"Ta Nea" Newspaper
ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ Μatrix
Το βράδυ της ημέρας που άρχισε η δίκη, είχε το Matrix στην τηλεόραση. Εκεί οι άνθρωποι είναι κατασκευασμένοι από μηχανές και ζουν σε έναν ψηφιακό κόσμο, ενώ οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την τελευταία αληθινή ανθρώπινη πόλη, η οποία βρίσκεται κοντά στον πυρήνα της γης. Καλογυρισμένο παραμύθι με ανακατωμένα κομμάτια άλλων παραμυθιών, το θυμόμουνα έντονα το επόμενο πρωί, διαβάζοντας τη δίκη της 17 Νοέμβρη. Με ή χωρίς το γυάλινο κλουβί τους, οι κατηγορούμενοι φαντάζονται ότι κάποιοι εκ των άνω κανονίζουν τα πάντα. Πέρασαν Αμερικανοί κι έκαναν έλεγχο, δήλωσε με πλήρη σοβαρότητα ο Κουφοντίνας. Εκείνους, τους δυνάστες Αμερικανούς, τους θεωρούν θεούς, ή μάλλον ανώτερες μηχανές, που κινούν τα νήματα της ταπεινής ζωής μας. Γύρω τους δεν βλέπουν ανθρώπους οι κατηγορούμενοι, αυτοί είναι οι εκλεκτοί απόστολοι του αληθινού κόσμου. Ο οποίος όμως πού βρίσκεται; Είναι κοντά στον πυρήνα, ο φαντασιακός γνήσιος ελληνικός κόσμος, οι χαλκογραφίες του Κολοκοτρώνη, τα στερεότυπα της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης, αποκαθαρμένα απο την ιστορία, την πολιτική τους σημασία, ζωσμένα σύμβολα βίας μονάχα. Κουμπούρια ασημοκαπνισμένα σε πλουμιστά υφαντά, όπως στα πορτρέτα που στολίζουν τις σχολικές αίθουσες. Ύλη που κάθε μαθητής αφομοιώνει, με τη διαρκή επανάληψη. Έτσι προστατεύονται από την πραγματικότητα των πράξεών τους οι κατηγορούμενοι, το γυάλινο τζάμι είναι στο κεφάλι τους. Όχι αλεξίσφαιρο, αλεξίλογο, αδιαπέραστο από την αντίληψη του περιβάλλοντος. Κάποιοι τους θεωρούν ακόμα πράκτορες των Αμερικανών, ενώ εκείνοι αντιστρέφουν την εικόνα στον καθρέφτη και βλέπουν Αμερικανούς πράκτορες στο δικαστήριο. Τα μάτια των παρισταμένων ως Πολιτική Αγωγή δεν τα βλέπουν. Κάποιο δράμα ταυτότητας μας διαπερνά ως κοινωνία για να μπορούν αυτοί οι αντικατοπτρισμοί να παραμορφώνουν έτσι.