Σοῦ φέρνω ἀπ' τὴ γαλάζια μου πατρίδα
κι ἀπ' τὰ φωτοσπαρμένα της τὰ μέρη,
μιᾶς μάγισσας δουλειά, μιὰν ἁλυσίδα
ποὺ ἀνθρώπου δὲ μπορεῖ νὰ πλάσῃ χέρι.

Εἶδα τὸν ἥλιο κ' εἶδα κάθε ἀστέρι,
μὰ νάχουνε τὴ λάμψη της δὲν εἶδα,
μονάχα ἐσὲ σοῦ πρέπει, ἁγνό της ταῖρι
ἀγάπη μου εἶσ' ἐσύ, καμαροφρύδα!

Ῥουμπίνια ἐδῶ κ' ἐκεῖ μαργαριτάρια
τὴν πλέκουν· ἀπὸ δάκρυα ἔχουν γίνει,
ὅλο ἀπὸ δάκρυα τὰ μαργαριτάρια,

κ' εἶν' ἀπὸ αἷμα κάθε της ῥουμπίνι·
καὶ τὸ διαμάντι ποὺ σφιχτὰ τὴ δένει
ὁ ἔρωτας εἶναι, πολυαγαπημένη.

Από τη συλλογή Τα Μάτια της Ψυχής μου