Ο Εστέμπαν Ερέρα δεν το βάζει κάτω και περιμένει με αισιοδοξία μια καλύτερη συνέχεια.

«Ακούστε, περίπου 25.000 άτομα ξεκινούν για το Κιλιμάντζαρο κάθε χρόνο», μας είπε ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου. «Μόνο 25 πεθαίνουν…»

Δραστηριότητες 6

Ο ΕΣΤΕΜΠΑΝ ΕΡΕΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕΙ ΓΚΟΛ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ

Απόδραση στο Κιλιμάντζαρο

Να θεωρήσετε στο τετράδιο σας ένα σημειακό φορτίο ίσο με Q=3μC στο σημείο Α. Να υπολογίσετε το δυναμικό του ηλεκτρικού πεδίου σε σημείο Μ, που απέχει απόσταση r=1 m.

Ένα γκολ και… στο πέταλο

Αξίζει να ανέβει κανείς 5.895 μ. για να απολαύσει τη σιωπή;

Να προσδιορίσετε όλα τα σημεία της επιφάνειας του τετραδίου σας που έχουν το ίδιο δυναμικό με το σημείο Μ. Στη συνέχεια, να προσδιορίσετε όλα τα σημεία της επιφάνειας του τετραδίου σας στα οποία το δυναμικό έχει τιμές V/2, V/3, V/6, V/9, V/12, όπου V το δυναμικό του σημείου Μ. Να σύρετε και μερικές δυναμικές γραμμές του πεδίου.

Αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση επιθετικού. Κάνει (σχεδόν) τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο, εκτός από την κύρια δουλειά του φορ, που δεν είναι άλλη από το να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ και εκείνο από κόντρα έχει πετύχει μέχρι στιγμής ο Εστέμπαν Ερέρα, αλλά δεν το βάζει κάτω.

Πώς είναι, αλήθεια, να ανεβαίνεις στο Κιλιμάντζαρο; Υπάρχουν δύο ιστορίες. Τη μία την αφηγούνται όσοι το τόλμησαν, αφού επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη. Πηγή έμπνευσης. Την άλλη τη μοιράζονται οι ίδιοι άνθρωποι μεταξύ τους στην κορυφή. Αληθινή.

Να εξετάσετε πώς οι δυναμικές γραμμές τέμνουν τις γραμμές πάνω στις οποίες βρίσκονται τα σημεία που έχουν το ίδιο δυναμικό.

Των ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΛΑΧΟΥ και ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΑΡΑΟΓΛΑΝΙΔΗ

Ένας κολοσσός σκεπασμένος με πάγο.

Τελικά, να εξετάσετε το ίδιο θέμα στο χώρο.

Στον αγώνα με τον Ακράτητο, η μπάλα από την κοντινή προβολή του πέρασε τη γραμμή, εκείνος έτρεξε να πανηγυρίσει το παρθενικό του… εντός έδρας γκολ στο πέταλο των οργανωμένων οπαδών, ωστόσο ο Μπριάκος και ο βοηθός του είχαν διαφορετική άποψη.

Πάνω στη ζεστή περιφέρεια της Γης.

"Μακάρι να το πετύχω με την ΑΕΚ που θα έχει περισσότερο κόσμο.

Φαίνεται τόσο αλλόκοτος που όταν, το 1849, ένας Γερμανός ιεραπόστολος έτρεξε πίσω στην Ευρώπη με την είδηση της ύπαρξής του, γελοιοποιήθηκε.

Είναι αλήθεια ότι μου έχει λείψει το γκολ, αλλά χαίρομαι που πάει καλά η ομάδα.

Η επαλήθευση της είδησης καθυστέρησε 12 χρόνια.

Έχω χάσει πολλές ευκαιρίες, είχα τρία-τέσσερα δοκάρια και ένα γκολ που ακυρώθηκε.

Το 1886, όταν η βασίλισσα Βικτόρια επανασχεδίασε τα σύνορα ανάμεσα στην τότε Βρετανική και Γερμανική Ανατολική Αφρική για να δωρίσει, όπως λέγεται, το Κιλιμάντζαρο στον εξάδελφό της, Κάιζερ Βίλχελμ, βασιλιά της Γερμανίας, ο κολοσσός δεν είχε ακόμη κατακτηθεί.

Κάποια στιγμή θα σπάσει η γκίνια και θα έρθουν τα γκολ.

Αυτά διάβαζα τις οκτώ ώρες που διήρκεσε το ταξίδι μου με το λεωφορείο στο Μόσι της Τανζανίας.

Είμαι ήρεμος και τα περιμένω".

Από εκεί εξορμούν κάθε χρόνο αμέριμνοι και ανυποψίαστοι λάτρεις της φυγής για το ψηλότερο σημείο της Αφρικής.

