Ο Ράφαελ Βαν Ντερ Βάαρτ "αναγέννησε" το Αμβούργο και το οδηγεί προς το Τσάμπιονς λιγκ.

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ ΤΡΙΛΙΕΣ

ΟΙ "ΝΕΕΣ ΕΙΣΟΔΟΙ" ΠΟΥ ΦΡΕΣΚΑΡΟΥΝ ΤΟ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ 2006-07

ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ, κάθε νύχτα, τρελαίνεται ένα αηδόνι.

Ο θίασος ανανεώνεται

Αυτό δεν θα ήταν είδηση αν ο κήπος βρισκόταν σε μέρος εξοχικό.

Ακόμη και ο τελειότερος θίασος χρειάζεται, κάπου - κάπου, μια ανανέωση. Με το σκεπτικό αυτό, δεν μπορεί παρά να είναι θετική η γενικότερη τάση ανανέωσης, που εμφανίζει το απόλυτο ποδοσφαιρικό προϊόν, το Τσάμπιονς λιγκ.

Όμως είναι έξι χιλιόμετρα από το Σύνταγμα, σε βορινό προάστιο.

Επιμέλεια: ΔΗΜ. ΜΠΟΥΜΠΟΥΓΙΑΤΖΗΣ

Ανάμεσα σε όγκους κτιρίων και μεγάλες πολυκατοικίες, ένα πουλάκι δέκα πόντων κάνει αντίσταση.

Η διοργάνωση της σεζόν 2006-07 αναμένεται ριζικά ανανεωμένη, με ένα σωρό νέες "εισόδους", στις θέσεις ομάδων που είχαν γίνει καθεστώς, καταντώντας κουραστικές.

Οι τρίλιες του καταφέρνουν να διαπερνούν μπετονένιες πλάκες, διπλά τζάμια, συμπαγείς τοίχους.

Στην πλειοψηφία τους, τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έχουν εξελιχθεί κατά 3/4 πλέον και μια πρόχειρη ματιά στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, αποδεικνύει ότι η νέα χρονιά θα βρει στο προσκήνιο πολλές νέες δυνάμεις.

Ακούγονται πάνω από τον βρυχηθμό των λεωφορείων, τους αεροτενόρους των εποχούμενων ερωτιδέων, τις εξατμίσεις από δίτροχα μεγάλων κυβικών.

Η ΤΟΤΕΝΑΜ, 4η στην Αγγλία, αποτελεί την πιο χαρακτηριστική περίπτωση.

Περιφρονούν τις εκατοντάδες βατ των πανάκριβων στερεοφωνικών, υπερβαίνουν τα κακαρίσματα της Ρ….. και τους κρωγμούς του Β……, αντηχούν μέσα σε πολυτελή "λίβινγκ ρουμ" και "πλαίη ρουμ", διεισδύουν μέσα σε "καπιτονέ" κρεβατοκάμαρες.

Οι "πετεινοί" έχουν παίξει μόνο μια φορά στο πάλαι ποτέ κύπελλο Πρωταθλητριών, στο τελευταίο τους πρωτάθλημα, το 1961(!) και γι' αυτό η δίψα τους για ένα μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού είναι παροιμιώδης.

Πόσοι άκουσαν, πόσοι αφουγκράστηκαν αυτό το κελάηδημα;

Η πρόοδός τους την τελευταία διετία, ωστόσο, σε συνδυασμό με τα εκατομμύρια ευρώ που δαπάνησαν για μεταγραφές ουσίας (Ντάβιντς, Τζένας, Ρόμπινσον, Μίντο, Κάρικ, Ντεφόου), κάνουν την ομάδα του Μάρτιν Γιολ ικανή ν' αντέξει στην πίεση που ασκεί η σαφώς εμπειρότερη Άρσεναλ, αλλά και δυο ακόμη υποψήφιες "νέες", η Μπλάκμπερν και η Μπόλτον!

Ρωτάω και οι γείτονες με κοιτάνε παράξενα.

ΤΟ ΑΜΒΟΥΡΓΟ, 2ο στη Γερμανία, αμφισβητεί ακόμη και τα πρωτεία της Μπάγερν!

"Αηδόνι; δεν πρόσεξα…".

Οι νικητές της διοργάνωσης το 1983 έχουν να επιδείξουν μια μόνο "παρένθεση" στο Τσάμπιονς λιγκ, τη σεζόν 2000-01.

"Δηλαδή πώς κάνει αυτό;" Σαν καναρίνι;".

Εσχάτως όμως επενδύσουν σε "ηχηρές" μεταγραφές: Βαν Ντερ Βάαρτ, Ντε Γιονγκ, Βαν Μπούιτεν, Αΐλτον, Λάουτ, γι' αυτό κι η επιστροφή στην ευρωπαϊκή ελίτ μοιάζει ασφαλής.

Ε, για να ακούσεις αηδόνι πρέπει να ξέρεις αηδόνι.

Όσο κι αν οι Βέρντερ, Σάλκε δεν απέχουν πολύ στη βαθμολογία…

Τόσες νύχτες μελίζει, ακόμα και τη μέρα τραγουδάει.

