Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ελλάδα :: Δραματοποιημένη είδηση

( "δεν αντέχω αυτή τη ζωή" :: 31-01-2003) 

"Δεν αντέχω αυτή τη ζωή"

Η κραυγή αγωνίας της 15χρονης στη μητέρα της πριν γυρίσει σπίτι

ΛΙΑ ΝΕΣΦΥΓΕ

"Μαμά, δεν αντέχω άλλο. Δεν μπορείς να φανταστείς τι είδα και τι έζησα. Δεν μπορώ να συνεχίσω αυτή τη ζωή. Ούτε λεπτό πια. Θέλω να γυρίσω στο σπίτι. Πες μου πού και πότε θα βρεθούμε".

"Είναι κρίμα να αφεθεί στην τύχη του ένα παιδί 15 χρόνων. Πρέπει να το βοηθήσουν να επιστρέψει στη ζωή…", λέει η κ. Μαρία

Ήταν την περασμένη Κυριακή το πρωί όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι της κ. Μαρίας. Ενάμιση μήνα περίμενε. Ένα τηλεφώνημα, μια ειδοποίηση, κάποιο σημάδι για την τύχη της δεκαπεντάχρονης κόρης της. Χρειάστηκε να περάσουν δευτερόλεπτα μέχρι να σπάσει το φράγμα της σύγχυσης και της αγωνίας για να μπορέσει να απαντήσει. Επιτέλους, στην άλλη άκρη του ακουστικού ακούστηκε η φωνή της κόρης της.

Μάνα και κόρη κανόνισαν να συναντηθούν στην Πλατεία των Αγίων Αναργύρων.

"Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς βρήκα τον δρόμο. Η πλατεία δεν απέχει πολύ από το σπίτι μου και όμως μου φάνηκε ότι έτρεξα χιλιόμετρα. Και αυτό ήταν η αρχή. Το μεγάλο σοκ με περίμενε όταν την είδα".

Τι να πει και τι να περιγράψει η κ. Μαρία για την εικόνα που αντίκρυσε. Μια εικόνα που αποτύπωνε τα σημάδια εμπειρίας στον ενάμιση μήνα περιπλάνησης στην Ομόνοια. "Είδα ένα άλλο παιδί. Διαφορετικό από αυτό που ήξερα και που είχα μεγαλώσει δεκαπέντε χρόνια. Αδύνατο, ταλαιπωρημένο, με μαύρους κύκλους στα μάτια. "Πεινάω" ήταν το πρώτο που μου είπε. "Δύο ημέρες τώρα δεν έχω βάλει μπουκιά στο στόμα μου"".

Από ένα φαστφουντάδικο τής αγόρασε σάντουιτς που το καταβρόχθισε αμέσως. "Την άφησα να ηρεμήσει λίγο και μετά πήγαμε μαζί στο Αστυνομικό Τμήμα. Το είχα υποσχεθεί στους αστυνομικούς που με βοήθησαν στην αναζήτηση. Πίστευα ότι η κόρη μου θα βοηθούσε να βρεθεί και η άλλη κοπέλα, η φίλη της, με την οποία είχαν φύγει μαζί. Και αυτό 15 χρονών κορίτσι είναι. Κρίμα να χαθεί".

Η ζωή στο περιθώριο

Στην Αστυνομία η δεκαπεντάχρονη περιέγραψε όσα είδε τις ημέρες που πέρασε στο περιθώριο της ζωής, στο περιθώριο της Αθήνας. Και φαίνεται ότι είδε πολλά, σε κακόφημους δρόμους, σε άθλια δωμάτια σπιτιών, σε ξενοδοχεία όπου πέρασε ατέλειωτες ώρες της απόδρασής της. Ένα αντεργκράουντ οδοιπορικό για το δεκαπεντάχρονο κορίτσι που ξεκίνησε από μια φτωχογειτονιά στα Μυκονιάτικα και κυνηγώντας χίμαιρες και υποσχέσεις κατέληξε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου της Ομόνοιας.

Μια διαδρομή που σφραγίστηκε από σκληρά σκηνικά με φίλους παγιδευμένους στην ηρωίνη να συσκευάζουν και να διακινούν ναρκωτικές ουσίες, με άνδρες και γυναίκες να περιφέρονται στα ύποπτα στέκια και να εκδίδονται για τη δόση τους.

Από τις έρευνες για την αναζήτησή της αποκαλύφθηκε επταμελής σπείρα με τον αρχηγό προμηθευτή της που διακινούσε χασίς στην Ομόνοια και λίγο μετά την επιστροφή της οι αστυνομικοί βρήκαν και τη δεκαπεντάχρονη φίλη της. Κλεισμένη σε ένα τρισάθλιο δωμάτιο στη Μεταμόρφωση περνούσε και αυτή τις ώρες της, όσο ο φίλος της, χρήστης ναρκωτικών, έλειπε σε "δουλειές". Τα "έπιπλά" του ήταν βρώμικα στρώματα για να κοιμούνται στο πάτωμα όσοι "φιλοξενούνταν".

Το διαμέρισμα αυτό το είχε νοικιάσει μια Ρωσίδα μπαργούμαν, φίλη του προμηθευτή, για τους "επισκέπτες" και για τους πελάτες.

Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

"Έχει αγωνία, επέστρεψε ένα ράκος"

Σε δρόμους όπως η Ξούθου, η Μενάνδρου, η Ζήνωνος κ.ά., όπου τις νύχτες, όπως έλεγε χαρακτηριστικά αστυνομικός της Ασφάλειας, "δεν τολμάς να στείλεις ούτε γράμμα" περιπλανήθηκαν οι δύο δεκαπεντάχρονες.

"Ήταν Σάββατο, στα μέσα Δεκεμβρίου, επέστρεψα από τη δουλειά μου και δεν τη βρήκα" λέει η κ. Μαρία, μητέρα της μίας δεκαπεντάχρονης. "Απ' ό,τι φάνηκε το προετοίμαζε μέρες. Είχε μαζέψει κάποια ρούχα και άλλα πράγματα και τα είχε κρύψει στην ταράτσα. Αργότερα έμαθα ότι είχε φύγει με την άλλη κοπέλα".

Μαζί τους ήταν και δύο αδέλφια, φίλοι τους, από την ίδια περιοχή. "Τρεις μήνες τον γνώριζε. Στα μάτια της φαινόταν ο έρωτας της ζωής της. Στα 15 της χρόνια πίστεψε ότι θα ζούσαν μαζί. Και άλλες δύο φορές είχε προσπαθήσει να φύγει, αλλά επέστρεψε ύστερα από λίγες ημέρες. Αυτή τη φορά όμως ήταν σοβαρό. Τον νεαρό αυτόν μια - δυο φορές τον είχα δει. Δεν μου είχε κάνει και την καλύτερη εντύπωση. Στην Αστυνομία όμως έμαθα ποιος ήταν πραγματικά και τι μπλεξίματα είχε".

Οι τόποι διαμονής

Η κ. Μαρία πήγε αμέσως στην Αστυνομία και είπε όσα ήξερε για την αναζήτηση της κόρης της. Στο χρονικό διάστημα της απόδρασης η δεκαπεντάχρονη και ο φίλος της άλλαξαν τέσσερις φορές τόπους διαμονής. Για μικρό χρονικό διάστημα και οι τέσσερις έμεναν στο σπίτι της Μεταμόρφωσης. Μέχρι που χώρισαν οι δρόμοι τους και η δεκαπεντάχρονη με τον φίλο της επέστρεψαν σε ένα ξενοδοχείο της Ομόνοιας.

"Στα χαρτιά υπέγραψε ο νεαρός. Αν είχε κοπέλα μαζί του δεν πρόσεξα. Και να την είδα πώς να καταλάβω αν ήταν ανήλικη. Όσο έμειναν εδώ δεν αντιλήφθηκα τίποτα το ύποπτο", λέει ο ξενοδόχος. "Αργότερα έμαθα ότι συνέλαβαν τον νεαρό".

Τις δύο κοπέλες τις άφηναν στα δωμάτια όσες ώρες εκείνοι έλειπαν στη διακίνηση για να εξοικονομήσουν χρήματα για τη δόση τους. Αυτά μπόρεσε και μου είπε η κόρη μου.

Ψυχολογική στήριξη

"Το παιδί είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Φοβάται, έχει αγωνία. Επέστρεψε ένα ράκος", λέει η μητέρα της δεκαπεντάχρονης. "Δεν επιμένω να μου πει τι έγινε.

Όσα μπόρεσε τα είπε στην Αστυνομία. Με διαβεβαίωσαν ότι το παιδί μου κρατήθηκε μακριά από τα ναρκωτικά και ότι δεν το έμπλεξαν σε άλλες καταστάσεις. Στην ψυχολογική κατάσταση όπου βρίσκεται δεν μπορώ να τη βοηθήσω. Χρειάζεται ψυχολογική στήριξη από ειδικούς. Δεν θα έπρεπε να είχε έρθει ήδη μια κοινωνική λειτουργός, ένας ψυχολόγος; Είναι κρίμα να αφεθεί στην τύχη του ένα παιδί 15 χρονών. Πρέπει να το βοηθήσουν να επιστρέψει στη ζωή. Εμένα πια αυτή είναι η αγωνία μου. Η αγωνία για το αύριο της κόρης μου. Θα περιμένω να περάσει αυτή η καταιγίδα και θα το απομακρύνω από αυτό το σπίτι, από αυτή τη γειτονιά".

Πολύτεκνη, η κ. Μαρία ούτως ή άλλως καθημερινά βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα. Η ίδια εργάζεται ως καθαρίστρια και ο σύζυγος της είναι εργάτης στο μεροκάματο. "Έχουμε άλλα τρία παιδιά, μικρότερα. Με μεγάλη δυσκολία τα φέρνουμε βόλτα. Το επίδομα των 200 ευρώ που παίρνουμε το δίμηνο δεν βοηθάει. Σε νοίκι μένουμε, ούτε κεραμίδι δεν έχουμε δικό μας. Και στην οικογένεια της άλλης κοπέλας τα πράγματα είναι δύσκολα. Μια χήρα γυναίκα είναι με τρία παιδιά".