ΡΟΔΟΠΗ CΙΝΕ CLUΒ

Α. ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Κινητοποιήσεις στο θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων

«Ώρες» γυναικείας ασφυξίας!

Η λέξη ενημέρωση προέρχεται από το επίθετο ενήμερος που σημαίνει εκείνον που γνωρίζει τα τρέχοντα γεγονότα της ημέρας.

Σε στάση εργασίας προχώρησαν χθες οι εργαζόμενοι στο θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων Παίδων Κομοτηνής διαμαρτυρόμενοι για την έλλειψη προσωπικού.

Πώς η εκρηκτική Νικόλ Κίντμαν μεταμορφώθηκε στην συγγραφέα Βιρτζίνια Γουλφ

Κάθεσαι στην πολυθρόνα σου και παρατηρείς τις άπειρες έγχρωμες εικόνες από εγκλήματα, βία, καταστροφές και αισθάνεσαι ικανοποιημένος που δεν είσαι μέσα ή αδιάφορος, γιατί εσύ περνάς καλά.

Η χθεσινή στάση εργασίας αποτελεί την αρχή μιας σειράς κινητοποιήσεων που προγραμματίζει ο σύλλογος εργαζομένων του θεραπευτηρίου, οι οποίες στοχεύουν στην επίτευξη καλύτερων συνθηκών νοσηλείας των ατόμων με βαριά νοητική υστέρηση αλλά και στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

Έτσι, γίνεσαι παθητικός θεατής ή ακροατής της καταστροφής του συνανθρώπου σου.

Όπως αναφέρουν εκπρόσωποι των εργαζομένων, "όχι μόνο δεν έγιναν προσλήψεις σε καμία κατηγορία προσωπικού, αλλά έφυγαν δύο νοσηλεύτριες".

Χωρίς συζήτηση και χωρίς δεύτερη σκέψη το «Οι ώρες» (The Hours) είναι η πιο καθαρή αξονική τομογραφία πάνω στη γυναικεία ασφυξία!

Γιατί άλλο είναι να ακούς για μια πυρκαγιά στο δάσος και άλλο να συμμετέχεις στην κατάσβεσή της.

Μάλιστα, σχετική ανακοίνωση του συλλόγου αναφέρει μεταξύ άλλων πως "οι προδιαγραφές του υπουργείου, βάση των οποίων έγινε η ανακαίνιση του κτιρίου, δεν έλαβε επαρκώς υπόψιν τις ιδιαιτερότητες των παιδιών".

Κι όμως, είναι η Νικόλ Κίντμαν στις «Ώρες» (με προσθετική μύτης). Καλύτερη Βιρτζίνια Γουλφ δεν γίνεται!

Οι πληροφορίες και οι ειδήσεις που σου παρέχει καθημερινά ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, όταν υπηρετούν το κέρδος και τη σκοπιμότητα, σου κάνουν πλύση εγκεφάλου, σου δραματοποιούν γεγονότα, σου αποσιωπούν πληροφορίες, σε αποπροσανατολίζουν με τους εμπρηστικούς τίτλους τους, σε κάνουν μέτοχο των δικών τους εξαρτήσεων.

Επίσης αναφέρει πως "για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των παιδιών στο ανακαινισμένο κτίριο θα χρειαζόταν διπλάσιο νοσηλευτικό προσωπικό και κάλυψη όλων των ειδικοτήτων". Ασφυκτικός ο εσωτερικός και ο εξωτερικός κόσμος για τη Βιρτζίνια Γουλφ του Ρίτσμοντ του Λονδίνου του 1923. Στην ίδια ανακοίνωση προστίθεται πως για την εύρυθμη λειτουργία του κέντρου απαιτείται η πρόσληψη ενός εργοθεραπευτή, ψυχολόγου και φυσιοθεραπευτή καθώς και η αύξηση του αριθμού των υπαλλήλων άλλων κατηγοριών. Ασφυκτική η «κουζίνα», η συζυγική παστάδα και η οικογενειακή συνθήκη για τη Λόρα Μπράουν του Λος Άντζελες του 1951.

