Οταν θα λάβεις αυτό το γράμμα

(Ε. Παπανούτσος, ό.π., σελ. 231-232)

Ο ΠΑΟΚ… "είχε γράμμα", λοιπόν, από τον αρχηγό του. Αυτό είναι σε αδρές γραμμές το κύριο γνώρισμα των δύο τύπων. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης "μίλησε" μέσω της ανοιχτής επιστολής που έστειλε με αποδέκτες την "ασπρόμαυρη" οικογένεια κι έστειλε το μήνυμά του για το παρελθόν, το παρόν, αλλά και το μέλλον… Συνοδεύεται όμως από πολλά άλλα, συναφή, που χαρακτηρίζουν την ψυχική μορφή του καθενός και είναι πάλι αντίθετα μεταξύ των.

Την πρώτη… κουβέντα την έκανε, βέβαια, μετά το γκολ του Σαλπιγγίδη, στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο, θέλοντας ν' αποκαταστήσει, στο μέτρο του εφικτού, τις σχέσεις μεταξύ του παίκτη και των οργανωμένων, αλλά δεν τα κατάφερε.

Λ.χ. "οι άνθρωποι του ναι" είναι καταδεχτικοί, φιλόξενοι, πρόθυμοι να εξυπηρετούν τους γνωρίμους των.

ΔΥΣΚΟΛΑ να κολλήσει το γυαλί, πάντως, όσο επικρατεί η λογική "μας φταίει ο Γούμενος, χτυπάμε όλους τους άλλους ανεξαιρέτως".

Κοινωνικοί και ευχάριστοι στη συντροφιά.

Έχει θιχθεί επανειλημμένως αυτό το λεπτό σημείο.

Προσαρμόζονται εύκολα στις περιστάσεις, δεν παίρνουν κατάκαρδα τις αντιξοότητες της ζωής.

Οπότε η ενότητα είναι το μεγάλο ζητούμενο στην Τούμπα.

Είναι εύκαμπτοι στις σκέψεις τους, διαλλακτικοί.

Γνώριμη, γνωστή έννοια.

Έχουν πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, γνώσεις εγκυκλοπαιδικές σε μεγάλη έκταση, όχι και σε αντίστοιχο βάθος.

Άγνωστη η εφαρμογή της.

Για την ψυχαγωγία τους προτιμούν τα εντυπωσιακά θεάματα, τις πυκνές κοινωνικές σχέσεις, τον πολύ κόσμο.

Αυτό το τελευταίο ζήτησε ο Ζαγοράκης, μέσω μιας διαδικασίας, που σηκώνει πολλές ερμηνείες.

Αντίθετα, "οι άνθρωποι του όχι" είναι δυσπρόσιτοι, κλειστοί, απρόθυμοι να προσφέρουν τη βοήθειά τους σε όσους τη ζητούν.

Η πιο… δυναμική ερμηνεία, επανέφερε στο προσκήνιο τη μελλοντική μεταπήδηση του αρχηγού στο διοικητικό τιμόνι της ομάδας, οπότε άρχισε, ήδη, να προετοιμάζει το έδαφος.

Όχι ευχάριστοι στη συντροφιά, γιατί ή στέκονται σε απόσταση και σωπαίνουν ή μονολογούν.

Ας μην ξεχνάμε, ότι όλα είναι ανοιχτά στο μέλλον.

Δύσκολα αναπροσαρμόζονται, όταν αλλάζουν απότομα οι συνθήκες της ζωής, και πληγώνονται βαθιά από τις ατυχίες.

ΠΡΟΣ το παρόν, όμως, είναι φανερό ότι ο ΠΑΟΚ πρέπει να "ζήσει" και να "ζήσει" όσο το δυνατόν πιο καλά μπορεί.

Έχουν ακαμψία στη σκέψη, δεν ανέχονται αντιρρήσεις, μένουν αμετακίνητοι στις ιδέες τους.

Με τον κλεφτοπόλεμο και την γκρίνια δεν έχει, εκ των προτέρων, καμία τύχη.

Τα ενδιαφέροντά τους είναι περιορισμένα, ρέπουν στη μονομέρεια, αλλά είναι πάντα καλύτερα από τους άλλους πληροφορημένοι στο θέμα που τους συγκινεί.

Ο Ζαγοράκης, λοιπόν… κάνει παιχνίδι και προσπαθεί να κερδίσει αυτό που χρειάζεται άμεσα η ομάδα: χρόνο και ηρεμία μέχρι το καλοκαίρι.

Η πολυκοσμία τους ενοχλεί, λίγες αλλά στενές είναι οι φιλικές τους σχέσεις.

Τότε, όπως υποσχέθηκε και ο ίδιος θα μπορέσει να μιλήσει και να ανοίξει τα χαρτιά του.

Για την ψυχαγωγία τους προτιμούν τα μοναχικά από τα δημόσια ακροάματα και θεάματα.

ΥΓ: Η απαξίωση του Σαλπιγγίδη συνεχίζεται.

Η ιδιορρυθμία καθεμιάς από τις δύο αυτές χαρακτηρολογικές κατηγορίες θα φανεί καθαρότερα, όταν τις συγκρίνουμε με μέτρο την ψυχική ένταση των βιωμάτων τους.

Όσο αυτός σκοράρει, τόσο μεγαλώνουν οι αντιδράσεις.

Οι "άνθρωποι του ναι" αισθάνονται και σκέπτονται ζωηρά, αλλά όχι σε υψηλή ψυχική θερμοκρασία.

Ανοίγει σιγά-σιγά, ο δρόμος για μια ακόμη… περήφανη απώλεια.

Οι μεταπτώσεις τους είναι συχνές, πάντοτε όμως σε περιορισμένη κλίμακα· ούτε πολύ "πάνω" ούτε πολύ "κάτω" από το μέσο επίπεδο. Δεν "παθαίνονται" δηλαδή για μια ιδέα, έναν πόθο, μια ορμή. Δε δίνονται ολόκληροι σ' ένα πρόγραμμα ζωής, σε μια φιλοδοξία, σε μια πίστη. Εύκολα μετακινούνται από μια συναισθηματική κατάσταση ή από μια ιδεολογική γραμμή σε άλλη, γιατί με όλες συνδέονται χαλαρά, επιπόλαια. Το αντίθετο συμβαίνει στους "ανθρώπους του όχι". Το "πάθος", κατά το πλατύ νόημα της λέξης, δεσπόζει στην εσωτερική τους ζωή. Αργούν να στρατευθούν σε μια θρησκευτική ή φιλοσοφική ιδεολογία, σε μια πολιτική παράταξη ή και σε μια επαγγελματική επιδίωξη· όταν όμως κερδηθούν, υπερθερμαίνονται ψυχικά και αφοσιώνονται στο έργο που αναλαμβάνουν, ανυποχώρητοι. Για τούτο και όταν διαψευσθούν στις προσδοκίες τους, το πλήγμα το αισθάνονται ως προδοσία και με το ίδιο πάθος που υπεράσπιζαν πριν τη στάση τους, τώρα την αποκηρύττουν και την πoλεμoύv. Η κρίση που περνούν την ώρα εκείνη μοιάζει με σεισμό που αναποδογυρίζει τα στρώματα της ψυχής τους. Σπάνιες βέβαια είναι στους χαρακτήρες αυτού του τύπου οι μεταπτώσεις· όταν όμως έρχονται, γίνονται σε αναπτυγμένη κλίμακα - η ίδια ένταση στους θετικούς βαθμούς όπως και στους αρνητικούς.