Βιβλιοπαρουσιάσεις

Δημήτρης Γκιώνης

«ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ»

Καστανιώτης, σελ. 163

Με ειλικρίνεια, ως προς το ύφος, και με ανεπιτήδευτο τρόπο, ως προς τη γλώσσα, ο Δημήτρης Γκιώνης καταγράφει στο αφήγημά του «Το Περίπτερο» τις συνθήκες ζωής ενός νέου εξ επαρχίας που φθάνει στην Αθήνα προς αναζήτηση καλύτερης τύχης στις αρχές της δεκαετίας του '50.

Είναι ένα δρομολόγιο εσωτερικής μετανάστευσης, ένα από τα τόσα που χιλιάδες Έλληνες πραγματοποίησαν εκείνη την κρίσιμη περίοδο προς την πρωτεύουσα. Ταυτόχρονα είναι ένα δρομολόγιο αυτογνωσίας, καθώς η αθωότητα, συνδυασμένη με τη συμβολική αγνότητα του επαρχιακού χώρου, πολύ περισσότερο όταν αυτός είναι η Αρκαδία -αφετηρία του ταξιδιού του νέου-, ακολουθείται από την απώλεια της, συνδυασμένη με τις νέες εμπειρίες, σεξουαλικές και πολιτισμικές.

Αυτή η εσωτερική αλλαγή του ήρωα συνοδεύεται από τη μετακίνηση στο γεωγραφικό χώρο: από την κωμόπολη της ορεινής Αρκαδίας στην Πρωτεύουσα. Από την ακίνητη επαρχία στη μεταβαλλόμενη μεγάλη πόλη, που εκείνη την εποχή, τέλος του εμφυλίου-αρχή της δεκαετίας του '50, αρχίζει να αποκτά τα χαρακτηριστικά που σήμερα την προσδιορίζουν.

Το περίπτερο είναι ο ζωτικός χώρος του ήρωα, η πρώτη του δουλειά στην Αθήνα. Αλλά ταυτόχρονα είναι και ένας συμβολικός χώρος, ένα σημείο αναφοράς, γύρω από το οποίο περιστρέφονται άνθρωποι, κοινωνικές ομάδες και αισθήματα. N. M. (από το περιοδικό Δίφωνο)