Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ Ανισότητα και στον θάνατο
Η «χειρουργική» ψευδαίσθηση διήρκεσε κάτι λιγότερο από τριάντα εννέα ώρες. Οι ελπίδες ότι «πραγματικός» πόλεμος μπορεί να μη γινόταν ποτέ, ότι το οικοδόμημα ολόκληρο μπορεί να κατέρρεε με τον πρώτο πύραυλο, διαψεύστηκαν με τους χθεσινοβραδινούς τρομακτικούς βομβαρδισμούς της Βαγδάτης, αλλά και το σφυροκόπημα της Βασόρας, του Κιρκούκ και της Μοσούλης. Καθώς την ίδια ώρα κυκλοφορούσαν (σκοπίμως;) φήμες ότι ο Σαντάμ είτε είναι νεκρός είτε τραυματίας, είτε εν πάση περιπτώσει δεν έχει τον έλεγχο της χώρας, στόχος των σαρωτικών αυτών βομβαρδισμών ήταν προφανώς να πειστεί το καθεστώς ότι δεν έχει καμιά ελπίδα, ότι κάθε αντίσταση είναι μάταιη, ότι δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει την απειλή του για μάχες σώμα με σώμα στη Βαγδάτη, αφού η Βαγδάτη απλούστατα θα πάψει να υπάρχει.
Πόσοι Ιρακινοί σκοτώθηκαν στους πρωτοφανείς αυτούς βομβαρδισμούς; Πόσοι θα σκοτωθούν τις επόμενες ημέρες; Εκατοντάδες; Χιλιάδες; Δεκάδες χιλιάδες; Δεν το ξέρουμε. Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ, όπως δεν μάθαμε ποτέ πόσοι Ιρακινοί σκοτώθηκαν στον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, το 1991. Αντίθετα, μαθαίνουμε με κάθε λεπτομέρεια τους νεκρούς από την αμερικανοβρετανική πλευρά. Έτσι ήταν πάντα, το είδαμε με τους Παλαιστίνιους, το είδαμε με τους Αφρικανούς, το βλέπουμε τώρα με τους Ιρακινούς: η ανισότητα στη ζωή συνεχίζεται και στον θάνατο.
