Η "Θ" σήμερα προσφέρει στους αναγνώστες της το ετήσιο χρονολόγιο του 2005.

ΠΟΛΟ: ΠΡΩΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ Α' ΦΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΛΕΪ ΟΦ

2. Η διαμάχη αυτοχθόνων και ετεροχθόνων

Σε δεκάξι σελίδες που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε, να κόψετε και να κρατήσετε στο αρχείο σας, τα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς, καταγεγραμμένα κατά ημέρα και μήνα.

«Ναυμαχίες» σε Πειραιά και Χίο

Οι προσπάθειες αποκατάστασης του προσφυγικού στοιχείου κατά τα πρώτα χρόνια της οθωνικής περιόδου προκάλεσαν αντιδράσεις. Το 2005 ήταν μια χρονιά χωρίς πολλές εξάρσεις, σαν όλες τις άλλες θα λέγαμε. Οι πρώτοι αγώνες της α' φάσης των πλέι οφ στο πόλο διεξάγονται σήμερα. Η παρουσία μορφωμένων προσφύγων σε δημόσιες θέσεις και η διάκριση τους στην πολιτική ζωή προκάλεσαν μεγάλη δυσφορία στους άλλους Έλληνες. Τώρα που συνηθίσαμε και την τρομοκρατία… Στο κολυμβητήριο του Πειραιά (18.00) ο Εθνικός θα αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ, ενώ στο Ιωνικό κολυμβητήριο (19.00) ο Ν.Ο. Χίου τον Ν.Ο. Χανίων. Κατηγορούσαν τους ομογενείς πρόσφυγες γενικά, επειδή διαπίστωναν ότι, ενώ αυτοί είχαν αγωνιστεί για να απελευθερώσουν τη χώρα, παραγκωνίζονταν τώρα από τους νεοφερμένους. Περί τις δέκα τρομοκρατικές επιθέσεις συνέβησαν ανά τον κόσμο, με "κορυφαίο" χτύπημα αυτό του Λονδίνου, τον περασμένο Ιούλιο.

Επίσης, σήμερα διεξάγονται και τα πρώτα παιχνίδια για τη β' φάση των πλέι άουτ.

Η στάση αυτή υποδήλωνε την ύπαρξη ενός βαθύτερου ανταγωνισμού, τον οποίο προκαλούσε η συνύπαρξη του ντόπιου ελληνικού στοιχείου (αυτόχθονες) και του προσφυγικού, αλλά ομογενούς (ετερόχθονες). Μια εξέλιξη που άνοιξε το δρόμο για την τροποποίηση των δεδομένων του διεθνούς και εγχώριου δικαίου στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, με νομοθετήματα που επιτρέπουν τις παρακολουθήσεις μέσων επικοινωνίας.

Στον Άγιο Κοσμά (17.00) ο Παναθηναϊκός θα αγωνιστεί με τον Ηρακλή και στη συνέχεια (19.00) η Γλυφάδα με τον Πανιώνιο.

Το θέμα των σχέσεων αυτοχθόνων και ετεροχθόνων, που δίχασε την κοινή γνώμη, παρουσιάστηκε στο πολιτικό πεδίο ως διαμάχη στις θυελλώδεις συζητήσεις της Εθνοσυνέλευσης που συνήλθε μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Αποφάσεις που, κατά πολλούς, θέτουν σε κίνδυνο ακόμη και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Εθνική γυναικών αρχίζει την προετοιμασία της για την προκριματική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (11-13 Απριλίου στο Αμβούργο).

