ΑΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Αθηναϊκά Διηγήματα

«Το Ψοφίμι»

Παρακαλώ, κύριε αστυφύλακα, εδώ επάνω, στο φράκτη, κοντά στο δρόμο, έχουν ρίψει ένα ψοφίμι, ένα μεγάλο σκυλί …. Με τέτοια ζέστη, Ιούλιον μήνα … θα μας κολλήσει πανούκλα όλους εδώ … Ίσα, στο ψήλωμα, εδώ, που είν' εξοχικό μέρος … όπου έρχονται οι άνθρωποι να πάρουν λίγον αέρα καθαρόν!…

Ο ομιλών - ο κύριος Α. - ήτο παχύμισθος υπάλληλος της Κυβερνήσεως. Το δημόσιον του έδιδε, δια τας εκδουλεύσεις του, υπέρ τας τριακοσίας δραχμάς τον μήνα. Αλλά τας δραχμάς αυτάς εθεώρει ως ιεράς και δεν αποφάσιζε ν' αποκόψει 50 λεπτά δι' ένα πτωχό λούστρον, όπως σκάψει λάκκον και θάψει το ψοφίμι. Τοιαύτη θυσία θα του εφαίνετο ίσως μάλλον ιεροσυλία. Η δε οικία του έκειτο πλησιέστατα εκεί, και ήτο ο πρώτος ενδιαφερόμενος.

Όθεν απηυθύνθη εις τον υπ' αριθμόν 3 χιλιάδες τόσα αστυφύλακα. Ο αστυφύλαξ εφόρει λευκά, κι εσύχναζεν εις το εγγύς καφενεδάκι. Απήντησε δε λίαν προθύμως και φιλοφρόνως: - Μάλιστα· τώρα, να πούμε εις ένα αστυφύλακα – μπορώ να πάω κι εγώ - να πάρει κι ένα σκουπιδιάρη, να πάν' να το πετάξουν αποκεί. Κι εκάθισε στο καφενεδάκι, δια να διαβάσει τα νέα της μέρας. Εν τω μεταξύ ο κύριος Α. απηυθύνθη, εν τη απουσία του καφετζή, προς τον υπάλληλον του καφενείου και του είπε: - Δεν σας ήρθε σας η βρώμα; … Ειπέ του κυρ Τάσου (το όνομα του καφετζή) να λάβει τα μέτρα του…. δια να μην αρρωστήσει όλος αυτός ο κόσμος, που έρχεται να πάρει τον αέρα του εδώ επάνω. Ο μικρός υπάλληλος έσεισε την κεφαλήν, ως να ήθελε να είπει· "Δεν βαριέστε: Και ποιος θα φροντίσει; Ό,τι εφροντίσατε σεις, ο πρώτος που ανεκαλύψατε αυτό το σπάνιον φαινόμενον".

Ο αστυφύλαξ, ως να εκεντρίσθη από την δευτέραν αυτήν αναψηλάφησιν του ζητήματος, εσηκώθη, εκοίταξε τριγύρω, και ευτυχώς εξάνοιξε μακράν ένα συνάδελφόν του, βαίνοντα εις πλάγιόν τινα δρόμον. Τον έκραξε, κι εκείνος ήλθε. - Να σου πω, του λέγει, πας στο Τμήμα, να πεις του σκοπού, να πει του Σταθμάρχη, να στείλει ένα αστυφύλακα, να βρει ένα σκουπιδιάρη, να πάν' εδώ παραπάνω, που λέει ο κύριος εδώ…. είν' ένα σκυλί ψόφιο… να το πάρουν απ' εκεί, να το πετάξουν πουθενά; - Καλά… Και ο β' αστυφύλαξ εκινήθη βραδύς, κατερχόμενος τον δρόμον. Την νύκτα, όταν ο κύριος Α. απεσύρετο δια να απέλθει οίκαδε, εις το φως της σελήνης, έστρεψε τα όμματα και την ρίνα προς το μέρος όπου είχεν ίδει το δυσάρεστον πράγμα το πρωί. Το ψοφίμι ήτο ακόμη εκεί, αναδίδον λοιμώδη οσμήν. Ο άνθρωπος, εν μεγάλη αδημονία, έκλεισε τα παράθυρά του, κι εκοιμήθη. Την άλλην πρωίαν, εις το μικρόν καφενείον ηύρε πάλιν τον αστυφύλακα. - Δεν εκάματε τίποτε για το ψοφίμι που σας είπα;

1. οίκαδε: στην κατοικία του. 2. ρίνα: τη μύτη. 3. αδημονία: αγωνία, ανησυχία.

- Μάλιστα, έστειλα είδηση στον σκοπό… ν' αναφέρει στο σταθμάρχη… να στείλει αστυφύλακα - μπορούσα να πάω κι εγώ - να πάρει ένα σκουπιδιάρη, να πάν' να λάβουν μέτρα… Και δεν το πέταξαν; - Πεταμένο είναι από προχθές, μάλλον έπρεπε να το θάψουν. - Ας είναι, θα φροντίσω, τώρα πάω στο Τμήμα. Την εσπέραν, όταν ο κυβερνητικός υπάλληλος επανήρχετο εις την οικίαν του, το ψοφίμι ήτο πάντοτε εκεί, δηλητηριάζον τον αέρα με την δυσωδίαν του. Το πρωί., ο κ. Α. προς τον πρώτον αστυφύλακα. - Μα δεν έγινε τίποτε για το ψοφίμι…. Ζήτημα, βλέπω, κατήντησε κι αυτό…. Καλά που δεν συνεδριάζει πλέον η Βουλή, δια να γίνει επερώτησις… - Τι; Δεν το εσήκωσαν από κει. Περίεργο! Εγώ έλαβα μέτρα. Ας είναι, ησυχάσατε. Σήμερα, χωρίς άλλο. Πάω επίτηδες να τους βιάσω, να στείλουν ένα αστυφύλακα - μπορώ να πάω και μόνος μου - με ένα σκουπιδιάρη….

Την επομένην νύκταν, ακόμη το ψοφίμι ήτο εκεί. Ευτυχώς είχε συννεφιάσει, και ήστραπτε ραγδαίως προς τον μαΐστρον, εις τα ΒΔ. του ορίζοντος. Ο κ. Α. μόλις επρόλαβε να φθάσει εις την οικίαν, και κλείσει τα παράθυρα, κι ενέσκηψε σφοδρότατη θύελλα, άνεμος και βροχή, δροσιστική και παρήγορος.

Το πρωί, ανάμεσα εις το ηλλοιωμένον υγρόν έδαφος, μόλις εφαίνοντο πλέον τα ίχνη του θνησιμαίου σκύλου, ολίγα μόνον γυμνά κόκαλα του σκελετού. Η ραγδαία βροχή είχε παρασύρει τας σαπράς σάρκας, και είχε διαλύσει την δυσοσμίαν. Κι έτσι δεν έγινεν επερώτησις εις την Βουλήν. Μόνον έγινε χρονογράφημα εις εφημερίδα.

4. σαπρός: σάπιος.

Α. Παπαδιαμάντης (1851-1911): Γεννήθηκε στη Σκιάθο. Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους Νεοέλληνες πεζογράφους και ως ο κυριότερος εκπρόσωπος του ηθογραφικού διηγήματος. Έγραψε πολλά διηγήματα, όπως: Η Φόνισσα, Ρόδινα ακρογιάλια κ.ά.