Αποδείξεις

Αποσπάσματα, από την εισαγωγή του Γιώργου Ιωάννου στο βιβλίο της Ασπασίας Παπαδοπεράκη, Η μορφή του Κ. Π. Καβάφη, Αθήνα 1987, εκδ. Μακέδος

Κριτήριο για πολλούς το σημερινό παιχνίδι στο Χαριλάου. Το 1926 ο Ξενόπουλος, αποδίδοντας για μια ακόμη φορά το παλιό αυτό πορτρέτο του Καβάφη, γράφει στον Τίμο Μαλάνο για τον Καβάφη. Τεστ για να δούμε σε πόσους έλειψε όλο αυτό το διάστημα ο Άρης και όχι οι καρέκλες του. "Πολύ νέος δεν ήταν, μα στιλπνός.

Τ.Κ.

Μ' αυτή τη στίλβη τον φέρνω στη θύμησή μου.

Ψιχάλισε… ψίθυρους

Έστιλβαν τα κατάμαυρα μαλλιά του, η κάτασπρη χωρίστρα του, τα μάτια του πίσω από τα ματογυάλια, το μελαχρινό πετσί του, τα στολίδια του, τα ρούχα του όλα.

Η διοίκηση της ΕΠΣ Μακεδονίας μας έχει συνηθίσει σε καινοτομίες, αλλά η τελευταία απόφασή της χαρακτηρίζεται μάλλον ιδιόρρυθμη.

Η ομιλία του πολύ αλλιώτικη απ' τη δική μας εδώ, μου φάνηκε λιγάκι επιτηδευμένη.

Μερική αναβολή της αγωνιστικής, λόγω της κακοκαιρίας, που έπληξε μέσα στην εβδομάδα της Θεσσαλονίκης είναι ανεξήγητη.

Δε μιλούσε ελεύθερα.

Η απόφαση αυτή δημιούργησε πολλούς ψίθυρους, αλλά και ένα σημαντικό ερώτημα: όλα τα παιχνίδια που δεν θα γίνουν το Σαββατοκύριακο θα οριστούν ημέρα Τετάρτη;

Στεκόταν, θα 'λεγες, να βρίσκει ή να διαλέγει τις λέξεις.

Γ. ΚΩΝ.

Σύνολο ωστόσο πολύ ιδιόρρυθμο, πολύ συμπαθητικό και πολύ επιβλητικό.

Κυρίαρχος και χορευτής

Τέτοιος ήταν εκείνο τον καιρό ο Καβάφης".

Ο Ολυμπιακός ήταν αδιάφορος στον αγώνα του Μιλάνου την περασμένη Πέμπτη για την Ευρωλίγκα, ενώ η Αρμάνι "καιγόταν" για το αποτέλεσμα.

Ο ίδιος ο Τίμος Μαλάνος, ο οποίος, βέβαια, γνώριζε καλά τον Καβάφη, παραθέτει στο βιβλίο του "Ο Καβάφης απαραμόρφωτος" την προσωπική του περιγραφή:

Ο Καζλάουσκας πέταξε στο παρκέ τους "μικρούς" και ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης έκανε πάλι αισθητή την παρουσία του.

"Σε προσεκτικότερο κοίταγμα, μοιάζει με βυζαντινή μορφή.

"Έχει πόδια χορευτή και δεν μπορούσαν ούτε ο Γκαλάντα, ούτε ο Μπλερ να τον προλάβουν", έγραψε η "Gazzetta Dello Sport", ενώ η "Il Giorno" τόνισε πως "η Μιλάνο υπέφερε από τον Σχορτσιανίτη, που ήταν κυρίαρχος στη ρακέτα".

Είναι μελαχρινός, με μια γυαλάδα λιπαρή στο πεσμένο του δέρμα και με πυκνά μαύρα μαλλιά, εξαιρετικώς μαύρα για την ηλικία του.

Χωρίς σχόλιο…

Τα γυαλιά που φορά σε μια μύτη γρυπή τού προφυλάγουν ένα βλέμμα αδικαιολόγητα φοβισμένο, αλλά και χαρακτηριστικά χαμηλωμένο, ένα βλέμμα που αποφεύγει αινιγματικά τις ματιές των άλλων, ενώ, ταυτόχρονα, κοιτάζει με περιέργεια τους γύρω του.

Γ. ΣΥΡ.

Τα μάτια του είναι μεγάλα και τα φρύδια του πυκνά και μαύρα.

Περί τιμών

Στα μάτια του βρίσκεται ολόκληρος.

