ΣΤΗΛΗ: ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - 7 ΩΡΕΣ ΠΙΣΩ

ΔΙΚΤΥΟ

Οθόνη Αερίου-Πλάσματος (Gas-Plasma Display)

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ

Έπαρση και ευαισθησία

Η κατηγορία αυτή των οθονών βασίζεται στην τεχνολογία των λαμπτήρων με αέριο νέον: το αέριο παράγει φωτεινή ακτινοβολία με την παρουσία ηλεκτρικού ρεύματος.

* Την ημέρα των εκλογών του 2004, αργά το βράδυ και μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι πολιτικοί αναλυτές είχαν ήδη αρχίσει να ψάχνουν τον επόμενο υποψήφιο πρόεδρο των δημοκρατικών για το 2008.

Γ.Δ.Κ.Σ.

Υπάρχουν ηλεκτρόδια πάνω και κάτω από ποσότητες αερίου, τα οποία διοχετεύουν επιλεκτικά ηλεκτρικό ρεύμα διεγείροντας το αέριο που φωτοβολεί.

Το μόνο όνομα που κυριάρχησε εκείνο το βράδυ ήταν της τέως πρώτης κυρίας και νυν γερουσιάστριας Χίλαρι Κλίντον. Έγραφα την Παρασκευή για την έπαρση που κυκλοφορεί αδέσποτη στον χώρο του θεάτρου και που μπορεί να σε φέρει, τον δημόσια γράφοντα, στο χείλος της αδιαφορίας και του ωχαδερφισμού αν δεν συμβεί ένα «κλικ».

Η τεχνολογία αυτή είναι αρκετά υποσχόμενη και στο μέλλον θα εξαπλωθεί περισσότερο, ακόμα και σε υπολογιστές γραφείου.

Το πρόβλημα που έχει μια τέτοια υποψηφιότητα είναι πασιφανές: Και έμεινα στη μέση. Θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος και η Αμερική δεν είναι ακόμη έτοιμη. Ιδού, λοιπόν, το «κλικ»! Από την άλλη, αν κάποια γυναίκα μπορεί να κερδίσει το Λευκό Οίκο αυτή είναι η Χίλαρι, αλλά για να το καταφέρει πρέπει να προσεγγίσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Μου τηλεφωνεί απ' τον Βόλο, με αφορμή το «Θέατρο Τέχνης», την τύχη του και το χρέος του των 200 εκατομμυρίων (σε δραχμές), ο κ. Κώστας Χριστοδούλου, δικηγόρος, που δεν ανήκει στους «επώνυμους» και στους μεγιστάνες του πλούτου και στους χορηγούς.

* Έτσι εξηγείται, λοιπόν, η πρόσφατη απόφασή της να υποστηρίξει νομοσχέδιο που απαγορεύει τη βεβήλωση της αμερικανικής σημαίας.

Είναι όμως, καθώς φαίνεται, μεγιστάν σε συναισθήματα.

Μια κίνηση στοχευμένη μόνο στην ομάδα ανθρώπων που θεωρούν σημαντικό αυτό το θέμα, δηλαδή προς τα δεξιά, και κίνηση που εκνευρίζει τη βάση της.

Και θεατρόφιλος.

Αλλά επειδή η Χίλαρι εξακολουθεί να είναι μία Κλίντον, είναι πολύ έξυπνη για να αφήσει ανοιχτό ένα "παραθυράκι", ώστε να ψηφίσει εναντίον της ενσωμάτωσης του νομοσχεδίου στο Σύνταγμα, κερδίζοντας πίσω έτσι τη βάση της.

Ουσιαστικός.

* Την περασμένη άνοιξη έδωσε μια συνέντευξη Τύπου με δύο από τους πιο αποκρουστικούς υποστηρικτές της και αρχηγούς της Χριστιανοδεξιάς, τον Ρικ Σαντόρουμ και Σαμ Μπρούνμπακ, για να μαζέψει 90 εκατομμύρια δολάρια, για να επενδύσει στην έρευνα που θα αποδείκνυε ότι το Ίντερνετ και άλλα ηλεκτρονικά μέσα είναι σατανικά.

Από τους θεατρόφιλους της επαρχίας που δεν περιμένουν να πάει το βουνό στον Μωάμεθ αλλά ξεκινούν το Σαββατοκύριακο, «κατεβαίνουν» στην Αθήνα και βλέπουν θέατρο.

Τέτοιες οφθαλμοφανείς προσεγγίσεις της Δεξιάς όμως είναι αυτές που αμφισβητούν την ειλικρίνεια και τα πιστεύω τής Κλίντον στα μάτια όλων των ψηφοφόρων.

Και μου λέει ο κ. Χριστοδούλου: «εμείς να μαζευτούμε, οι θεατρόφιλοι, οι φίλοι του "Θεάτρου Τέχνης", από Αθήνα και εκτός Αθήνας, και να μαζέψουμε εμείς τα λεφτά να ξεχρεώσει».

Όπως, για παράδειγμα, όταν είπε σε ένα κοινό που ήταν κατά των αμβλώσεων ότι η έκτρωση "είναι μια θλιβερή, ακόμη και τραγική επιλογή" τη στιγμή που δεν είναι διατεθειμένη να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο που να τις απαγορεύει.

Τόση ευαισθησία!

* Είτε κερδίσει είτε χάσει τις εκλογές, το αποτέλεσμα θα αποδοθεί στο φύλο της.

Είναι να μην αναθαρρείς;

Αν χάσει, θα είναι επειδή η Αμερική δεν είναι έτοιμη και, όσο σκληρή και ικανή και αν είναι η Κλίντον, υπάρχουν κάποια πράγματα που απλώς δεν γίνονται.

Να θυμίσω - ο κ. Αλκιβιάδης Μαργαρίτης, ο επί χρόνια κριτικός μας, θεατρόφιλος, παλαιότερος και από το εξηντάχρονο «Θέατρο Τέχνης», μου το 'λεγε - ότι το Θέατρο του Κουν, στην Κατοχή, στην πρώτη του περίοδο, που ήταν έτοιμο να κλείσει, με κουπόνια που κυκλοφόρησαν ανάμεσα στους θεατρόφιλους της Αθήνας γλίτωσε.

Αν κερδίσει, θα είναι επειδή ένας τεράστιος αριθμός γυναικών ψήφισαν υπέρ της.

Μήπως αυτή την ιδέα θα πρέπει να την ενστερνιστεί το «Θέατρο Τέχνης»;

Παρ' όλα αυτά, είναι στο χέρι της να κερδίσει την υποψηφιότητα των δημοκρατικών και στο χέρι των Ρεπουμπλικάνων να χάσουν τις γενικές εκλογές.

Όλοι εδώ είμαστε.

Διότι, εάν η μάχη καταλήξει μεταξύ της Χίλαρι και του Τζον Μακαίν, ενός εκ των πιο αγαπητών ρεπουμπλικάνων, είναι άγνωστο πώς θα ψηφίσουν οι Αμερικανοί.

Και θα βοηθήσουμε.

Απέναντι στον Τζουλιάνι, όμως, πολλοί αμφιβάλουν πως η Χίλαρι έχει ελπίδες.

Και αν το δουν αυτό, υπουργείο Πολιτισμού και οι έχοντες και κατέχοντες που αγαπούν το θέατρο - δεν γίνεται…. - θα φιλοτιμηθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να συνδράμουν.

Όποιοι και να είναι οι υποψήφιοι, ο πιο πρόσχαρος, ρητορικά ελκυστικός και πιο ανθρώπινος θα κερδίσει.