Επαναφορά ενός δοκιμασμένου μοντέλου

Η συγκρότηση της "Συμμαχίας" δεν είναι μια καινοτομία στη γερμανική πολιτική, μια νέα πρωτοβουλία για την καταπολέμηση της ανεργίας. Πριν τριάντα χρόνια και πλέον, ένας άλλος σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομικών, ο Καρλ Σίλερ, πρωτοστάτησε στη δημιουργία μιας ανάλογης συμμαχίας μεταξύ των συνδικάτων και της εργοδοσίας και η οποία είχε ονομασθεί ως Συντονισμένη ενέργεια" (Konzertierte Aktion). Η πρωτοβουλία του Σίλερ είχε αρχικά επιτυχία στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και στην ραγδαία άνοδο της ανεργίας στα μέσα του '60, που αντιμετώπισε για πρώτη φορά η χώρα του "οικονομικού θαύματος". Στην πορεία όμως αποδυναμώθηκε η δυναμική του και έφτασε να μετατραπεί σε συνάντηση ανούσιων συζητήσεων στρογγυλής τραπέζης, όπως χαρακτηρίστηκε από αρκετούς.

Εκείνο ωστόσο που επέφερε τη διάλυσή του ήταν η αθέτηση των υποσχέσεων από την πλευρά των εργοδοτών το 1977, όταν σύσσωμοι οι τελευταίοι προσέφυγαν στη δικαιοσύνη καταγγέλλοντας τον θεσμό της συμμετοχής των εργαζομένων στις αποφάσεις της επιχείρησης. Στην πορεία έγιναν αρκετές προσπάθειες κυρίως από την πολιτική ηγεσία "αναγέννησης" του προαναφερόμενου μοντέλου. Ακόμα και στη διάρκεια της μακράς διακυβέρνησης του Χέλμουτ Κολ, όλες οι ενέργειες απέτυχαν. Σ' αυτό συνετέλεσε η βαθιά δυσπιστία που επικρατούσε μεταξύ των εταίρων. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ τους ήταν σκληρές και συνέβαλλαν επί δεκαετίες αρνητικά στις διαπραγματεύσεις τους.

Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι το μοντέλο της "Συμμαχίας" εφαρμόστηκε και στην Ολλανδία, στις αρχές της δεκαετίας του '80, και κατά γενική ομολογία χαρακτηρίστηκε ως επιτυχές. Τα αποτελέσματα των συντονισμένων προσπαθειών επέφερε θετικά αποτελέσματα: σημαντική μείωση της ανεργίας, σταθερή άνοδο της οικονομικής ανάπτυξης, χαμηλό πληθωρισμό όσο και εξυγίανση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Ίσως δεν είναι και τυχαίο το γεγονός πως αρκετοί υποστηρικτές της επανασύστασης της "Συμμαχίας" στη Γερμανία υπερτονίζουν την αποτελεσματικότητα του στην Ολλανδία, προειδοποιώντας ταυτόχρονα τους εταίρους να μην επισκιάσουν τον διάλογο με πάγιες θέσεις και αιτήματα που για μια ακόμη φορά θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις συνολικά για τη γερμανική κοινωνία.

Το "ραντεβού με την πραγματικότητα" θα δείξει τη σοβαρότητα των διαθέσεων όλων των πλευρών στους επόμενους μήνες…

Το μήνυμα που πήραν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας από τους Γερμανούς πολίτες, στην πρόσφατη γενική εκλογική αναμέτρηση, είναι ξεκάθαρο: ουσιαστική μείωση της ανεργίας. Ο πολιτικός κόσμος γνωρίζει πλέον πως ο αριθμός των ανέργων είναι ο σημαντικότερος γνώμονας, που καθορίζει αποφασιστικά την εφαρμογή πολιτικής κάθε κυβέρνησης, οιασδήποτε ιδεολογικής ταυτότητας. Την σημασία του προβλήματος επιβεβαιώνει και η δήλωση του Όσκαρ Λαφονταίν, μια μέρα μετά την πανηγυρική νίκη του κόμματος του, της SPD: "από σήμερα οι άνεργοι είναι δικοί μας πλέον άνεργοι" υπογραμμίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο πως η επίλυση του μείζονος προβλήματος, θα σηματοδοτήσει την πορεία του κόμματος του τα επόμενα χρόνια.