Επώνυμοι μογγίλαλοι

ΔΙΚΤΥΟ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 2Η

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

Το ναυάγιο μιας παράστασης…

Χρησιμοποίησε τη μέθοδο του Σχεδίου Εργασίας για να ερευνήσεις το θέμα της σύνδεσης της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας.

Ο Μανόλης Χιώτης έλεγε: "Καλή φωνή έχουν κι οι γάιδαροι".

Ε.Δ.Χ.

Ένα ερώτημα, ενδεικτικά, μπορεί να είναι: Οι εργαζόμενοι ενήλικες στο οικογενειακό, συγγενικό σου περιβάλλον απασχολούνται σε επαγγέλματα συναφή με τις σπουδές τους;

Σ' αυτή τη λογική στηρίζονται και οι διαγωνισμοί τύπου "Fame Story", που έγιναν ένα σωρό: ένα τραγούδι μπορεί να το τραγουδήσει ωραία ακόμη κι ένας βλαξ -κάτι που αποκλείεται να συμβεί με τις άλλες τέχνες.

Γιώργος Κιμούλης

Το πραγματικό τραγούδι, που σου συγκλονίζει τα σπλάχνα, δεν είναι ζήτημα ωραίας φωνής, γιατί τότε όσοι τελείωναν ωδείο θα γίνονταν και μεγάλοι τραγουδιστές. Κι όμως, ήταν μια παραγωγή καλοκουρδισμένη, μια παράσταση καλοπαιγμένη και μαζί θεαματική. Χρειάζονται άλλα προσόντα: βάθος ψυχής, ισχυρά βιώματα, επεξεργασμένες ευαισθησίες, που κατεξοχήν κάνουν τους μεγάλους τραγουδιστές. «Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ». Ούτε ο μέγας Σαββόπουλος έχει ωραία φωνή, ούτε ο Θεοδωράκης, αλλά ο Μίκης τραγουδάει συγκλονιστικότερα από όλους τους καλλίφωνους τραγουδιστές του. Λες και ο τίτλος κυριολεκτούσε και ο κακός κατατρόπωσε τον καλό εαυτό του.

Όπως η λογοτεχνία δεν είναι θέμα καλλιλογίας και ο χορός καλού κουνήματος ή άψογου pas de deux.

Ποιος όμως παίρνει τον ρόλο του καλού και ποιος του κακού;

Αλλά στην (κακοποιημένη) μουσική, με τη βοήθεια της εικόνας, όλα γίνονται: το κάθε ψώνιο, που απλώς τραγουδάει καλούτσικα στο μπάνιο, αν εμφανιστεί σε σχετική εκπομπή και είναι και λίγο καλή γκόμενα ή ωραίο αγόρι, μπορεί να γίνει αμέσως γνωστό, ως αυτιστικό υποκείμενο μεγάλης δημοσιότητας, να το καμαρώνουν (το ψώνιο) οι γονείς του και να το κυνηγάν οι εταιρείες, που μετέτρεψαν το τραγούδι σε τροφή μογγίλαλων.

Αν και δεν πρόκειται για έκπληξη, αφού ήταν κοινό μυστικό η αδιαφορία του κοινού, το ναυάγιο της παραγωγής του θεάτρου «Βέμπο» εξέπληξε.

Εξάλλου, το γεγονός ότι μια καλή φωνή προσφέρει δημοσιότητα και λεφτά σε ένα άτομο ανώριμο να διαχειριστεί τόση δόξα, λόγω ελλειμματικής πνευματικότητας και λαβωμένου "εγώ", δημιούργησε και στο παρελθόν μεγάλα ψώνια -ακόμα κι ο Καζαντζίδης σαλτάρισε από τη λατρεία που του είχε ο κόσμος και πίστεψε πως είναι κάτι σημαντικότερο από ένας τραγουδιστής.

Κυρίως γιατί βούλιαξε άδοξα πριν της ώρας του.

