Παράλληλη Αναζήτηση
Ιστορίες από τα παλιά
ΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ
Η ΡΟΜΑ ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΙΣ 11 ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΝΙΚΕΣ
Πρωτοπήγα στην περιοχή των Πρεσπών πριν από τριάντα χρόνια. Θυμάμαι τον στρατιώτη-σκοπό στο Πισοδέρι - ακριβώς απέναντι από το παλιό καταφύγιο - να ελέγχει τις ταυτότητες και την άδεια που είχαμε από την κρατική ασφάλεια να επισκεφθούμε την περιοχή
Να αντιστοιχίσετε τα θετικά φορτία προς τη συνηθισμένη ύλη και το δυναμικό του ηλεκτροστατικού πεδίου προς την απόσταση ενός σώματος από την επιφάνεια του εδάφους.
Στην αιωνιότητα
Γνωρίζετε ότι τα σώματα κινούνται από μόνα τους από μεγάλα ύφη προς μικρά ύφη.
Το σερί ξεκίνησε από το… 2005 ακόμη, στις 21 Δεκεμβρίου: Κιέβο (4-0), Τρεβίζο (0-1), Μίλαν (1-0), Ρετζίνα (3-1), Ουντινέζε (1-4), Λιβόρνο (3-0), Πάρμα (0-3), Κάλιαρι (4-3), Σιένα (0-2), Έμπολι (1-0) και εντέλει, Λάτσιο (0-2).
Πρέπει να ήταν μία από τις πρώτες φορές που άρχισε να μ' αρέσει η γεύση των ψαριών του γλυκού νερού.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα θετικά φορτία.
Ιδανικότερος τρόπος για να περάσει η Ρόμα στο πάνθεο του "calcio" με τις ένδεκα συνεχόμενες νίκες της δεν υπήρχε…
Σίγουρα δεν ήταν τα μεγάλα γριβάδια, το άλλο όνομα των κυπρίνων, τα οποία γνώριζα στον Βόλο από τη δεκαετία του '50 με το όνομα «καρλιώτικα».
Κινούνται από μόνα τους από υψηλά δυναμικά προς χαμηλά.
Θρίαμβος επί των μισητών "λατσιάλι" και το ρεκόρ που μοιραζόταν με τις Γιουβέντους (σεζόν 1931-32), Μίλαν (1950-51), Μπολόνια (1963-64) είναι πλέον αποκλειστικό της προνόμιο.
Τα φέρνανε από τη λίμνη Κάρλα και αντιπαθούσα τη γεύση τους σφόδρα. Θα αναρωτηθείτε βέβαια αν υπάρχει κάτι ανάλογο για τα αρνητικά φορτία στον πραγματικό κόσμο που ζούμε και τον οποίο γνωρίζουμε.
Ο τραυματίας αρχηγός, Φραντσέσκο Τότι, κάθισε στον πάγκο στο πλευρό του προηγούμενου συμβόλου των "τζιαλορόσι", Μπρούνο Κόντι, και απόλαυσε ηδονικά το… πάρτι με τη Λάτσιο, ανεμίζοντας ένα λάβαρο της Ρόμα και γνωρίζοντας την αποθέωση από συμπαίκτες και "τιφόζι".
Ως γνήσιος Έλληνας, στον οποίο η «τροφογεωγραφία» συνιστά κύριο χαρακτηριστικό του, φέρνω στη μνήμη μου τα μικρά τσιρόνια.
Δυστυχώς, δεν έχουν διαπιστωθεί ακόμα αρνητικές μάζες (η αντιύλη δεν είναι αρνητική μάζα).
"Δεν υπάρχει μυστικό για τις διαδοχικές νίκες, πρόκειται για το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς", έλεγε ο προπονητής Λουτσιάνο Σπαλέτι, που τόσο αμφισβητήθηκε το φθινόπωρο…
Ήταν, άλλωστε, η εποχή που στην Πρέσπα χτίζανε το κονσερβοποιείο και μας είχαν μιλήσει για το πόσο αρέσουν τα τσιρόνια στους Γάλλους.
Αν όμως υπήρχαν, η συμπεριφορά τους θα ήταν ανάλογη με τη συμπεριφορά των αρνητικών φορτίων.
"Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου, γιατί ήταν πολύ σκληρό να μην μπορώ να τους ενισχύσω", συμπλήρωνε ο Τότι.
Το κονσερβοποιείο μού είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί είχε και μία τεράστια φωτεινή ταμπέλα που ήταν… μακριά από το κτίριο.
Δηλαδή, θα ανυψώνονταν από μόνες τους.
Ο "capitano", πάντως, έριξε χθες μια… βόμβα, που σχετίζεται με την εθνική Ιταλίας.
Η οποία έφεγγε το βράδυ μέσα στο τίποτε:
Αυτό μοιάζει λίγο με επιστημονική φαντασία.
Αποκάλυψε ότι μετά το Μουντιάλ 2006 -το οποίο δεν κινδυνεύει να χάσει λόγω του τραυματισμού του- προτίθεται να αποχωρήσει από την εθνική Ιταλίας, αν και είναι ακόμη 30 ετών!
α. Τι νόημα έχει η φωτεινή πινακίδα που είναι… αλλού;
Υπάρχει, όμως, λόγος να περιορίσουμε τη φαντασία μας;
Δήλωσε πάντως, αποφασισμένος να πάρει μια ρεβάνς για τους Ιταλούς φιλάθλους, μετά τις μοιραίες αποβολές του εναντίον της Κορέας στο Μουντιάλ 2002 κι εναντίον της Δανίας στο Euro 2004, όπου δύο φορές στοίχισε στη "σκουάντρα ατζούρα" τον αποκλεισμό…
β. Τη βλέπουν οι «απέναντι» και ζηλεύουν!
Στο κάτω κάτω, η "προχθεσινή" φαντασία του Ιουλίου Βερν είναι σημερινή πραγματικότητα.
Μέσα στην τότε (λέτε σήμερα ν' άλλαξε;) «στρατοκρατική» λογική οι «απέναντι» που ζήλευαν ήταν οι κάτοικοι της Νότιας Γιουγκοσλαβίας, σημερινή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Είχα φάει τότε τα τηγανητά τσιρόνια της ζωής μου, κάπως μεγαλύτερα από την αθερίνα, χωρίς να γνωρίζω ότι το τοπικό κόκκινο γλυκό κρασί, που θύμιζε βυσσινάδα, δεν ταιριάζει γευστικά με τηγανητά ψάρια. Ευτυχώς, βλέποντας τους νεοέλληνες σήμερα να «δοκιμάζουν» με ύφος τριάντα οινολόγων τα κρασιά στα in εστιατόρια, οι τύψεις για την άγνοιά μου έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.
Εδώ ας μου επιτραπεί, ως φλύαρος γέροντας, να θυμηθώ δύο ακόμη σύντομες ιστορίες: Σύμφωνα με την πρώτη, η μόνη φορά που συνδυάζουμε τα ψάρια με το κόκκινο κρασί είναι ή στις κηδείες ή στα μνημόσυνα. Η δεύτερη έχει να κάνει με το «ψιλό» ψαράκι αθερίνα. Πόσοι, άραγε, γνωρίζουν ότι η αθερίνα που τρώνε στο ουζάδικο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (όταν δεν είναι κατεψυγμένη εισαγωγής!) έχει «λιμναία» προέλευση; Συχνά από τη λίμνη της Δυτικής Ελλάδας Τριχωνίδα; Μάλιστα υπάρχει και ειδική μελέτη για την «καλλιέργεια» της αθερίνας στις πάνω «στοιβάδες» νερού της τεχνητής λίμνης Νικολάου Πλαστήρα, ή Ταυρωπού ή Μέγδοβα πάνω από την Καρδίτσα. Μόλις τής αλλάξουν ξανά το όνομα θα σας ενημερώσω εκ νέου.
