Παράλληλη Αναζήτηση
Οι ποινικές ευθύνες μόνο καταλογίζονται
Δ. Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΓΝΩΜΗ
Στο τέλος της ζωής του ο Χριστός άφησε παρακαταθήκη στους μαθητές του να κηρύξουν σε όλους τους ανθρώπους το Ευαγγέλιο.
Κοινωνία και εξουσία
Η ευθύνη: οδηγίες χρήσεως
Γρήγορα το χαρμόσυνο μήνυμα έφτασε στα πέρατα της γης.
Το ερμηνευτικό σχήμα για να κατανοήσουμε το σύγχρονο κόσμο είναι η αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνία και την εξουσία
Άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων και πολιτισμών ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Χριστού και έτσι δημιουργήθηκε η χριστιανική Εκκλησία.
Όσοι γράφουν δημόσια έκαναν αυτές τις μέρες τους απολογισμούς τους για το 2005 και απεύθυναν τις ευχές τους για το 2006.
Άκουσα συνήγορο της πολιτικής αγωγής να θριαμβολογεί μπροστά στις κάμερες γιατί ο κ. Κουφοντίνας μετά τις πολιτικές ανέλαβε και τις ποινικές του ευθύνες.
Μέσα σ' αυτήν και ιδίως γύρω από το κοινό τραπέζι της Θείας Ευχαριστίας συγκεντρώνονται άντρες, γυναίκες και παιδιά, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, δυνατοί και αδύναμοι, ισχυροί και ασθενείς και ξεπερνώντας κάθε διάκριση εθνολογικής, φυλετικής και κοινωνικής μορφής γίνονται ένας νέος λαός με ένα διαφορετικό ήθος.
Τώρα όλοι αισθάνονται εμφανώς την ανάγκη να καθορίσουν το στίγμα τους και την κατεύθυνσή τους ενόψει των αναμενόμενων εξελίξεων.
Όμως οι ακόλουθες σκέψεις με εμποδίζουν να συμμεριστώ με τους ρεπόρτερ την ευφορία του δικηγόρου.
Συγκροτούν την Εκκλησία, μια θεανθρώπινη πραγματικότητα που αποτελεί τον πυρήνα του νέου κόσμου της Βασιλείας του Θεού.
Θα προσπαθήσω και εγώ, με λίγα λόγια, να κάνω το ίδιο, εκθέτοντας τη βασική σκέψη που διατρέχει τα σχόλια και τα άρθρα μου, καθώς και τη θέση της στον γενικό πολιτικό προβληματισμό.
Πρώτον, ο κ. Κουφοντίνας διεκδικεί αλλά δεν υπέχει πολιτικές ευθύνες γιατί δεν είναι αρχηγός κόμματος, υπουργός, βουλευτής ή άλλο δημόσιο πρόσωπο, στο οποίο οι πολίτες αναγνωρίζουν δημόσια θεσμική παρουσία.
Με τη δράση του Αγίου Πνεύματος ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να αλλάζει.
Από τις 8 Σεπτεμβρίου 2001, που η δημοσιογραφική ομοχειρία της "Μακεδονίας" δέχτηκε να φιλοξενήσει ένα πρώτο κείμενό μου με θέμα τη διεθνή εκδήλωση στη Γένοβα, κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι της ιστορίας και όγκοι νερού στους απρόσμενους χείμαρρους της πολιτικής.
Δεύτερον, ουδείς αναλαμβάνει ποινικές ευθύνες διότι οι ποινικές ευθύνες δεν αναλαμβάνονται από τους κατηγορουμένους αλλά τους καταλογίζονται από τα δικαστήρια.
Η αλλαγή, βέβαια, αυτή δεν είναι πάντα ορατή απ' όλους, γιατί το κακό και η διαφθορά συνεχίζουν να υπάρχουν και στην προσωπική και στην κοινωνική ζωή.
Σε αυτό το διάστημα έγινα κουραστικός, επαναλαμβάνοντας μονότονα στα γραφτά μου το ερμηνευτικό σχήμα, με το οποίο θεωρώ ότι μπορούμε να κατανοήσουμε το σύγχρονο κόσμο, που δεν είναι πια η αντίθεση ανάμεσα στην εργατική τάξη και την αστική τάξη, αλλά η αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνία και την εξουσία.
Ο ευγενέστατος κ. Κουφοντίνας αποδεικνύεται ένα πολύ υπεύθυνο πρόσωπο.
Τώρα, όμως, παρά την ύπαρξη του κακού, δρουν μέσα στον κόσμο και οι θεϊκές δυνάμεις που σταδιακά μεταμορφώνουν τον άνθρωπο και την υπόλοιπη δημιουργία.
Στη μισή δεκαετία που πέρασε από τη Γένοβα το σχήμα αυτό άντεξε στη βαριά χρήση του για παρατήρηση και ερμηνεία όλων των νέων πολιτικών φαινομένων, όπως η αυτοκρατορική πολιτική, η τηλεοπτική δημοκρατία, η αναθεώρηση της ιστορίας, η κατάρρευση των κρατικών οντοτήτων, η εγκατάλειψη της ιδέας του έθνους, η χρεοκοπία της αριστεράς.
Αλλά, δυστυχώς, δεν έχει καμιά αίσθηση της υπόστασης των ευθυνών του.
Πολλοί στην εποχή μας μιλούν για παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και για δημιουργία του παγκόσμιου χωριού.
