Λάμπεις καθάριο μέτωπο, καὶ διώχνεις τ' ἄγρια σκότη,
Μάγουλα δροσοστάλαχτα μοσχοβολᾶτε νιότη,
Στόμα, ποῦ στάζεις κἄποτε 'ς τὸ μέλι τὸ φαρμάκι,
Λαχταριστὲ χιονόλαιμε, κυματιστὸ κορμάκι,
Κ' ἐσεῖς, μαλλιά, ποῦ πιάνετε μὲ τὰ σγουρὰ πλεμμάτια,
Κ' ἐσεῖς ποῦ σαϊεύετε τὰ ἐγκάρδια βάθη, μάτια!

Ὡραῖα εἶστε, ὁλόλαμπρα, μὰ τὸ δικό μου ἀστέρι,
Θεῖες ὠμορφιὲς δὲν εἶστε σεῖς, δὲν εἶστε· εἶν' ἕνα χέρι!
Χέρι ποῦ πότε ἡ Προκοπὴ καὶ πότ' ἡ Ἐλεημοσύνη
Τὤχουν ἡ μιὰ γιὰ νὰ βοηθάῃ κ' ἡ ἄλλη γιὰ νὰ δίνῃ·
Χέρι σὰ μάγισσας ῥαβδί, κάθε ποῦ 'γγίξῃ, ἀνθίζει,
Καὶ γιὰ νὰ κάνῃ τὸ καλό, ἀκόμα κι ἀσχημίζει!

Ὢ χέρι, τοῦ φτωχοῦ χαρὰ καὶ τοῦ σπιτιοῦ καμάρι,
Ἀτίμητο, παρθενικό, κρυφὸ μαργαριτάρι,
Μὴ φύγῃς ἀπὸ πάνω μου, μὴ λείψης ἀπὸ 'μπρός μου,
Κι ὁδήγα τὸν ἀνήξερο 'ς τὴν ἑρημιὰ τοῦ κόσμου.
Ἄστρο 'ς τοὺς Μάγους ἔδειξε τὸ δρόμο τοῦ Μεσσία·
Ὦ χέρι, δεῖξέ μου κ' ἐσὺ ποῦ κρύβετ' ἡ Εὐτυχία!