Λειτουργικά προβλήματα

Ασφυκτική και η ζωή της απελευθερωμένης Κλαρίσα Βόγκαν της Νέας Υόρκης του 2001.

Παράλληλα οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν μεταξύ άλλων και λειτουργικά προβλήματα, όπως την κακή κατασκευή των λουτρών και της αποχέτευσης καθώς και την επικίνδυνη τροφοδοσία ρεύματος, αφού η σχετική τάση αν και θα έπρεπε για την ασφάλεια των παιδιών να ήταν 12V/24V/42V, εντούτοις "τρέχει" με 220V.

Τρεις γυναίκες, τρεις εκδοχές, τρεις όψεις.

Παρά το γεγονός ότι από την πλευρά της ΔΥΠΕ Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης είχαν δρομολογηθεί οι διαδικασίες κάλυψης των κενών θέσεων αλλά και η πρόσληψη των τριών επιστημόνων, εντούτοις ουδέποτε ολοκληρώθηκαν κυρίως λόγω γραφειοκρατίας.

Αλλά από την πρώτη (του 1921) μέχρι την τρίτη και τελευταία γυναικεία ύπαρξη, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την κατάκτηση της ελευθερίας.

Πάντως η διοίκηση του θεραπευτηρίου, στο οποίο σημειώνεται πως φιλοξενούνται 50 άτομα με βαριά νοητική υστέρηση, υποσχέθηκε χθες πως θα προχωρήσει στην πρόσληψη οκτώ εργαζομένων σε πρώτη φάση, για την αντιμετώπιση των ελλείψεων που καταγράφονται.

Βασανιστικής, ενίοτε πεισιθανάτου, και μερικές φορές στρεβλής.

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Και όπως λέει η Βιρτζίνια Γουλφ: «Πρέπει να πεθάνει ο Ποιητής και ο Οραματιστής, ώστε οι ζωντανοί να αξιολογήσουν καλύτερα τη Ζωή».

Ο αριθμός «3» έχει στοιχειώσει τις «Ώρες» Τρεις γυναίκες, τρεις ηρωίδες, τρεις ιστορίες, τρεις εποχές, τρεις τόποι, αλλά και τρεις δημιουργοί. Με την ακόλουθη σειρά: Βιρτζίνια Γουλφ - Μάικλ Κάνινχαμ - Ντέιβιντ Χέαρ. Στην δεκαετία του '20 η μεγαλύτερη γυναικεία φυσιογνωμία της παγκόσμιας λογοτεχνίας εμπνέεται και γράφει την παρακαταθήκη της στο πιο φημισμένο έργο της, «Η κυρία Νταλαγουέι». Εβδομήντα χρόνια αργότερα, ο σπουδαίος Βρετανός συγγραφέας Μάικλ Κάνινχαμ «παρεμβαίνει» πάνω στο «σώμα» της Νταλαγουέι και με εμπνευσμένη αυθαιρεσία δημιουργεί ένα νέο έργο, που το βαφτίζει «Οι ώρες». Το όνομα του βιβλίου δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το είχε χρησιμοποιήσει η Βιρτζίνια Γουλφ ως τίτλο εργασίας όταν έγραφε την «Νταλαγουέι», στην πιο ταραγμένη και αυτοκτονική περίοδο της ζωής της. Τότε που σ' ένα παγκάκι του σιδηροδρομικού σταθμού του Ρίτσμοντ, γυρίζει και με αποφασιστικότητα σαμουράι διατυπώνει το εξής ερώτημα στον απελπισμένο Λέοναρντ, τον πιστό, αφοσιωμένο αλλά και ανήμπορο σύζυγό της: «Η επιλογή είναι μία: Either London or Death» (Λονδίνο η αυτοκτονία)!