Όταν μια ομάδα περιποιεί τιμή προς έναν παίκτη, το κάνει είτε γιατί τον έχει αναδείξει, είτε γιατί έχει κερδίσει τίτλους με αυτόν στη σύνθεσή της.

Μέσα απ' αυτά μαντεύει κανείς όλο τον άνθρωπο, όλο το βίο, την πείρα του όλη.

Όλα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση.

Αποφεύγουν ν' αντικρίσουν τον απέναντί τους.

Αυτά για τον ΠΑΟΚ και τον Νταμίρ Μουλαομέροβιτς, που αγωνίστηκε δυο χρονιές στον Δικέφαλο, έπαιξε πολύ καλά μεν, αλλά ο Δικέφαλος βγήκε και τις δυο χρονιές έκτος.

Κι όμως με τα λαθραία τους κοιτάγματα, μ' εκείνες τις μισοματιές τους, ζυγίζουν, υπολογίζουν και εννοούν.

Γ. ΣΥΡ.

Το σώμα του, μέτριου αναστήματος, ξερακιανό και κάποτε σαν κουρασμένο. Στο όλο του διακρίνει κανείς έναν ακοίμητο υπολογισμό, που του παραμορφώνει σταθερά κάθε του χειρονομία, κάθε του κίνηση, και που τον απομακρύνει από τη φυσικότητα, δημιουργώντας του έτσι μια τεχνητή, θα έλεγα, φυσικότητα. Γενικά, στους τρόπους του έχει κάτι το προσποιημένο, ένα δικό του τρόπο να φέρεται, να περπατά, να χαιρετά, να δίνει το χέρι, κάτι τέλος από τη γοητεία του ηθοποιού, που επιδιώκει μιλώντας ν' αποσπάσει την προσοχή, να προκαλέσει το θαυμασμό".

Η ποιήτρια Μυρτιώτισσα, που γνώρισε τον Καβάφη το 1923 στην Αλεξάνδρεια, τον περιγράφει ως εξής στο σχετικό αφιέρωμα του περιοδικού "Νέα Τέχνη":

Είναι αδύνατος, χλωμός, με μαλλιά γκρίζα και πυκνά, πολύ πυκνά. Μα εκείνο που σου κρατά την προσοχή σου όλη, είναι τα μάτια του τα δύο παμμέγιστα, παράξενα αινιγματικά του μάτια. Δύο τέτοια μάτια κανείς μας ποτέ δε θα τα ιδεί σ' άλλον άνθρωπο, απλούστατα γιατί δεν είναι μάτια σημερινού ανθρώπου. Είναι μάτια που έρχονται από πολύ μακριά, από τα βάθη των αιώνων και κρατούνε μέσα τους το μυστικό μιας άλλης ζωής, άγνωστης σ' εμάς. Η φωνή του, όσο την άκουγα, μου φαινόταν κι αυτή σαν να ερχόταν από μακριά και ο ίδιος, καθώς είχε τώρα αποτραβηχτεί σε μια σκοτεινή γωνιά και μιλούσε για τέχνη - σε μας ή στον εαυτό του; έμοιαζε πλάσμα εξωτικό, που ζούσε σ' άλλη από μας ατμόσφαιρα, που έπρεπε να τ' ακούς και να το βλέπεις από μακριά και να μην παραξενευτείς καθόλου, αν άξαφνα το δεις να χαθεί ολότελα από μπροστά σου και να σωπάσει…".

Ο Γ. Δ. Κορομηλάς, ο οποίος, όταν επισκέφθηκε το 1925 την Αλεξάνδρεια, δεν παρέλειψε να γνωρίσει τον Καβάφη, τον περιγράφει με τα εξής:

"… Μέτριος το ανάστημα, απροσδιόριστος την ηλικία, αδύνατος, με τραβηγμένα τα χαρακτηριστικά, αλλά με ζωηρότατα και μεγαλότατα μάτια πίσω από τα ματογυάλια, τ' αεικίνητα οσάκις δε βοηθούν το βλέμμα να καρφωθεί ως περόνη ατσάλινη. Όταν ομιλεί, ο κορμός πηγαινοέρχεται εις μεγάλα σκαμπανεβάσματα, ενώ τα χέρια, ως αυτόματα, πότε σηκώνονται μαζί, πότε το ένα την ώρα που κατεβαίνει το άλλο και πάντοτε διά να τονίσουν το φθεγγόμενον δόγμα. Οπότε ο Καβάφης δεν ομιλεί, δογματίζει. Ακόμη και όταν υποχρεωτικότατος συνιστά εις τον ξένο του: Τσίμπα μιαν ελιάν…"