Το μνημόνιο και η ιστορία

Εκείνο που φοβίζει τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές είναι οι λαοί που αφυπνίζονται

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ*

"Στόχος της ζωής και της δράσης μου ήταν η εξόντωση του κομμουνισμού". Αδόλφος Χίτλερ - Βερολίνο, 1941. "Σκοπός της επαναστάσεως του εθνικού μας στρατού ήτο η εξάλειψις του κομμουνισμού από την χώραν". Γεώργιος Παπαδόπουλος - Αθήνα, 1967. "Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων". Τίτλος του αντικομμουνιστικού μνημονίου που εγκρίθηκε από την Πολιτική Επιτροπή της κοινοβουλευτικής συνέλευσης της Συμβουλίου της Ευρώπης - Παρίσι 14.12.2005.

Πάντα η ίδια ιστορία. Πάντα η επίθεση του σκοταδισμού, της τρομοκράτησης των λαών, της αφαίρεσης των συλλογικών και ατομικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, της επιβολής της αρπαγής και των πολέμων, των φυλακίσεων, των εκτελέσεων, των βασανιστηρίων και των διώξεων, πάντα όλοι αυτοί οι φασίστες, οι ναζιστές και οι απανταχού διαχρονικοί λάτρεις τους, μιμητές και συνεχιστές τους, πάντα έδειχναν τον πρώτο τους εχθρό: τους κομμουνιστές.

Σήμερα ετοιμάζουν νέα φασιστικής έμπνευσης επίθεση. Είναι ένα πραγματικά κατάπτυστο μνημόνιο, μνημείο αντικομμουνισμού χιτλερικής επιρροής, που μέσα από τις γραμμές του και τις συστάσεις του επιχειρείται μία μαζική λοβοτομή στους λαούς, για να ξεχάσουν τους αγώνες και τις θυσίες τους, να ξεχάσουν τα ποτάμια αίματος που έχυσαν, για να νικήσουν το φασισμό.

Αν ψηφιστεί, το μνημόνιο θα αποτελέσει το νομικό άλλοθι της Ευρωπαϊκής Ένωσης για επιβολή μέτρων ενάντια σε όλους τους λαούς των χωρών-μελών της με το πρόσχημα της καταδίκης "των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων"!

Το μέγα ερώτημα είναι γιατί αυτό το πισωγύρισμα της πολιτικής συμπεριφοράς των πολιτικών εκπροσώπων του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού γενικότερα; Μήπως μπορούν να ξεχάσουν οι λαοί τα 20 εκατομμύρια των νεκρών παιδιών της που πρόσφερε η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση για τη νίκη της ενάντια στο φασισμό το 1941-1945; Μήπως μπορούν να ξεχάσουν το μεγαλείο των εθνικών αντιστασιακών κινημάτων στη σκλαβωμένη Ευρώπη που επικεφαλής τους, ψυχή τους και αιμοδότες ήταν τα κομμουνιστικά κόμματα; Μήπως διαγράφεται το δικό μας αντιστασιακό έπος με το μεγαλείο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της ΕΠΟ, όπου ιδρυτής και αδιαφιλονίκητος ηγέτης τους ήταν το ΚΚΕ; Ή μήπως μπορούν να διαγραφούν οι εκατόμβες των θυσιών αυτού του κόμματος για μία δημοκρατική και ελεύθερη Ελλάδα χωρίς ξένους δυνάστες; Όχι βέβαια. Εκείνο που φοβίζει τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές είναι το σήμερα, οι λαοί που αφυπνίζονται, που θα αντιδράσουν αργά ή γρήγορα. Οι λαοί που βλέπουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν με ανασφάλεια, με αντιτρομοκρατικούς νόμους, με συλλήψεις και απαγωγές, με κατάργηση εργασιακών, ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, να ζουν υποταγμένοι κάτω από το άγρυπνο μάτι του "Μεγάλου Αδελφού". Το τέλος της ιστορίας δεν ήρθε λοιπόν. Η καταδίκη και η απόσυρση του αντικομμουνιστικού μνημονίου δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές.