ΜΙΚΡΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ Φαινόμενα

4.2 Απλά συστήματα που εκτελούν απλή αρμονική ταλάντωση - Παραδείγματα συστημάτων που είναι απλοί αρμονικοί ταλαντωτές

Ελένη Μενεγάκη

Οίκτος στον ρυθμό των ειδήσεων

Όπως είδαμε από το προηγούμενο παράδειγμα απλής αρμονικής ταλάντωσης, η συνολική δύναμη και η θέση (απομάκρυνση) από τη θέση ισορροπίας ικανοποιούν τη συνθήκη: F=-Dx (12)

Βρίσκεται για 15 χρόνια στην τηλεοπτική επικαιρότητα.

Συμπονούμε τους δυστυχείς άμαχους Ιρακινούς, όπως συμπονέσαμε τα παιδιά της Σομαλίας ή του Σαράγεβο σε ένα διαρκές ζάπινγκ οίκτου… με την ευγενική «χορηγία» των ανθρώπινων δικαιωμάτων

Η συνθήκη αυτή ικανοποιείται πάντοτε, όταν ένα κινούμενο σύστημα εκτελεί α.α.τ.. Έντεκα σε κυρίαρχη, περίοπτη θέση και άλλα τέσσερα, τα πρώτα, στη β' εθνική, όπου έκανε το "αγροτικό" της, για να μεσουρανήσει με δέκα "πρωταθλήματα" μέχρι στιγμής.

ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

Αντίστροφα: σε όποιο σύστημα συμβαίνει να ισχύει η παραπάνω συνθήκη μεταξύ μίας τυχαίας θέσης από τη θέση ισορροπίας του και της συνολικής δύναμης που δρα στο σώμα, σ' αυτή τη θέση, τότε το σύστημα, εάν απομακρυνθεί από τη συγκεκριμένη θέση ισορροπίας του και στη συνέχεια αφεθεί ελεύθερο, θα κινηθεί εκτελώντας απλή αρμονική ταλάντωση. Λένε πως όποιος επιβιώνει τόσο πολύ καιρό σε τέτοιες "ηλεκτρικές καρέκλες" κάποια βαθύτερη ποιότητα θα διαθέτει και μάλλον δεν έχουν άδικο.

Εικόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου αυτές τις ημέρες ξυπνώντας τον οίκτο και την ανησυχία, ωστόσο η πραγματικότητα αυτών των ανθρώπων είναι τραγική εδώ και χρόνια και τώρα θα γίνει απλώς τραγικότερη

Η ικανοποίηση ή όχι της συνθήκης (12) αποτελείτο κριτήριο για το κατά πόσον ένα σύστημα θα εκτελέσει α.α.τ. Φέτος νιώθει κάπως να κλονίζεται και να αμφισβητείται η πρωτιά της ("παίζει" και στη δεύτερη και στην τρίτη θέση και χρειάζεται μία τόνωση), την οποία η ίδια αποδίδει στη σχετικά πρόσφατη μετεγγραφή της.

Σκληρές οι εικόνες από το παιδικό νοσοκομείο της Βαγδάτης που δείχνει η εκπομπή «Άλλη διάσταση» (ΝΕΤ).

Σε πολλά φυσικά συστήματα συμβαίνει, εάν διαταραχτούν από τη θέση ισορροπίας τους, η συνολική δύναμη η οποία δρα επάνω τους να ικανοποιεί τη συνθήκη (12) άλλοτε ακριβώς και άλλοτε κατά προσέγγιση. Ο κύριος Λάκης Λαζόπουλος σχολιάζει πολύ σωστά πως εκπροσωπεί τις απορίες της μέσης νοικοκυράς, η οποία όντως την εμπιστεύεται για μία δεκαετία και δεν τη θεωρεί ανταγωνιστική.

Δεν υπάρχουν τα φάρμακα για να αντιμετωπιστούν οι λευχαιμίες που εμφανίστηκαν λόγω του απεμπλουτισμένου ουρανίου των βομβών από τον περασμένο πόλεμο.

