Κείμενο 8

Δεν είχε καν το λόγο του τελειώσει κι έπεσε μέγα κύμα πάνω του σαρωτικό που ταρακούνησε και τη σχεδία. Βρέθηκε ξαφνικά μακριά της, του ξέφυγε απ' το χέρι το τιμόνι. Η θυμωμένη θύελλα με τους μεικτούς ανέμους σύντριψε το κατάρτι, πανί κι αντένα σφενδονίστηκαν πέρα στο πέλαγο. Κι έμεινε αυτός ώρα πολλή μέσα στη δίνη, κεφάλι δεν μπορούσε να σηκώσει μπρος στην ορμή των φοβερών κυμάτων. Τον βάρυναν ακόμα και τα ρούχα, αυτά που η θεία Καλυψώ τού είχε φορέσει. Κάποια στιγμή ωστόσο ανάβλεψε, φτύνει από το στόμα του πικρή την άρμη - σαν χείμαρρος κελάρυσε καθώς του βγαίνει απ' το κεφάλι. Όμως και τη σχεδία του θυμάται κι ας είχε πια αποκάμει. Βρήκε ξανά τη δύναμη κι αρπάζεται μέσα απ' τα κύματα επάνω της και, καθισμένος τώρα εκεί στη μέση, δοκίμαζε πώς να ξεφύγει το τέλος του θανάτου.

Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία ε, στ. 313-326, μτφρ. Δ. Ν. Μαρωνίτης, ΟΕΔΒ, 2001