5. Παραχώρηση γης σε Κρήτες πρόσφυγες ΝΟΜΟΣ ΡΙΔ' Περί αποικισμού των Κρητών ΟΘΩΝ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της Βουλής και της Γερουσίας απεφασίσαμεν και διατάττομεν. Άρθρον 1. Εις τους αποικήσαντας εν τη Ελλάδι Κρήτας και λαβόντας γαίας δυνάμει του υπ' αρ. ΚΔ' -ψηφίσματος του Κυβερνήτου, ή των από 13 και 18 Οκτωβρίου 1834 Βασιλ. Διαταγμάτων περί συνοικισμού των Κρητών εις Μινώαν και Μεθώνην θέλουν παραχωρηθή τα έγγραφα ιδιοκτησίας, εις όσους εκ των μεταναστευσάντων ήδη δεν έλαβον εισέτι γαίας θέλουν παραχωρηθή εις εκάστην οικογένειαν 30-35 στρέμματα γης, αναλόγως των μελών αυτής- αλλά προς τούτον τον σκοπόν θέλουν χρησιμεύσει προ πάντων εκείναι αί γαίαι, αίτινες ή κατέχονται από Κρήτας καθ' υπέρβασιν των όρων των προσδιωρισμένων από το ψήφισμα του Κυβερνήτου και τα Βασιλικά Διατάγματα, ή εγκατελείφθησαν απ' αυτούς· εάν δεν ήθελον εξαρκέσει αύται, θέλουν παραχωρηθή και εκ των διαθεσίμων εθνικών γαιών, επιφυλαττομένων των όρων του από 24 Ιουνίου 1843 νόμου υπέρ των γεωργών… Άρθρον 3. Κατά την Μήλον και Μινώαν, όπου δεν υπάρχουν διαθέσιμοι εθνικαί γαίαι, θέλουν παραχωρηθή εις τους αποίκους και εκ των γαιών των παρακειμένων Μονών, αποζημιουμένου του εκκλησιαστικού ταμείου δι' άλλων εθνικών γαιών ίσης αξίας. Άρθρον 4. Εις εκάστην των εν Μήλω και εν Μίνωα νεοσυνοικισθησομένων οικογενειών θέλει παραχωρηθή δι' εξόδων της Κυβερνήσεως εις οικίσκος αξίας όχι ανωτέρας των 300 δραχμών, εις βους και τ' αναγκαία γεωργικά εργαλεία προς καλλιέργειαν των γαιών αυτών. Εν Αθήναις την 15 Σεπτεμβρίου 1848

Στο εσωτερικό η πολιτική κίνηση σημαδεύτηκε από τις πολλές παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών, τη δικαστική δίωξη του λεγόμενου παραδικαστικού κυκλώματος και την κάθαρση στην εκκλησία.

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Φώντας Μουδάτσιος κάλεσε τις: Μωραϊτίδου, Πετσάλη, Διαμαντίδη Κρ., Λαρά, Κάντζου, Ρουμπέση, Μυλωνάκη, Κουτέλη, Φλωροκάπη (Βουλιαγμένης), Ελληνάκη, Κοζομπόλη, Μωραΐτη, Πάτερου, Οικονομοπούλου (Γλυφάδας), Αντωνάκου, Χρυσάφη, Ψούνη Ηλ., Κοτσαύτη (Νηρέα Χαλανδρίου), Ασιλιάν, Καννελοπούλου, Λιόση, Μπαλομενάκη (Ολυμπιακού), Μητσάνη Στ. (Ιωνικού).

Η κύρια κρίση ξέσπασε τον Ιανουάριο του 1844 με την έναρξη της συζήτησης για το δημόσιο δίκαιο των Ελλήνων και ειδικά για το άρθρο που καθόριζε τις προϋποθέσεις για την απόκτηση της ιδιότητας του Έλληνα πολίτη.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι στοχεύει κατά της διαπλοκής, ενώ παράλληλα προωθεί μεταρρυθμίσεις (νομοσχέδια για ΔΕΚΟ, Ολυμπιακή, κόστος υπερωριών κ.ά.) που προκαλούν συζητήσεις και εντάσεις.

Ουσιαστικά, η προετοιμασία της Εθνικής γυναικών αρχίζει την επόμενη Τετάρτη, λόγω της συμμετοχής των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Αφορμή ήταν πρόταση που υποβλήθηκε στην Εθνοσυνέλευση και η οποία ζητούσε την απομάκρυνση από δημόσιες θέσεις όλων αυτών που είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα μετά την Επανάσταση, περιορίζοντας τις θέσεις απασχόλησης για τους αγωνιστές και τις οικογένειες τους. Ο πρωθυπουργός δείχνει να διαφεύγει της φθοράς, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το κυβερνητικό σχήμα.

Αντίπαλοι της Εθνικής στην προκριματική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είναι η Γερμανία, η Γαλλία και η Ουκρανία.