Το ευτύχημα ήταν πως ο παραγωγός Σκοτ Ρούντιν αφού πρώτα εξασφάλισε τα δικαιώματα του βιβλίου, στη συνέχεια το παρέδωσε προς σεναριοποίηση στον (επίσης) Βρετανό Ντέιβιντ Χέαρ. Μια πολυτάλαντη προσωπικότητα και του θεάτρου («Plenty») και του κινηματογράφου («Wethrby»). Η τριπλή αυτή βρετανική και συγγραφική συνεύρεση κατέληξε σε μια απίστευτη χημεία. Το βασικό υλικό ήταν εξαιρετικής ποιότητας. Απέμενε να βρεθεί το συνεργείο που θα ολοκλήρωνε το οικοδόμημα. Και βρέθηκε. Ο Στίβεν Ντάλντρι, ο Φίλιπ Γκλας και ο Πίτερ Μπόιλ. Ο πρώτος (ο σκηνοθέτης) όχι μόνο κατανόησε το έργο, αλλά και με ακρίβεια ηλεκτρονικού υπολογιστή κατάφερε να «σαρώσει» όλα τα κενά, όλες τις σιωπές και όλες τις άνω τελείες. Ο δεύτερος (ο Φίλιπ Γκλας) λειτούργησε σαν κιβώτιο ταχυτήτων. Με αθόρυβες εναλλαγές του λεβιέ, ρυθμίζει τις εντάσεις και υπογραμμίζει τις αυξομειώσεις των ταχυτήτων. Όσο για τον τρίτο (Πίτερ Μπόιλ), κατάφερε το αδύνατο. Με μια μαγική μπαγκέτα κόλλησε εναερίως τα πλέον ετερόκλητα πράγματα.

Όλα πλέον ήταν πανέτοιμα για να στεγάσουν τους απαιτητικούς ένοικους αυτής της ραφινάτης οικοδομής. Ήταν ζήτημα καστ, δηλαδή απόλυτης ταυτοπροσωπίας και υψηλών ερμηνευτικών προδιαγραφών. Η εξωτερική μεταμόρφωση της Νικόλ Κίντμαν αλλά και η εσωτερική της, «στεγνή» διάθεση, δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως η Βιρτζίνια Γουλφ νεκραναστήθηκε. Ο ερμηνευτικός πρωταθλητισμός της Μέριλ Στριπ και της Τζούλιαν Μουρ καταλήγει στο τέλος σε μια ακήρυκτη μονομαχία προς την κατάκτηση του κυπέλλου του Champion's league. Και οι δεκαπεντάλεπτες ή ακόμα και πεντάλεπτες εμφανίσεις των «δεύτερων», και κυρίως της Τόνι Κολέτ, του Εντ Χάρις και του Στίβεν Ντιλέινι, δεν αφήνουν μισή ίντσα για να εισχωρήσει ένα τόσο δα λαθάκι. Με άλλα λόγια, αν έπειτα από πενήντα χρόνια «Οι ώρες» θα μείνουν αγέραστες, αυτό θα το οφείλουν σε δύο πράγματα: στο σενάριο και στις ερμηνείες του. Όμως, έτσι κι αλλιώς, η Γυναίκα του 2003 θα φύγει με την ακτινογραφία του Είναι της!

Για όσκαρ

Καλύτερης ταινίας: «Οι ώρες»

Σκηνοθεσίας: Στίβεν Ντάλντρι

Σεναρίου: Ντέιβιντ Χέαρ

Α' γυναικείου ρόλου: Νικόλ Κίντμαν

Β' γυναικείου ρόλου: Τζούλιαν Μουρ

Β' ανδρικού ρόλου: Εντ Χάρις

Κοστουμιών: Αν Ροθ

Μοντάζ: Πίτερ Μπόιλ

Μουσικής: Φίλιπ Γκλας

INFO

«Οι ώρες» του Στίβεν Ντάλντρι σε αβάν πρεμιέρ, από το Cine Club των «ΝΕΩΝ», Κυριακή, 13.30, στο «Αθήναιον».