52 ΜΑΡΟΥΣΙ 51 ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ "Εγώ, Μαίρη Πόπινς;"

β. Το γερμανικό πρόβλημα

ΜΑΡΟΥΣΙ Μπλάκνεϊ 18 - 6/9 2/3 3 3 34 Νικολαΐδης - - 0/1 - - - 06 Μπουντούρης 2 2/3 - 0/2 4 - 24 Κυρίτσης - - 0/3 0/3 2 - 18 Σέκουλιτς 9 3/6 3/10 - 7 - 28 Χόμαν 2 - 1/5 - 5 1 14 Στεφανίδης - - 0/1 0/2 2 1 14 Κολώκας 2 - 1/2 0/3 2 - 16 Καϊμακόγλου 5 - 1/2 1/1 2 - 20 Λόλας 4 2/2 1/1 0/1 - 1 09 Καράγκουτης 10 2/2 4/5 0/1 3 1 18 Σύνολο 52 9/13 17/39 3/16 32 7 200 Τα βήματα προς την επιτυχία δεν είναι πάντα εύκολα. Όταν πέθανε ο Θεοδόσιος Α' (395), το Ρωμαϊκό Κράτος χωρίστηκε σε ανατολικό και δυτικό τμήμα.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ Μουλαομέροβιτς 20 9/10 4/8 1/2 7 3 31 Ναντιφέι 11 2/2 3/4 1/6 4 - 38 Τσαλδάρης 2 - 1/1 0/1 1 - 07 Μόρφης - - 0/1 0/1 - - 02 Σακελαρίου 3 0/2 - 1/2 3 1 15 Τόμας 6 2/4 2/2 0/3 2 2 24 Κοπρίβιτσα - 0/2 0/1 - 3 - 15 Μπούμπτζε Μπούμπτζε 2 - 1/4 - 8 1 37 Πασχάλης 2 2/2 0/1 - 1 - 05 Τσαμάτος 5 2/2 - 1/2 2 1 25 Σύνολο 51 17/24 11/22 4/17 31 8 200

Όταν όμως αυτή έρθει, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα και η Κέιτ Γουίνσλετ φαίνεται να το έχει μάθει πια καλά αυτό. Έτσι μοιρασμένο αντιμετώπισε ως τα τέλη του 5ου αι. τις επιθέσεις γερμανικών και άλλων φύλων, τα οποία είχαν αρχίσει ήδη από τον τρίτο αιώνα να εισδύουν στην Ευρώπη. Μετά τον "Τιτανικό" σκέφτεται πολύ πριν πει το επόμενο "ναι" σε κάθε κινηματογραφική πρόταση. Η έκβαση αυτού του αγώνα ήταν διαφορετική για τα δύο τμήματα της αυτοκρατορίας. Πόσο μάλλον όταν η πρόταση είναι θεατρική και όταν για χάρη της θα πρέπει να αφήσει πίσω της το θηλυκό του "Τιτανικού" (όπως και στην "Πένα της αμαρτίας") για να ενσαρκώσει μια χαριτωμένη νταντά με ομπρέλα, την Μαίρη Πόπινς, σε σκηνή του Λονδίνου. Οι αυτοκράτορες του οικονομικά ισχυρότερου ανατολικού τμήματος εξουδετέρωσαν την απειλή των γερμανικών λαών, πείθοντας τους αρχηγούς τους να στραφούν προς τη Δύση ή επιτρέποντας να εγκατασταθούν ειρηνικά στα εδάφη τους. Η πρόταση της έγινε δε από τον Ρίτσαρντ Άιρ, σκηνοθέτη του "Iris", της ταινίας στην οποία η Κέιτ υποδύθηκε την συγγραφέα Άιρις Μέρντοχ στα νιάτα της. Η συμβίωση με το ελληνορωμαϊκό πληθυσμιακό στοιχείο διευκόλυνε τη σταδιακή αφομοίωση των Γερμανών. Εκείνη όμως διατηρεί τις αμφιβολίες της, διότι καλός ο ρόλος, αλλά δεν θέλει και να αφιερώσει τουλάχιστον έξι μήνες στην προετοιμασία της, όπως της ζητήθηκε… Προβλήματα προκάλεσε στο κράτος η πολιτική του Θεοδοσίου Α' (379-395) που έδωσε στους ηγέτες των Γερμανών ανώτερες θέσεις στο στρατό και τη διοίκηση του κράτους, για να επιτύχει την ενσωμάτωσή τους. Δημιουργήθηκε έτσι σοβαρός κίνδυνος εκγερμανισμού του κράτους. Τότε οι βυζαντινοί λόγιοι και πολιτικοί αντέδρασαν, οργανώνοντας ένα είδος πατριωτικού και αντιγερμανικού κόμματος. Το κόμμα αυτό ξεσήκωσε το λαό της πρωτεύουσας που εξόντωσε τους Γότθους και τον αρχηγό τους Γαϊνά (400). Έτσι εξουδετερώθηκε προσωρινά ο γοτθικός κίνδυνος που επανεμφανίστηκε προς τα τέλη του 5ου αι.

Πρόγραμμα του αντιγερμανικού κόμματος Αντί να δεχόμαστε το να οπλοφορούν οι Σκύθες (Γότθοι), πρέπει να αναζητήσουμε στρατιώτες από την τάξη των γεωργών, που θα πολεμήσουν, για να υπερασπιστούν τη γη τους. Αυτούς να τους εντάξουμε στο στρατό για αρκετό χρόνο. Παράλληλα να ξεσηκώσουμε τους φιλοσόφους, που ασχολούνται με τις μελέτες τους, και τους βιοτέχνες, που δεν σηκώνουν κεφάλι από την καθημερινή δουλειά, και τον νωθρό λαό που ξημεροβραδυάζεται στα θέατρα. Όλους αυτούς να τους πείσουμε να φροντίσουν να περάσει η στρατιωτική διοίκηση στα χέρια των Ρωμαίων […]. Εμείς πρέπει να ανακτήσουμε το υψηλό ρωμαϊκό φρόνημα και να συνηθίσουμε να κερδίζουμε τις νίκες οι ίδιοι. Όσο για τους βαρβάρους, να μην τους δεχόμαστε ανάμεσά μας και να τους απομακρύνουμε από παντού. Συνέσιος, Λόγος περί βασιλείας, Migne, Patrologia Craeca, τόμ. 66, στήλες 1092-1093.

Αντίθετα η ερημωμένη από τους πληθυσμούς της και οικονομικά εξαντλημένη Δύση υπέκυψε στα γερμανικά φύλα. Ο γερμανός Οδόακρος υποχρέωσε τον τελευταίο αυτοκράτορα της Ρώμης σε παραίτηση (476) και λίγα χρόνια αργότερα ο Θευδέριχος ίδρυσε το Οστρογοτθικό Βασίλειο με κέντρο τη Ραβέννα (493). Ήταν ένα από τα πολλά γερμανικά βασίλεια της Δύσης. Ο Θευδέριχος έφερε τον τίτλο του ρήγα (rex) και αναγνώριζε θεωρητικά την επικυριαρχία του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, αλλά στην πράξη ήταν πολιτικά ανεξάρτητος.

Γερμανικά Βασίλεια της Λύσης Οστρογοτθικό (Ιταλία), Βουργουνδικό (Γαλλία), Φραγκικό (Γαλλία και Γερμανία), Βησιγοτθικό (Ισπανία), Βανδαλικό (Βόρεια Αφρική).