7.5.4 Συναρτησιακός προγραμματισμός

Ο συναρτησιακός προγραμματισμός (functional programming), που συχνά ονομάζεται και εφαρμοστικός προγραμματισμός (applicative programming), έχει ως βάση τη συνάρτηση με τη μαθηματική της έννοια, δηλαδή αυτή της απεικόνισης από ένα πεδίο ορισμού σε ένα πεδίο τιμών. Η εφαρμογή συναρτήσεων σε δεδομένα που αποτελούν τα ορίσματα της συνάρτησης είναι η μόνη δομή ελέγχου σε μια γλώσσα συναρτησιακού προγραμματισμού. Το σύστημα αντιμετωπίζει τις ίδιες τις συναρτήσεις ως δεδομένα και επομένως αυτές μπορούν να αποτελούν ορίσματα ή αποτελέσματα άλλων συναρτήσεων. Βασική έννοια σε αυτό το πρότυπο είναι η έννοια της αναδρομής, δηλαδή η άμεση ή έμμεση εφαρμογή μιας συνάρτησης πάνω στον εαυτό της. Στο πιο κάτω παράδειγμα έχουμε ένα πρόγραμμα της συναρτησιακής γλώσσας Miranda, το οποίο επιλύει τη δευτεροβάθμια εξίσωση ax2 + bx + c = 0.