Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Α. Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΕΝΟΣ ΣΩΤΗΡΑ

Την εποχή λίγο πριν από τη γέννηση του Χριστού η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το επίκεντρο δηλαδή του τότε κόσμου, είχε φτάσει στο απόγειο της δύναμης της. Ταυτόχρονα η ηθική σήψη είχε διεισδύσει σε κάθε μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας. Οι άνθρωποι, παρά την επιφανειακή ειρήνη (pax romana) που επικρατούσε, ζούσαν σε μια κατάσταση έντονης αγωνίας και κρίσης. Τα μεγάλα μέχρι τότε επιτεύγματα της ιστορίας δεν είχαν κατορθώσει να ανακουφίσουν τους ανθρώπους και να δώσουν ένα νόημα στη ζωή τους. Πολλές θρησκείες και μυστηριακές λατρευτικές ομάδες υπόσχονταν στους ανθρώπους σωτηρία και λύτρωση, αλλά κανείς δεν αισθανόταν ασφαλής. Για το λόγο αυτόν, την εποχή εκείνη είχε φουντώσει η προσδοκία για έναν άγνωστο Θεό-Σωτήρα, που θα ερχόταν όπως ο "από μηχανής θεός" της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και θα έδινε λύση στο ανθρώπινο δράμα. Όταν λοιπόν έφτασε το "πλήρωμα του χρόνου" έστειλε ο Θεός στον κόσμο τον Υιό του, που σαρκώθηκε "εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου". Έτσι, με την ενανθρώπηση του δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδας, ο Θεός μπήκε στην ιστορία μας παίρνοντας και την ανθρώπινη φύση και ως Θεάνθρωπος άνοιξε το δρόμο όχι μόνο για να λυθεί το ανθρώπινο δράμα, αλλά και για να μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει κατά χάρη Θεός.