ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Θέματα ιστορίας της ελληνικής γλώσσας 

Η Ελληνική γλώσσα από τον 12ο εως τον 17ο αιώνα: Πηγές και εξέλιξη 

Michel Lassithiotakis (2007) 

ΑΤΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΣΕΝΑ ΠΕΜΠΤΗ

Μισέρ Γιάκουμος τσιταδίνος μοναχός

Δεν είδα κακοριζικιά στον κόσμο πλια μεγάλη,
μηδέ θαρρώ χερότερη ποτέ να βρίσκετ' άλλη 90
σαν κείνη πόχει γεις φτωχός κύρης εις το κορμί του,
κακομοιριές κάθε λογής θωρώντας στο παιδί του.
Και δίκια κακορίζικος κι' εγώ πολλά κρατούμαι
παρά κιανέναν άθρωπο, γιατί κι' εγώ λογούμαι
95 κύρης - οπού να το 'θελα θάψει μόνο ο καημένος,
παρά να στέκω μετ' αυτό πάντα βασανισμένος!
Πρωτύτερας παρά να μπη στους χρόνους τους δεκάξι
να 'χη παιδί δεν έβρισκες την εδική του τάξη,
κι' είχα χαράν αμέτρητη, γιατί όλοι τον παινούσα,
100 και κύρη καλορίζικον παρ' άλλον μ' εκρατούσα.
Τώρ' άλλαξε τη γνώμη του και το σκολειό ξεφεύγει,
και χίλιες τώρα αντραγαθιές και μαριολές γυρεύγει·
τα λίμπρα του επούλησε, κι' από το σπίτι μέσα
μουκλέφτει ό,τι κι' α μου βρη, λάδι, κρασί, τορνέσα,
105 και τζάκους και μανόπολες και τάργες αγοράζει
και μετ' αυτές τες πολτικές πάει και τα ξοδιάζει,
γιατί αγαπά μια κοπελιά κι' από το νου του εβγήκε,
κι' ανάθεμα στο σπίτι μου τορνέσι που μ'αφήκε!
Κι' εκείνο πάλι όπ' άκουσα το σημερνό μαντάτο
110 στη γη τον κακορίζικο με θέλει βάλει κάτω,
γιατί δεν ξεύρω ίντά 'κλεψε κι' επούλησέ το πάλι
κι' έκαμε τέτοια πλερωμή τση πολτικής μεγάλη.
Μα με την ώρα συντηρώ το δάσκαλό του, κι' άσι
να δης πως θέλει πλερωμή, για να μ' ολοχτικιάση.

ΣΕΝΑ ΕΧΤΗ

Δάσκαλος, και Γιάκουμος στην μπάντα

115 ΔΑ. Εις τον ποέτα βρίσκομε τον κωμικόν γραμμένο
κι' έτσι από τον Τερέντσιο καλά ξεδηγημένο,
πως γιατί αγάπα ο Πάμφιλος την όμορφη Γλυτσέρε
με δίχως ύπν' ολότελα le notti απέρνα intiere,
και πως τον κύρη του ποσώς δεν τον εψήφα πλιο του,
120 μηδέ ποτέ του ελόγιαζε να πηαίνη στο σκολειό του.
Και στένω τ' αργομέντο μου στο Νικολό απάνω
και κονκλουδέρω μοναχάς το πως τον κόπο χάνω
να τ' αρμηνεύγω δασκαλιές, κι' ο κύρης του όχ την άλλη
τσι πλερωμές in verità να μου κρεσέρη πάλι.
125 ΓΙΑ. Μα την αλήθεια, τάσσω σου και να σου τσι σκολάσω,
κι' ουδέ τορνέσι μετά σε δε θέλω πλιο να χάσω.
Δεν θέλω να 'χω τον κακό και τον ψυχρό του χρόνο·
σώνει ό,τι χάνω μοναχάς 'ς τσι πολτικές του μόνο.

Τελευταία Ενημέρωση: 16 Ιούν 2010, 10:48