής ομάδας ο Ότο Ρεχάγκελ ανακηρύχθηκε δημότης Δοξάτου.

Άλλοι καιροί, άλλα ήθη.

Στις εκδηλώσεις από πλευράς ΕΠΟ ήταν παρόντες ο αντιπρόεδρος Βασίλης Χατζηαποστόλου, ο ταμίας Γιώργος Γκιρτζίκης, το μέλος του δ.σ. της ΕΠΟ Θόδωρος Θεοδωρίδης και από πλευράς ΕΠΣ, οι πρόεδροι Ξάνθης Νίκος Σπυριδόπουλος, Θράκης, Μάνος Γαβριηλίδης και Λακωνίας(!) Θανάσης Μαχαίρας.

Κοίταξα ξανά το σπίτι.

Π. ΧΑΡ.

Απ' τη μια μεριά μεσοτοιχία με το "Κιμώλου 2" κι απ' την άλλη είχε ένα μικρό αδιέξοδο, που όταν πρωτοπήγα ήταν μια τετραγωνισμένη αλάνα για να παίζουν παιχνίδια ορθογωνισμένα τα παιδιά της γειτονιάς, λίγο αργότερα έγινε ελεύθερο πάρκινγκ για νεοαποκτηθέντα αυτοκίνητα, "Τάουνους" "Ζέφυρ", "Πλύμουθ", "Ενεσού", "Τράιουμφ" και κάνα "Μίνι Κούπερ", κι αργότερα του πέρασαν και αλυσίδα με λουκέτο στο έμπα και το κλειδί το κράταγαν μόνο οι κατοικούντες στις πλευρές του αδιεξόδου. Μάλιστα το 'χαν γράψει κι έτσι πρόχειρα σε μια ταμπέλα ξύλινη. "Αδιέξοδο Κιμώλου. Πάρκιν των κατοίκων", το διάβαζα κάθε πρωί κι έλεγα να: "Σε τούτο το αδιέξοδο έχω παρκάρει τη ζωή μου".

Μάλιστα υπήρχε μια ιστορία σκοτεινή τότε από κείνο το αδιέξοδο και για χρόνια κάθε που πήγαινε τρεις και πέντε το πρωί ένα τηλέφωνο άρχιζε να χτυπάει επίμονα και κανείς μα κανείς ποτέ δεν το σήκωνε. Σαν κάποιος να ζητούσε απεγνωσμένα να μιλήσει κι ο άλλος ή η άλλη δεν το σήκωνε να πει μια κουβέντα. Στην αρχή ξυπνάγαμε, βγαίναμε στα μπαλκόνια. Οργανώσαμε και παρακολουθήσεις, βάλαμε τον ΑΕΚ τον θυρωρό. Νίκο τον λέγανε αλλά επειδή ήταν φανατικός τον φώναζαν με την ομάδα του. Κι αυτός όλο χαρά απαντούσε σε μια δικιά του γλώσσα με ακατάληπτες λέξεις, μια θυμάμαι "κερασινόβιο", που όσο κι αν με ρωτήσετε "κερασινόβιο" δεν ξέρω τι σημαίνει. Βάλαμε λοιπόν τον ΑΕΚ να καραδοκήσει σε ποιον τηλεφωνούν και δεν το σηκώνει. Αλλά κι αυτός τίποτα… δεν έβγαλε άκρη… Κάθε τρεις και πέντε άγρια χαράματα, χτύπαγε επίμονα ένα τηλέφωνο που δεν το σήκωνε κανείς στο αδιέξοδο της Κιμώλου. Τώρα το αδιέξοδο δεν έχει αυτοκίνητα, δεν έχει αλυσίδες με λουκέτα. Ο δήμος; Οι περίοικοι; Κάποιος τέλος πάντων μερίμνησε κι έχουν φυτέψει μικρές νεραντζούλες φουντωτές και κάνει εκεί το αδιέξοδο μια παρωδία κήπου. Πάμε της λέω της Μαργέτας που 'χε ντυθεί "Άντζελα Ζήλια σε ταινία του '60", κι όπως κάνουμε να μπούμε στο αυτοκίνητο μέσα στη νύχτα του Μάρτη αρχίζει επίμονα ένα τηλέφωνο και πάλι να χτυπά. Έμεινα ακίνητος, στη μέση του δρόμου, στη μέση του χρόνου να κοιτάω προς τα παράθυρα ποιο φως θ' ανάψει… Μόνο η Μαργέτα-Άντζελα μαζί και Ζήλια δεν μάσησε…

-Άσε τα σάπια, Σταμάτη. Εσύ παίρνεις απ' το κινητό. Μια ζωή θέατρο, ρε παιδί μου. Δεν αλλάζεις. Έλα πάμε να φύγουμε, χρονιάρες μέρες, κι άσε τα κόλπα με τα τηλέφωνα. Θες μελό; λοιπόν! Αρκέσου "στο αδιέξοδό της ζωής σου που ντύθηκε περιβόλι" και καλή Σαρακοστή.