Τα συστήματα αυτά, αν διαταραχθούν λίγο από τη θέση ισορροπίας τους θα αρχίσουν να κάνουν α.α.τ. γύρω από τη θέση αυτή.

Οι "διανοούμενοι", οι σκεπτόμενοι έστω, έχουν άλλη γνώμη.

«Θυμώσαμε», λέει ο εκπρόσωπος των Γιατρών του Κόσμου, που βρίσκεται στην εκπομπή για να περιγράψει την κατάσταση των αμάχων στο Ιράκ, «βαρεθήκαμε να γίνονται πόλεμοι και να τρέχουμε να περιθάλψουμε μετά τους δυστυχείς».

Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε μερικά απλά παραδείγματα, που όμως αποτελούν απλουστεύσεις πιο σύνθετων καταστάσεων. Πως είναι του αφρού, του επιπλέοντος ελαφρού υλικού και ορισμένα άλλα τα οποία αυτή φροντίζει να επιβεβαιώνει με τις αμίμητες γκάφες της και τα αιώνια ερωτηματικά της.

«Αν είσαστε μανάδες θα πηγαίνατε στη Βαγδάτη» ουρλιάζει μια νεαρή γυναίκα σε θεσσαλονικιώτικη αίθουσα, όπου γίνεται εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου της κ. Μπόνι Μίλερ, συζύγου του Αμερικανού πρέσβη.

Ωστόσο κάτι καινούργιο φαίνεται γι' αυτήν.

«Στη βία τα παιδιά αντιδρούν με βία, μας λέτε στο βιβλίο σας.

Πως κάποιες γκάφες, σαρδάμ και παράδοξες απορίες της (π.χ. "τι είναι ο λούτσος";) μπορεί και να οφείλονται σε μία οργανωμένη κατάσταση, σε ένα προμελετημένο "έγκλημα".

Και δεν είναι βία αυτό που κάνει ο Μπους εναντίον των παιδιών του Ιράκ;» λέει με σπασμένη πια φωνή από τους λυγμούς η γυναίκα, που με ένα «ντροπή σας, δεν αντέχω να σας ακούσω άλλο» αποχωρεί έχοντας προσφέρει στον φακό το εκτονωτικό της ξέσπασμα.

Ακόμη μία επιχείρηση τεχνητής αφέλειας, για να νιώσει η μέση νοικοκυρά πως είναι ίση μαζί της.

Ο θυμός των Γιατρών του Κόσμου ταυτίζεται με τον θυμό της νεαρής γυναίκας και ο τηλεοπτικός φακός είναι εκεί για να τα κάνει όλα αυτά να μοιάζουν με διάλογο.

Γιατί αυτή η δεύτερη σκέψη γι' αυτήν;

Με έναν διάλογο που έχει ανοίξει ο δυτικός πολιτισμός με τον εαυτό του καθώς διατρέχουμε βιαστικά τις τελευταίες ώρες της ειρήνης.

Γιατί απλούστατα μέσα από όλες αυτές τις εκτυφλωτικές σταρ και σταρλετίτσες της τηλεόρασης αποτελεί μία από τις λίγες εξαιρέσεις.

Από τη μια οι βόμβες και από την άλλη τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού που θα βομβαρδιστεί για «το καλό του».

Βαδίζοντας σιγά σιγά προς τα 40 (έχει καιρό ακόμη) προμελέτησε σωστά και την προσωπική της ζωή.

Και δεν είναι η πρώτη φορά.

Οικογένεια, σπίτι, ευτυχία, δύο παιδιά, μέσα σε όλο αυτό το γκλάμουρ δεν τα συναντάς στην καθημερινή πρακτική.

Ίδιος ακριβώς ήταν ο «διάλογος» που άνοιξε με αφορμή την επίθεση στη Γιουγκοσλαβία.

Κι αν εμείς βαθμολογούμε το πρόσωπο του σημερινού πορτρέτου χαμηλά, εκεί γύρω στη βάση και πιο κάτω για τη λογική του σόου, αν θεωρούμε δεδομένο τον υψηλό βαθμό για την εμφάνισή της, της απονέμουμε το σχεδόν άριστα για τις επιλογές της στην αυστηρά προσωπική ζωή της.