Κυρίως όμως δυνάμωσε μέσα από την εχθρική ή απαξιωτική αντιμετώπιση όλων αυτών και κυρίως των αριστερών, που με οποιοδήποτε πρόσχημα αναζητούν μια πολιτική ή ακαδημαϊκή θέση στο παρόν ή μελλοντικό, δήθεν βελτιωμένο, εξουσιαστικό κοινωνικό σύστημα.
Οι μόνες ευθύνες που τον αφορούν είναι αντικείμενο καταλογισμού και είναι ποινικές ακόμα και αν αφορούν σε πολιτικά εγκλήματα.
Είναι όμως μια κατάσταση που εξελίσσεται σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων για να εξυπηρετηθούν καλύτερα οι επιδιώξεις των ισχυρών της γης.
Το αντιθετικό σχήμα κοινωνία - εξουσία συνίσταται στο εξής:
Κατά δυστυχή επίσης συγκυρία η σύγχυση του κ. Κουφοντίνα διαχέεται σε ορισμένους παράγοντες της δίκης και σε πλήθος εκπροσώπων της τέταρτης εξουσίας.
Παράλληλα όμως η Εκκλησία, που γιορτάζει τα δύο χιλιάδες χρόνια από τον ερχομό του Χριστού, γνωρίζει και πραγματοποιεί τη μόνη αληθινή, ουσιαστική και φιλάνθρωπη παγκοσμιοποίηση μέσα στους κόλπους της.
Οι τεχνικές και οικονομικές αλλαγές που επέρχονται στην κοινωνία την φέρνουν, όπως πάντα συνέβαινε, σε αντίθεση με προηγούμενες μορφές του συστήματος εξουσίας.
Οι συγχύσεις αυτές είναι απίθανο να επηρεάσουν την πορεία και την έκβαση της δίκης.
Με την αγιαστική χάρη των μυστηρίων της, μεταμορφώνει τις σχέσεις των ανθρώπων με το Θεό, με τους συνανθρώπους τους και με το περιβάλλον.
Σήμερα όμως δεν υπάρχει δυνατότητα διάκρισης σε καλή ή κακή εξουσία.
Πυκνώνουν όμως το νεφέλωμα μέσα από το οποίο βλέπει τις εξελίξεις το φιλοθεάμον κοινό, αυτό που κάποτε ονομάζουν κοινή γνώμη.
Μέσα στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, αναπτύσσεται ένας νέος πολιτισμός.
Κάθε εξουσιαστικός ρόλος, σε οποιοδήποτε χώρο και επίπεδο, στην οικογένεια, στην παρέα, στη δουλειά, στην πολιτική, στο κράτος, στα κόμματα κτλ. εμποδίζει τους σχετικούς χώρους και την κοινωνία συνολικά να αναπτυχθούν.
ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ - Με την ενανθρώπηση τον Χριστού "έγινε ο Θεός άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός". - Ο Χριστός με το έργο του, το Σταυρό και την Ανάστασή του, κατοχύρωσε την αξία του ανθρώπου, ανέτρεψε τη συμβατική κοινωνική ηθική, έβαλε την αγάπη πάνω από κάθε νόμο, νίκησε τον θάνατο και έβαλε τα θεμέλια ενός νέου τρόπου ζωής. - Ο Χριστός μας προσκαλεί στο Σώμα του, την Εκκλησία, να γίνουμε κι εμείς μέλη του καινούριου κόσμου της Βασιλείας του. Μέσα στην Εκκλησία γίνεται πραγματικότητα η ένωση των πάντων και η αληθινή και ουσιαστική παγκοσμιοποίηση.
Η εξουσία, ως σύνολο πολιτικών και κοινωνικών ρόλων, φτάνει σήμερα να στραγγαλίζει την κοινωνία.
ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ; 1. Σε τι μοιάζει ο σημερινός κόσμος με την εποχή λίγο πριν έλθει ο Χριστός στη γη; Τι έχει να πει το μήνυμα του Χριστού για τον κόσμο σήμερα; 2. Ποιος είναι για σένα προσωπικά ο Χριστός; Τι σημασία έχει για τη ζωή σου το κήρυγμά του, ο Σταυρός του και η Ανάστασή του; 3. Κυκλοφορεί ευρύτατα στην εποχή μας η άποψη ότι ο Χριστός ήταν απλώς ένας ανθρωπιστής δάσκαλος. Αν είναι έτσι θα μπορούσε να ζήσει επί είκοσι αιώνες ο νέος κόσμος, η Εκκλησία, που Εκείνος ίδρυσε; 4. Διάφορα σύγχρονα τραγούδια της pop, της rock, ή της heavy metal μουσικής δίνουν ένα άλλο πορτρέτο του Χριστού. Πού επικεντρώνεται το ενδιαφέρον τους και κατά πόσο δίνουν τη σωστή εικόνα που έχουμε γι' Αυτόν από την Καινή Διαθήκη;
Το παραπάνω σχήμα δεν είναι προϊόν ξαφνικής έμπνευσης. Είναι το καταστάλαγμα ενός πολιτικού αναστοχασμού σαράντα χρόνων που άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του '60, στον ορυμαγδό της πρώτης και τελευταίας πραγματικής διάσπασης του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος. Ποια πολιτική μπορεί να αναπτυχθεί με βάση αυτό το σχήμα; Ποιοι μπορούν να την υιοθετήσουν; Αυτά δεν μπορούν ακόμα να απαντηθούν. Η κατάκτηση όμως της αυτοπεποίθησης ότι φορέας των ιστορικών και πολιτικών αλλαγών είναι η κοινωνία, και όχι η εξουσία, είναι ώριμη και επείγουσα. Ευτυχώς, όλο και περισσότεροι άνθρωποι σπρώχνονται από τα πολιτικά δρώμενα στη συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας.
