Να οργανωθούμε…

Καίη Τσιτσέλη, Το Χαμένο Πάτωμα, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 1984, σ. 71-72

Η διεύθυνση επικοινωνίας και ενημέρωσης της ΠΑΕ Ηρακλής ζήτησε χθες από τους δημοσιογράφους, που επιθυμούν να πάρουν συνέντευξη από ποδοσφαιριστή της ομάδας, να ενημερώνουν πρωτύτερα τα γραφεία της Μίκρας, ώστε να… "λειτουργήσει ομαλώς και οργανωμένα η διαδικασία παρουσίας παικτών της ομάδας στα ΜΜΕ", όπως αναφέρει η επίσημη ενημέρωση. … Ζω με τα χέρια μου.

ΣΤΟ ΧΙΟΥΣΤΟΝ βρίσκεται από χθες ο Γιώργος Συρίγος, προκειμένου να καλύψει το τριήμερο του φετινού Ολ σταρ γκέιμ του ΝΒΑ.

Μου είναι γνώριμα.

Τη γιορτή του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ θα δούμε στην Ελλάδα για άλλη μία φορά από το NOVA και το Supersport 3. αργά τα ξημερώματα.

Είναι στιγμές που μπορώ να τα κοιτάζω με απάθεια, όχι σαν όργανα ή προεκτάσεις του σώματός μου, αλλά σαν αλλόκοτα, τυφλά μα πολύξερα ζώα που χώνονται εδώ κι εκεί, κλείνουν, τεντώνονται, μηρυκάζουν.

Ενδεικτικά το παιχνίδι των ρούκι θα προβληθεί "ζωντανά" απόψε, τέσσερις ώρες μετά τα μεσάνυχτα.

Μοιάζουν να συνεχίζουν αυτό που λέμε ζωή, ενώ απουσιάζω.

ΕΠΙΤΥΧΗΣ η επιλογή του Mega να "κλείσει" το παιχνίδι Μπόλτον - Μαρσέιγ.

Τα εμπιστεύομαι.

Τον αγώνα του Ρίμποκ παρακολούθησαν την Τετάρτη 783.000 άτομα με την AGB να σημειώνει ποσοστό τηλεθέασης 8,5% και μερίδιο 18,2%.

Είναι ζωντανά, άσχετα τι κάνω εγώ.

Υπενθυμίζεται ότι το Μega θα μεταδώσει και τη ρεβάνς στη Μασσαλία την ερχόμενη Πέμπτη (21.00) σε περιγραφή του Γιώργου Θαναηλάκη.

Όταν ήμουν παιδί έπαιζα μαζί τους σαν να ήταν κούκλες.

ΜΕ ΤΗΝ τραγωδία της θύρας 7 του παλιού σταδίου Καραϊσκάκη, που στοίχισε τη ζωή 21 νέων ανθρώπων πριν από 25 χρόνια θα ασχοληθεί αύριο η "Μηχανή του χρόνου" στον Alpha.

Κάθε χέρι ήταν ένα σύμπλεγμα από πέντε κούκλες, άρρηκτα ενωμένες.

Στην εκπομπή θα παρουσιαστούν φωτογραφίες - ντοκουμέντα τη στιγμή του δυστυχήματος από δυο νέους τότε φωτογράφους, που βρίσκονταν στο γήπεδο, αλλά και μαρτυρίες τραυματιών.

Τις μεταμόρφωνα με το νου μου σε οικογένεια - τι πιο φυσικό.

ΜΙΑΣ ΚΑΙ ο λόγος για τη θύρα 7, δημοσιογράφος τηλεοπτικού σταθμού πρόσθεσε, στο αφιέρωμα που έκανε για την επέτειο της τραγωδίας και πλάνα από το θάνατο του Χαράλαμπου Μπλιώνα, το 1986 στη Λάρισα, έτσι για να γίνει πιο μελό.

Ο μέσος ήταν η μητέρα και ο δείχτης ο πατέρας.

Στο κανάλι όμως, το κατάλαβαν (ευτυχώς) και ο συνάδελφος τιμωρήθηκε.

Δυσκολεύτηκα λίγο να αποφασίσω τους ρόλους. Στην αρχή φαινόταν ότι ο μέσος έπρεπε να είναι ο πατέρας, αφού ήταν μακρύτερος και οι πατεράδες πρέπει να είναι ψηλοί και επιβλητικοί, αν πρέπει να είναι κάτι. Υπάρχει όμως μια κομψότητα και μια χάρη στο μεσαίο δάχτυλο, που τελικά με έπεισε να το χρησιμοποιήσω ως μητέρα. Ο πατέρας θα 'πρεπε λοιπόν αναγκαστικά να είναι ο δείχτης, κοντύτερος από τη μητέρα, αλλά αναπληρώνοντας το ύψος με το γερό δέσιμο και τη στερεότητα. Ο δείχτης ασφαλώς διέθετε κύρος· είναι το δάχτυλο που χρησιμοποιείς για να διατάζεις, να παρακινείς, να δείχνεις, να εξετάζεις: το πιο δραστήριο δάχτυλο απ' όλα. Το τέταρτο και το πέμπτο δάχτυλο ήταν οι κόρες- μάλλον όμοιες, χλομές απομιμήσεις της μητέρας τους, λεπτές και ονειροπόλες, με τα κάπως μυτερά τους κεφάλια. Ίσως η μικρότερη αδερφή να μην ήταν τόσο άχρωμη όσο η αδερφή της· είχε πάνω της έναν αέρα σκανδαλιάς και μία τάση κινητικότητας […]. Ο αντίχειρας ήταν φυσικά ο γιος, ο μόνος γιος (ο αδελφός που δεν είχα ποτέ). Στεκόταν μια ιδέα απόμερα, αλλά δίπλα στον πατέρα. Ανήκαν φανερά στο ίδιο είδος. Αντιλαμβάνομαι τώρα πόσο άκαμπτα, πόσο ανέκκλητα διαχωρισμένα και διάφορα μεταξύ τους ήταν τα δύο φύλα στο μυαλό μου στην ηλικία που βρισκόμουν. Ακόμα ο γιος ήταν μάλλον κοντός και άσχημος, αλλά πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πεισματάρης και ζωηρός. Μπορούσες να το δεις στον τρόπο που στεκόταν, με το κεφάλι ριγμένο πίσω, το στομάχι να προεξέχει και τα πόδια φυτεμένα σταθερά στο έδαφος. (Ο αντίχειρας μοιάζει να είναι προσκολλημένος στο χέρι με μεγαλύτερη ασφάλεια από τα άλλα δάχτυλα. Είναι επίσης πιο ευλύγιστος). Ο γιος μπορούσε να κάμπτεται και να γέρνει υπερβολικά προς τα πίσω, να πηδάει πάνω κάτω και να κάνει όλων των ειδών τα πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν τα κορίτσια…