Την ταχύτατη άνοδο μικρών κλάδων, που ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι στην αρχή της εξεταζόμενης περιόδου, όπως της ανακύκλωσης και των συσκευών ραδιοφωνίας - τηλεόρασης αναδεικνύει η μελέτη.

ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ Ανταγωνιστικότητας του ΣΕΒ για την περίοδο 1995-2002

Φθίνει η κλωστοϋφαντουργία, σε άνοδο τα βασικά μέταλλα

Η παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών υλών και προϊόντων, η κατασκευή χαρτιού και προϊόντων του, η επεξεργασία δέρματος, η κατασκευή ειδών ταξιδιού και υποδημάτων, ηλεκτρικών μηχανών και συσκευών και η παραγωγή προϊόντων καπνού είναι κλάδοι με σημάδια φθίνουσας πορείας στη χώρα μας.

Όπως προκύπτει από το Δελτίο Ανταγωνιστικότητας του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών με θέμα "Ανερχόμενοι και φθίνοντες κλάδοι της μεταποίησης στην Ελλάδα 1995-2002", χαρακτηριστικά ανερχόμενων κλάδων παρουσιάζουν η παραγωγή βασικών μετάλλων και προϊόντων από μη μεταλλικά ορυκτά, οι εκδόσεις και οι εκτυπώσεις, η κατασκευή λοιπού εξοπλισμού μεταφορών, οι συσκευές ραδιοφωνίας, τηλεόρασης και επικοινωνιών, τα ιατρικά όργανα, τα όργανα ακριβείας, τα οπτικά και η ανακύκλωση.

Ως φθίνων κλάδος κατά τη μελέτη του ΣΕΒ ορίζεται εκείνος ο κλάδος οικονομικής δραστηριότητας που την περίοδο 1995-2002 εμφανίζει σωρευτικά απώλεια όγκου παραγωγής (δηλαδή έχει αρνητικό μέσο ετήσιο ρυθμό μεταβολής όγκου). Η παραπάνω απώλεια παραγωγής δεν περιορίζεται σε μικρό αριθμό ετών, αλλά διασπείρεται σε τουλάχιστον τέσσερα από τα επτά έτη για τα οποία διατίθενται στοιχεία. Ως ανερχόμενος κλάδος ορίζεται εκείνος ο κλάδος οικονομικής δραστηριότητας που κατά την περίοδο 1995-2002 εμφανίζει σωρευτικά αύξηση όγκου παραγωγής μεγαλύτερη του μέσου όρου της οικονομίας. Η παραπάνω ταχεία αύξηση της παραγωγής δεν περιορίζεται σε μικρό αριθμό ετών, αλλά διασπείρεται σε τουλάχιστον τέσσερα έτη.

Οι μικροί κλάδοι

Η μελέτη αναδεικνύει την ταχύτατη άνοδο μικρών κλάδων, που ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι στην αρχή της εξεταζόμενης περιόδου, όπως της ανακύκλωσης και των συσκευών ραδιοφωνίας - τηλεόρασης. Αν και οι κλάδοι αυτοί είναι πολύ μικροί και άρα εμφανίζουν εύκολα μεγάλες ποσοστιαίες μεταβολές στον όγκο και την αξία της παραγωγής τους, οι αυξήσεις είναι κατά κανόνα τόσο παρατεταμένες, ώστε δύσκολα μπορούν να αποδοθούν σε κυκλικούς παράγοντες.

Η χρήση της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας (ΑΠΑ) στη θέση της ακαθάριστης αξίας παραγωγής (ΑΑΠ) για την εκτίμηση του όγκου και της αξίας του κλαδικού προϊόντος θα οδηγούσε σε παρόμοια αποτελέσματα. Από τους επτά ανερχόμενους κλάδους μόνο ο κλάδος της παραγωγής βασικών μετάλλων θα εξαιρούταν, αν είχε χρησιμοποιηθεί το κριτήριο της ΑΠΑ.