Στη συζήτηση που ακολούθησε, άλλοι πληρεξούσιοι απαίτησαν συνταγματική απαγόρευση της κατάληψης δημόσιων θέσεων από τους ετερόχθονες (συνεπώς και την απόλυση όσων ήδη κατείχαν δημόσιες θέσεις), ενώ άλλοι εναντιώθηκαν με οργή σε κάθε συνταγματική ρύθμιση που θα καθιέρωνε διακρίσεις μεταξύ Ελλήνων. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έπεισε για την αντιπολιτευτική του δεινότητα, πόσο μάλλον για το κάτι παραπάνω. Τελικά, το πρόβλημα δεν λύθηκε με συνταγματική ρύθμιση, αποφασίστηκε όμως να υπάρξει στο μέλλον σχετική νομοθετική πράξη. Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης επανήλθε στο προσκήνιο, έστω για μία μόλις εβδομάδα, με ένα βιβλίο… αναμνήσεων, προκαλώντας με τη μαρτυρία του για τη σκοτεινή νύχτα των Ιμίων (1996). Το θέμα της στελέχωσης του δημοσίου -τα προσόντα δηλαδή του δημοσίου υπαλλήλου- ρυθμίστηκε με το Β' ψήφισμα, που όριζε ότι δημόσιοι υπάλληλοι μπορεί να είναι: α) οι αυτόχθονες της ελληνικής επικράτειας και όσοι αγωνίσθηκαν σε αυτή μέχρι το τέλος του 1827 ή ήρθαν και εγκαταστάθηκαν κατά την ίδια περίοδο, β) όσοι αποδεδειγμένα συμμετείχαν σε πολεμικά γεγονότα της Επανάστασης μέχρι το 1829.

Μεγάλη εκκρεμότητα το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, που πήραν το χρίσμα της υποψήφιας χώρας προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως νωρίτερα είχε πετύχει και η Τουρκία, αμφότερες με την υποστήριξη της Αθήνας.

Στην τρίτη φάση της αντιδικίας αυτοχθόνων - ετεροχθόνων το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στο θέμα των όρων εκλογής των βουλευτών.

Στον αθλητισμό η εθνική ομάδα μπάσκετ βρέθηκε ξανά, έπειτα από 17 χρόνια, στην κορυφή της Ευρώπης.

Το πρόβλημα εστιαζόταν στο αν θα έπρεπε να συνεχιστεί η ιδιαίτερη εκπροσώπηση των εγκατεστημένων στην Ελλάδα ομογενών ως ξεχωριστών ομάδων (άποψη των ετεροχθονιστών), ή θα έπρεπε να ενσωματωθούν αυτοί εκλογικά στις επαρχίες που ζούσαν, τερματίζοντας ένα διαχωρισμό του παρελθόντος που δεν είχε νόημα (άποψη των αυτοχθονιστών).

Παράλληλα έσωσε την εθνική μας τιμή, αφού η ομάδα ποδοσφαίρου του Ότο Ρεχάγκελ δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση για το παγκόσμιο κύπελλο της Γερμανίας.

Η ρύθμιση που επικράτησε ήταν συμβιβαστική, επιτρέποντας στους πρόσφυγες/ ετερόχθονες το δικαίωμα ιδιαίτερης αντιπροσώπευσης στη Βουλή, εφόσον είχαν στο μεταξύ ιδρύσει χωριστό συνοικισμό με επαρκή πληθυσμό.

Ο ελληνισμός συγκλονίστηκε παραμονή Δεκαπενταύγουστου από την πτώση του αεροσκάφους της εταιρίας Helios στην Αττική, το οποίο παρέσυρε στο θάνατο 121 ανθρώπους και βύθισε στο πένθος Ελλάδα, Κύπρο και ομογένεια.

Την περίοδο των συζητήσεων στην Εθνοσυνέλευση, και από τις δύο πλευρές εκδηλώθηκαν έντονες λαϊκές αντιδράσεις, μερικές από τις οποίες κατέληξαν σε έκτροπα.