Η ΦΙΟΡΕΝΤΙΝΑ έπαιξε για τελευταία φορά Τσάμπιονς λιγκ στην εποχή του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, τη σεζόν 1999-00.

Αλλά ποιος καταλαβαίνει τι ακούει;

Ο… "Μπατιγκόλ" του 2006 ονομάζεται Λούκα Τόνι και με 23 γκολ οδηγεί εκ του ασφαλούς τους "βιόλα" στην 4η θέση του καμπιονάτο, παρά την πίεση της Ρόμα.

Αν το έβρισκαν στο δρόμο τους μπορεί να το θεωρούσαν κυνήγι.

Άξιοι συμπαραστάτες του στην ομάδα του Τσέζαρε Πραντέλι είναι οι Γιόργκενσεν, Φιόρε, Μποζίνοφ, Ουιφαλούσι και Φρε.

Η Κάλας με σάλτσα στο πιάτο σας.

Η ΟΣΑΣΟΥΝΑ, που άντεξε κι εδραιώθηκε στην 4η θέση της ισπανικής πριμέρα ντιβιζιόν, συνεχίζει μια μακρά παράδοση που έχουν να επιδείξουν οι Ίβηρες στις εκπροσώπους - εκπλήξεις στο Τσάμπιονς λιγκ.

Τ αηδόνια δεν σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες.

Το '99 η Βαλένθια έφτασε στον τελικό ως "πρωτάρα", ακολούθησε η Λα Κορούνια, αλλά κι ένα σωρό ακόμη ομάδες: Μπιλμπάο, Θέλτα, Μαγιόρκα, Σοσιεδάδ, Μπέτις και Βιγιαρεάλ!

Πότε κοιμάται ένα αηδόνι;

Η ομάδα της Ναβάρα υστερεί σε λάμψη (μεγαλύτερα αστέρια της είναι οι άσημοι Γουεμπό, Ραούλ Γκαρθία, Μιλόσεβιτς, Πουνιάλ και Ρομέο), ωστόσο ο Μεξικανός Χαβιέρ Αγκίρε έχει δημιουργήσει ένα εξαιρετικά συμπαγές σύνολο, που δείχνει ικανό να παίζει του χρόνου στους ομίλους!

Πρεσβευτής ενός άλλου κόσμου τρυφερού και ευαίσθητου, με κρατάει άγρυπνο ως το ξημέρωμα.

Η ΠΑΡΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΜΠΟΡΝΤΟ

Με ταξιδεύει σε διαστάσεις φανταστικές, με καθηλώνει μπροστά στο μυστήριο της ομορφιάς και το μυστικό της δημιουργίας.

Η Μπορντό, απούσα από το Τσάμπιονς λιγκ μετά το τελευταίο της πρωτάθλημα (1999), είναι με άνεση 2η στη Γαλλία και μάλλον δεν χάνει το μεγάλο ραντεβού…

Στην ησυχία της νύχτας η ένταση της τρίλιας του πολλαπλασιάζεται σαν να περνάει από μεγάλους ενισχυτές και κυριαρχεί απόλυτα στον χώρο.

Η βραζιλιάνικη "παροικία" (Ντενίλσον, Ενρίκε, Μενεγκάτσο, αλλά και ο προπονητής Ρικάρντο Γκόμες) στο πλευρό των Σμίτσερ, Μαβιμπά, Σεϊρού και Σαμάκ συνθέτουν ένα δελεαστικό "πακέτο", που του χρόνου θα κουνά σεντόνι.

Ποιος ηχολήπτης θα μπορούσε να δικαιώσει ένα αηδόνι; Ωστόσο εγώ αισθάνομαι πως η φύση μού έκανε ένα μεγάλο δώρο. Γιατί νιώθω (κι ας κοροϊδεύω τον εαυτό μου) ότι για μένα τερετίζει κάθε νύχτα ο μικρός φτερωτός θεός. Μου φέρνει μήνυμα από άλλες όχθες, σκοτεινής ομορφιάς, από άλλες εποχές - νυχτερινές περιπλανήσεις σε δάση της νιότης μου. Και από την πρώτη ανάγνωση της "Ωδής σε ένα αηδόνι" του Keats: Πονά η καρδιά μου και ένα νωθρό μούδιασμα βαραίνει τις αισθήσεις, σαν από κώνειο να είχα πιει. Πριν από χρόνια είχα γράψει για τα αηδόνια της Ελλάδας. Ξαναδιαβάζω το κείμενό μου και σταματάω στην τελευταία παράγραφο - που ισχύει σήμερα περισσότερο κι από τότε: "Όμως εγώ πιστεύω ως αν κάτι θα γλυκάνει τις τελευταίες μου στιγμές (εκεί που ζυγίζονται όλα και ζυγίζουν λειψά) θα είναι δυο-τρία πράγματα που είδα -τοπία, φως- και ένα άκουσμα. Αυτό το απότομο ξεπέρασμα, το τρελό, το αδύνατο κι όμως πραγματικό. Αυτό το τέντωμα στα όρια που δείχνει πως ο κόσμος μπορεί και να έχει νόημα - απροσδόκητο, σαν το τίναγμα της τρίλιας στην πιο υψηλή ομορφιά".

Νίκος Δήμου "Καθημερινά - Κυριακάτικα", εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1995