Σαν να επιχειρούμε μια σχιζοφρενική καταβύθιση στον αυτισμό, καθώς κάθε φορά που συζητάμε για εκείνους που τρώνε κατακέφαλα τα οφέλη του δυτικού πολιτισμού στην πραγματικότητα τους αγνοούμε, λες και υπάρχουν ως αφορμές για να επιδίδεται σε αγωνιώδεις υπαρξιακές αναρωτήσεις η Δύση.

Όταν όλα αυτά θα έχουν περάσει και θα της έχουν μείνει μόνον οι οικονομίες στην τράπεζα, θα υπάρχει σταθερά αυτό που "έχτισε", όταν έσβηναν τα φώτα στο παρασκήνιο.

Έτσι και αυτές τις ώρες της κρίσης μέσα στη μέθη των αλλεπάλληλων τηλεοπτικών συνδέσεων εξακολουθούμε να αγνοούμε ποιοι είναι οι άνθρωποι που κατοικούν τις αιφνιδίως χιλιοφωτισμένες από τηλεοπτικούς προβολείς περιοχές.

Και αυτό το παρασκήνιο υπήρξε ο πιο μεγάλος ρόλος της ζωής της, παράδειγμα για κακομαθημένους και κακομαθημένες.

Οι αποσπασματικές εικόνες από το Αλ Τζαζίρα και από μια φανταχτερή ιρακινή τηλεόραση, της οποίας η χοντροκομμένη προπαγάνδα μοιάζει παιδικά αφελής δίπλα στην εξαιρετικά εκλεπτυσμένη των Δυτικών, προκαλούν μάλλον θυμηδία.

Και φυσικά το όνομα αυτής Ελένη Μενεγάκη, η ωραία Ελένη των πρωινών τηλεοπτικών καφενείων.

Πολύ περισσότερο όταν η χολιγουντιανή προπαγάνδα έχει διακωμωδήσει την εξωτική πολυχρωμία της Ανατολής - οι Άραβες για παράδειγμα στις ταινίες με τον Ιντιάνα Τζόουνς είναι ορισμένοι φαιδροί τύποι.

Α.Ν.Δ.

Τραμπαλιζόμαστε έτσι μεταξύ χαμόγελου συγκατάβασης για τους «απολίτιστους» ή επικοινωνιακώς ημι-μαθείς Ανατολίτες και ειλικρινούς θλίψης για τα δεινά τους. Χωρίς, ωστόσο, να γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί των οποίων οι γυναίκες τρέχουν στα νοσοκομεία ζητώντας με καισαρική να τους πάρουν τα μωρά για να μην έχουν την αγωνία της γέννας όταν θα ξεσπάσει ο πόλεμος. Ποιος είναι ο λαός που δέχεται «για το καλό του» τον ανελέητο βομβαρδισμό των πιο θανατηφόρων όπλων της Δύσης και ζει χρόνια ολόκληρα περιμένοντας τον πόλεμο, όταν μερικά ελικόπτερα που πέταξαν πάνω από την Αθήνα χθες το πρωί έκαναν όσους τα άκουσαν να καρδιοχτυπήσουν από τον τρόμο.

Μιλάμε με θλίψη και πόνο για τους αμάχους και τα παιδιά, αλλά με την εύκολη και ανέξοδη ευαισθησία του καναπέ. Πότε, να δείτε, ήταν που κλάψαμε για τα αποστεωμένα παιδιά της Σομαλίας και μετά για τα παιδιά του Σαράγεβο;

Ε, δεν προλαβαίνουμε πια ως «κοινή γνώμη» ποια θλίψη να διαλέξουμε για εκείνους, των οποίων την ύπαρξη παντελώς αγνοούμε, εκτός από τις στιγμές που κλαίμε γι' αυτούς. Και ποιον «κανόνα» ακολουθεί το δάκρυ του δυτικού πολιτισμού; Ένα και μόνον, τον κανόνα των διαλείψεων της καρδιάς πάνω στον καλπάζοντα ρυθμό των δελτίων ειδήσεων.