Οι απώλειες ήταν ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι της απερχόμενης χρονιάς: οι Μανώλης Αναγνωστάκης και Μίλτος Σαχτούρης της ποίησης, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Μιχάλης Γενίτσαρης και ο Γιώργος Ζωγράφος της μουσικής, η Βίκυ Μοσχολιού και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης του τραγουδιού, ο Γιώργος Μουζάκης της επιθεώρησης, η Λήδα Τασοπούλου του θεάτρου, οι Τζορτζ Μπεστ και Λισιέν Λορέν του ποδοσφαίρου, οι Αλέκος Αλεξανδράκης και Γρηγόρης Γρηγορίου του σινεμά, ο Στέλιος Παπαδημητρίου του ιδρύματος Ωνάση, οι Χαρίλαος Φλωράκης και Κώστας Κάππος της πολιτικής, ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β' κ.ά.

Τελικά, οι ομογενείς ετερόχθονες στο σύνολο τους, μετά την ψήφιση των μέτρων που τους απέκλειαν για μια περίοδο από το δημόσιο και περιόριζαν τη χωριστή αντιπροσώπευση τους, υποχρεώθηκαν να αποδεχθούν αυτές τις ρυθμίσεις. Το θέμα των δικαιωμάτων των ετεροχθόνων στην Εθνοσυνέλευση έδειξε τη βαθύτερη διάσταση που υπήρχε στην κοινωνία της εποχής. Το πρόβλημα απασχόλησε έντονα την κοινή γνώμη, ενώ προσέλκυσε το ενδιαφέρον και του ξένου παράγοντα. Ιδιαίτερα το ζήτημα για τη χωριστή κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση των ετεροχθόνων προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το βέβαιο είναι ότι με τη διαμάχη αυτή αναδείχθηκαν τα προβλήματα συμβίωσης του ντόπιου ελληνικού και του νεοφερμένου ομογενούς στοιχείου στο μικρό νεοσύστατο κράτος.

6. Η αντιπαράθεση αυτοχθονιστών και ετεροχθονιστών πληρεξουσίων στην Εθνοσυνέλευση, 1843-44 Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης (πληρεξούσιος Αθηνών, αυτοχθονιστής) υποστήριξε τον αποκλεισμό των ετεροχθόνων από τις δημόσιες θέσεις: «Από τον πατριωτισμό μας εσαπίσαμεν το σπίτι μας· μας φθάνει πλέον ο πατριωτισμός. Ας αγκαλιάσωμεν τον βασιλέα μας να φκιάσωμεν το σπίτι μας. Αυτοί [οι ετερόχθονες] εκάθησαν τόσα χρόνια και έτρωγαν ψωμί και έφεραν την πατρίδα μας άνω-κάτω. Ας καθίσωμεν τώρα και ημείς να φάγωμεν ψωμί». Ο Ευστάθιος Σίμος (πληρεξούσιος Ηπειρωτών, ετεροχθονιστής): «Εν μόνον ήτο το βέβαιον, ότι ολίγον ή πολύ, μικρόν ή μέγα μέρος της από αίματα πλημμυρούσης [ελληνικής] γης ήθελεν μείνει ελεύθερον αυτό το μέρος έπρεπε να είναι η κοινή πατρίς όλων των επαναστησάντων Ελλήνων, όλων των κατοίκων των επαρχιών εκείνων όσοι εις τον πόλεμον ηγωνίσθησαν, εθυσιάσθησαν, έπαθον, κατεστράφησαν. Ιδού η μεγάλη συνθήκη, η συνδέσασα τας επαναστατησάσας ελληνικός επαρχίας, ιδού το μέγα προς αλλήλους συνάλλαγμα των Ελλήνων γραφέν όχι με μελάνην, αλλά με αίμα. Ήτο ένωσις ειλικρινής, ήτο ένωσις αδελφική. Ποίος εις την μακαρίαν εποχήν εκείνην, εποχήν κινδύνων, εποχήν των παθημάτων, αλλά και εποχήν δόξης και ακραιφνούς τότε πατριωτισμού, ποίος ήθελε φροντίσει, ποίος ήθελεν ειπεί ό,τι άλλο παρά κοινή ήθελεν είσθαι η μέλλουσα τύχη των ηνωμένων εκείνων λαών, των αδιαίρετων εκείνων επαρχιών;» Ι. Αημάκης, Η Πολιτειακή Μεταβολή του 1843 και το Ζήτημα των Αυτοχθόνων και Ετεροχθόνων.