(Τότε τι έπρεπε να κάνουν οι πραγματικά μεγάλοι δημιουργοί, δηλαδή οι στιχουργοί και οι συνθέτες;

Τι μπέρδεμα!

Να πιστέψουν πως είναι αυτοκράτορες πορφυρογέννητοι;).

Παρ' ότι η συνεργασία του Γιώργου Κιμούλη, ως σκηνοθέτη, θιασάρχη, πρωταγωνιστή και συμπαραγωγού, με τον θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λιβαδά, για το ανέβασμα του μιούζικαλ «Τζέκιλ και Χάιντ» ξεκίνησε με προδιαγραφές επιτυχίας, σύντομα εξελίχθηκε σε χρονικό προαναγγελθείσης αποτυχίας.

Οι εκπομπές οι σχετικές με τα ταλέντα και το τραγούδι ποντάρουν στην αφωνία, στον μη-λόγο, και καλλιεργούν την ηλιθιότητα -δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλά κέντρα διασκέδασης βάζουν τη μουσική σε τόση ένταση, ώστε αποκλείεται ο λόγος και πρέπει να επικοινωνείς μόνο με μουγκρητά.

Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα και εξαιτίας των αναβολών έναρξης της παράστασης, το κλίμα ήταν πολύ ψυχρό ανάμεσα στους δύο συμπαραγωγούς.

Και οι εταιρείες, εξάλλου, θέλουν να έχουν αναλώσιμα ψώνια, γιατί οι μάνατζερ δεν αντέχουν προσωπικότητες τύπου Σαββόπουλου.

Η μικρή προσέλευση του κόσμου στη συνέχεια, όχι μόνο δεν ανέστρεψε την ήδη βεβαρημένη κατάσταση, αλλά δημιουργήθηκε πόλωση, με αποτέλεσμα, Κιμούλης και Λιβαδάς να συνεννοούνται με… Fax.

Θέλουνε θνησιγενή αστερίδια, υποτακτικά -κι αφού περάσει η μόδα, σε δυο μήνες, πάμε στο επόμενο τεμάχιο.

… και η ματ κίνηση

Συν τα τυχερά απ' τις γκόμενες. Παρά τις τονωτικές επικοινωνιακές ενέσεις, που έστω καθυστερημένα έγιναν, η παράσταση έκοβε ελάχιστα εισιτήρια. Αποτέλεσμα; Ο θίασος μείωσε τις παραστάσεις από οκτώ, σε πέντε την εβδομάδα. Το γεγονός προκάλεσε νέο κύμα δυσφορίας και συγκρούσεων. Ο επιχειρηματίας έκοψε τα ημερομίσθια των ηθοποιών μειώνοντας δραματικά τις συμφωνημένες αμοιβές. Αυτή η πρωτοβουλία του είχε ως αποτέλεσμα να επέμβει με εξώδικο το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Αλλά όταν επιστρατεύονται τα εξώδικα για να λύσουν διαφορές και προβλήματα, αυτά πολλαπλασιάζονται σαν τη Λερναία Ύδρα. Κι έτσι, όλοι οι εμπλεκόμενοι, απογοητευμένοι και κουρασμένοι περίμεναν να κατέβει η αυλαία στις 20 Μαρτίου, ημερομηνία λήξης της τρίμηνης σύμβασής τους. Αλλά ο Γιώργος Κιμούλης δεν είχε πια υπομονή. Λίγες μέρες πριν έκανε ματ στον εαυτό του στέλνοντας τελεσίγραφο- πάντα με fax - στον Βαγγέλη Λιβαδά. Ή πληρώνει τους συνεργάτες του ή σταματάει την παράσταση. Πράγμα που έκανε εν θερμώ το περασμένο Σάββατο, μένοντας ακάλυπτος νομικά, δέκα μέρες πριν από το προαναγγελθέν φινάλε. Επιμύθιον: Το θέμα δεν είναι να έχεις δίκιο αλλά να ξέρεις να το διεκδικείς.