"Ta Nea" Newspaper

Search

Go
Show

Κόσμος :: Ανεπτυγμένη είδηση-λόγος

( «γράφουν» ακόμη :: 03-03-2003) 

«Γράφουν» ακόμη

Τα μολύβια κατόρθωσαν να επιβιώσουν στον κόσμο των κομπιούτερ

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Τέλος πια τα μολύβια στον κόσμο της υψηλής τεχνολογίας; Ας μη βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Παρά τον ανταγωνισμό των ηλεκτρονικών συσκευών που γεμίζουμε με αυτές τις τσέπες μας και τις τσάντες μας, δεν πάψαμε ποτέ να αγοράζουμε μολύβια.

Ο μολυβάνθρωπος. Ο Εμίλιο Αρένας από την Ουρουγουάη κατέχει ένα σπάνιο ρεκόρ που έχει καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες: έχει μια συλλογή 6.263 διαφορετικών μολυβιών από όλο τον κόσμο

Ο αρχαιότερος επεξεργαστής κειμένου, που είναι ταυτόχρονα και το αρχαιότερο σύστημα επεξεργασίας γραφικών παραστάσεων, δεν διαθέτει μνήμη ούτε ελεγκτή ορθογραφίας. Χρειάζεται διαρκή συντήρηση και δεν μπορεί να αναβαθμιστεί. Παρ' όλα αυτά οι άνθρωποι δεν έπαψαν ποτέ να τον χρησιμοποιούν.

Εδώ και τέσσερις αιώνες, το κλασικό ξύλινο μολύβι δεν περιέπεσε ποτέ σε αχρησία - κάτι που δεν μπορούμε να πούμε για πολλές γενιές ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ακόμη και στη μεγάλη έκρηξη της τεχνολογίας, γράφει η «Χέραλντ Τρίμπιουν», οι πωλήσεις των κλασικών μαύρων μολυβιών εξακολούθησαν να αυξάνονται και σήμερα υπολογίζονται σε 15 δισεκατομμύρια κομμάτια ετησίως. «Πριν από 20 χρόνια ανησυχούσα πραγματικά για το τι θα απογίνει το ξύλινο μολύβι», λέει ο κόμης Άντον Βόλφγκανγκ φον Φάμπερ-Καστέλ, διευθύνων σύμβουλος της Φάμπερ-Καστέλ, της μεγαλύτερης κατασκευάστριας εταιρείας μολυβιών στον κόσμο. «Όμως εξακολουθώ να πιστεύω στο γράψιμο με το χέρι. Αν είχα ακούσει τους συμβούλους μου πριν από 20 χρόνια, τώρα θα είχα χρεοκοπήσει», καταλήγει ο γόνος της αριστοκρατικής οικογένειας που κρατάει στα χέρια της τη βαυαρική εταιρεία από το 1761.

Οι λόγοι για την επιβίωση του μολυβιού είναι προφανείς. Το πιο χρησιμοποιημένο εργαλείο γραφής στον κόσμο συμβαίνει να είναι και το πιο φθηνό. Δουλεύει στο Διάστημα, δουλεύει στο νερό, δουλεύει παντού. Υπάρχει κάτι το πολύ γήινο σε αυτό το κομμάτι από γραφίτη που εξύμνησαν τόσο ο Τζον Στάινμπεκ όσο και ο Γκίντερ Γκρας πότε για τις αδρές και πότε για τις ανάλαφρες μολυβιές του. «Δεν χρειάζεσαι ηλεκτρισμό, είναι φθηνό και όταν γράφεις με τον δικό σου γραφικό χαρακτήρα γίνεται ένα αποτύπωμα του εαυτού σου, αντίθετα με το κομπιούτερ, που μας ανάγει όλους σε μια δυο γραμματοσειρές», λέει ο Μπιλ Χέντερσον, ιδρυτής της Λέσχης Μολυβιού της Νέας Υόρκης.

Στο εργοστάσιο του Φάμπερ-Καστέλ στη Νυρεμβέργη, εκεί όπου ο Κάσπαρ Φάμπερ ίδρυσε την εταιρεία πριν από οκτώ γενιές, είδαν τις πωλήσεις να αυξάνονται αλματωδώς τα τελευταία δύο χρόνια, κυρίως χάρη στο «Grip 2001», την τελευταία λέξη στην τεχνολογία του ξύλινου μολυβιού. Η επιχείρηση, η οποία έχει 15 εργοστάσια σε όλον τον κόσμο, απασχολεί 5.000 εργαζομένους.

Πάντα, το μαλακότερο μολύβι ήταν εκείνο που είλκυε τους συγγραφείς. Από τότε που το μυθικό «Έμπερχαρντ Φάμπερ 602» βγήκε εκτός παραγωγής το 1998, πολλοί πληρώνουν μέχρι και 20 δολάρια το κομμάτι (αν το βρουν στο Ίντερνετ). Το γρατσούνισμα του φτερού πάνω στο χαρτί βασάνιζε τον Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε: «Προτιμώ να πιάνω το μολύβι, που παραδίδεται πιο πρόθυμα», έγραφε στο δοκίμιό του «Ποίηση και αλήθεια».