"Ta Nea" Newspaper
Γνώμες-Σχόλια :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)
( γνωμη - όταν οι ηπα απειλήθηκαν, άρχισαν να ζητούν δημοκρατία για τους άραβες :: 01-03-2003)
ΓΝΩΜΗ Όταν οι ΗΠΑ απειλήθηκαν, άρχισαν να ζητούν δημοκρατία για τους Άραβες
Ο Γουίλιαμ Ριz Μογκ, πρώην αρχισυντάκτης των «Τάιμς» του Λονδίνου, έθιξε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα σε άρθρο που έγραψε ύστερα από τις πρόσφατες, μαζικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην Ευρώπη. «Σκέφτηκα ότι ένα σλόγκαν έλειπε. Υπήρχαν αρκετοί που ζητούσαν "ελευθερία για την Παλαιστίνη", μάταια όμως αναζήτησα την "ελευθερία για το Ιράκ"…».
Ο Ριz Μογκ έχει δίκιο. Όταν μιλάμε για τη Μέση Ανατολή, το όλο ζήτημα του εκδημοκρατισμού και της καλύτερης διακυβέρνησης απλώς δεν αποτελεί μέρος της συζήτησης για το μέλλον.
Ας αρχίσουμε με τους Ευρωπαίους. Υπάρχει μόνο μία ομάδα Αράβων για την οποία οι Ευρωπαίοι επίμονα έχουν ταχθεί υπέρ της απελευθέρωσής της, οι Παλαιστίνιοι. Οι Άραβες που ζουν υπό την τυραννία του Σαντάμ Χουσεΐν ή άλλων Αράβων δικτατόρων δεν αποτελούν έγνοια για τον πρόεδρο Ζακ Σιράκ της Γαλλίας και τους συνταξιδιώτες του. Γνωρίζουμε όλοι περί τίνος πρόκειται: είναι το εβραϊκό ζήτημα. Οι Άραβες «ενδιαφέρουν αν μάχονται Εβραίους ή αν κακοποιούνται από Εβραίους…», παρατηρεί ο αναλυτής θεμάτων Μέσης Ανατολής Στίβεν Π. Κοέν. Η Γαλλία σήμερα ενδιαφέρεται, κυρίως, για την αντιμετώπιση της αμερικανικής ισχύος. Ενδιαφέρεται, κυρίως, για το πώς θα τοποθετηθεί ως ο ηγέτης του εναλλακτικού - προς την αμερικανική ισχύ - συνασπισμού.
Για να είμαστε αντικειμενικοί, όμως, πριν από σήμερα, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την αραβική δημοκρατία. Μεταχειρίστηκαν τα αραβικά κράτη σαν μεγάλα, βουβά πρατήρια βενζίνης και το μόνο για το οποίο νοιάζονταν ήταν να διατηρούν τις στρόφιγγες ανοιχτές και τις τιμές χαμηλές. Μόνο μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όταν οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν ότι αυτό που συνέβαινε σε αυτές τις χώρες τις απειλούσε, άρχισαν να ζητούν δημοκρατία για τον αραβικό κόσμο - μόνο όμως για να απαλλαγούν από τον Γιάσερ Αραφάτ και να τιμωρήσουν εκείνα τα αραβικά καθεστώτα που δεν τους άρεσαν, συγκεκριμένα του Σαντάμ Χουσεΐν.
Καμία σοβαρή προσπάθεια εκδημοκρατισμού δεν είδαμε για τη Σ. Αραβία, την Αίγυπτο ή το Κουβέιτ. Γιατί για την Αμερική, η διακυβέρνηση των λαών από τους λαούς και για τους λαούς απευθύνεται μόνο στους εχθρούς μας, όχι στους φίλους μας.
Και ύστερα, εκτός από μερικές εξαιρέσεις φιλελεύθερων Αράβων, ούτε οι Άραβες διανοούμενοι κατέστησαν την προαγωγή της δημοκρατίας σε υπέρτατη αξία… Ως εκ τούτου και η παροιμία τους: «Καλύτερα 100 χρόνια τυραννίας, παρά μια ημέρα αναρχίας».
Η ανάληψη ενός πετυχημένου σχεδίου εκδημοκρατισμού, με τρόπο που θα ενεργοποιεί τη θετική μεταρρύθμιση σε όλη την περιοχή, απαιτεί πραγματική επανάσταση στο μυαλό - μεταξύ Αμερικανών, Αράβων και Ευρωπαίων. Αν γίνει σωστά, η Μέση Ανατολή δεν θα είναι η ίδια. Αν γίνει λάθος, ο κόσμος δεν θα είναι ο ίδιος.