Πότε ένας αθλητής θεωρείται ντοπαρισμένος

Υπερβολική μυϊκή ανάπτυξη, μπορεί να σχετίζεται με απαγορευμένες ουσίες

Ντοπαρισμένος θεωρείται ένας αθλητής, όταν στα ούρα του ανιχνεύεται γνωστή ουσία που παράγει ο οργανισμός, σε ποσοστά μεγαλύτερα από τα θεωρούμενα φυσιολογικά ή όταν επίσης ανιχνεύεται άλλη ουσία που δεν παράγεται από τον οργανισμό και συγκαταλέγεται στον κατάλογο των απαγορευμένων. Δημιουργείται εξάρτηση στον αθλητή από τις φαρμακευτικές ουσίες που λαμβάνει; Οι αθλητές που ντοπάρονται αποκτούν εξάρτηση, ειδικά εάν οι ουσίες που λαμβάνουν είναι διεγερτικές. Ώστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις οι αθλητές που ντοπάρονται εξαρτώνται και ψυχολογικά από τη λήψη του φαρμάκου με αποτέλεσμα να χρειάζονται ιδιαίτερη ψυχολογική υποστήριξη ακόμα και μετά το τέλος της αθλητικής τους καριέρας. Ποιος είναι ο σκοπός του ελέγχου ντόπινγκ. Δεν είναι να τιμωρήσει τον αθλητή, αλλά να προστατεύσει την υγεία του και να αποτρέψει τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Ποιες είναι οι πιθανές παρενέργειες στην εμφάνιση ενός ατόμου από τη λήψη αναβολικών στεροειδών ουσιών. Ακμή, φαλάκρα, τριχοφυΐα, πρήξιμο, γυναικομαστία, μεγέθυνση της κλειτορίδας, βαθύτερη φωνή, μείωση της ανάπτυξης στους έφηβους, αρρενοποίηση στις γυναίκες. Ποιες είναι οι ιδιαίτερες παρενέργειες που μπορεί να έχει ένας έφηβος από τη λήψη αναβολικών στεροειδών. Η λήψη αναβολικών από παιδιά μπορεί να προκαλέσει πρώιμη είσοδο στην εφηβεία, ενώ η χρήση αναβολικών από εφήβους μπορεί να προκαλέσει πρώιμη σύγκλιση των επιφύσεων, ώστε να μη φτάσουν στο αναμενόμενο ύψος. Αυτό συμβαίνει, επειδή προκαλείται πρόωρη οστέωση του συζευκτικού χόνδρου με αποτέλεσμα να παύει η κατά μήκος αύξηση των οστών. Άλλες παρενέργειες από τη λήψη αναβολικών ουσιών. Οι παρενέργειες που επιφέρει η αλόγιστη χρήση αναβολικών ουσιών επηρεάζουν σχεδόν όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Εκτός από τις παρενέργειες που αναφέρθηκαν προηγουμένως, προβλήματα από τη χρήση αναβολικών ουσιών εντοπίζονται στο γενετικό σύστημα των ανδρών (μείωση σεξουαλικής ικανότητας, μείωση του μεγέθους των όρχεων, μειωμένη παραγωγή σπέρματος και προσωρινή ή μόνιμη στειρότητα). Παρατηρούνται επίσης μεταβολές στην έκκριση διαφόρων ορμονών (π.χ. θυρεοειδικές), αύξηση της αρτηριακής πίεσης, προβλήματα στη λειτουργία της καρδιάς, στο νευρικό σύστημα, στο ήπαρ, στο δέρμα, αύξηση στην τριχοφυΐα του προσώπου και μείωση της τριχοφυΐας της κεφαλής και γαστροεντερικές ανωμαλίες.