Παρά τα τεράστια προβλήματα η ομάδα είναι αρκετά ψηλά στο βαθμολογικό πίνακα.

Το ίδιο βράδυ, στο ξενοδοχείο «Marangu», συνάντησα τους επτά συν-ορειβάτες μου, μια πολυεθνική ομάδα που συνδύαζε υπέροχα έναν γιατρό επειγόντων περιστατικών, έναν βοηθό νοσοκόμο με αρκετή εμπειρία από την περιοχή των Ιμαλαΐων και μια νοσοκόμα ψυχιατρικής κλινικής.

Η πορεία μας είναι πολύ καλή και περιμένω να έχουμε μία ανάλογη πορεία στο δεύτερο γύρο.

«Η γρήγορη ανάβαση καταργεί όλους τους κανόνες της ορειβασίας», μας προσγείωσε αμέσως ο συνιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, Ντέσμοντ.

Χάσαμε πολύτιμο έδαφος στα πρώτα παιχνίδια, αλλά με τις συνεχείς νίκες έχουμε ανέβει.

«Οι περισσότεροι θα παρουσιάσετε πονοκεφάλους, ρινορραγίες και ξαφνικούς εμετούς».

Έχουμε τη δυνατότητα να παραμείνουμε μέχρι τέλους στο γκρουπ των ομάδων που θα αγωνιστούν στην Ευρώπη.

Κοίταξε τα τρομαγμένα μας πρόσωπα. «Ακούστε, περίπου 25.000 άτομα ξεκινούν για το Κιλιμάντζαρο κάθε χρόνο, μόνο 25 πεθαίνουν».

Πόσο σας έχουν επηρεάσει τα οικονομικά προβλήματα;

Ο καθένας από εμάς είχε τον αχθοφόρο του.

Είναι δύσκολο να παραμείνει κάποιος παίκτης συγκεντρωμένος στη δουλειά του όταν είναι τρεις και τέσσερις μήνες απλήρωτος.

Αρχηγός μας ήταν ο Φεταέλι, αυτός είχε και βοηθούς.

Μέχρι στιγμής όμως φαίνεται ότι τα καταφέρνουμε.

Δεν υπάρχουν δρόμοι στο Κιλιμάντζαρο.

Ελπίζω ότι σύντομα η διοίκηση θα δώσει λύσεις.

Ούτε υποζύγια.

Το πρόβλημα δεν είναι εντονότερο στους ξένους ποδοσφαιριστές;

Οι αχθοφόροι θα τα κουβαλούσαν όλα στο κεφάλι.

Έτσι είναι.

Ημέρα πρώτη.

Όταν ήρθα στην ομάδα, δεν πίστευα ότι θα υπήρχαν αυτά τα προβλήματα.

Κύλησε με μια υγρή, τρίωρη πεζοπορία από το Εθνικό Πάρκο του Κιλιμάντζαρο στα 2.800 μέτρα, μέσα από ένα παράδοξα ήσυχο αλλά πλούσιο τροπικό δάσος.

Η διοίκηση έχει υποχρέωση να βρει λύσεις σύντομα.

Ο αέρας ήταν πυκνός -όσο ανεπαρκής θα γινόταν αργότερα.

Με μένα υπάρχει και το πρόβλημα επικοινωνίας.

Ο Ντέσμοντ μάς είχε προειδοποιήσει ότι τα σώματά μας, τη δεύτερη μέρα, θα ένιωθαν πως βρίσκονται σε αφιλόξενο περιβάλλον, και έχοντας αφήσει ήδη πίσω μας τον ήλιο και τα σύννεφα, το υψόμετρο ήταν ένα θέμα που άρχιζε να μας απασχολεί.

Όχι σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά σε θέματα καθημερινότητας.

«"Πόλι πόλι", αργά - αργά» θύμιζε ο Φεταέλι…

Μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν ο Θοδωρής (Κάντας) που μιλούσε ιταλικά και μπορούσε να με βοηθήσει.

Τιμ Μουρ: «Το Κιλιμάντζαρο κόντεψε να με… σκοτώσει»

Τώρα δεν υπάρχει κανένας και αυτό δυσκολεύει την προσαρμογή μου.

Βρισκόμασταν πια στα 4.200 μέτρα, το ψηλότερο σημείο στο οποίο είχαν σταθεί ποτέ τα πόδια μου.

Δεν μιλάω ούτε αγγλικά, ούτε ελληνικά και αυτό δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα.

Έξω από το στεφάνι του ήλιου το κρύο ήταν επώδυνο. Το τοπίο γινόταν ερημικό. Δυο μέρες τώρα, ο Κρις από τη Σρι Λάνκα δοκιμαζόταν από δυσεντερία. Όταν φτάσαμε στο άνυδρο Κίμπο ήταν πλέον απελπισμένος. «"Πόλι - πόλι", ξεκούραση, νερό», ακούστηκε ο Φεταέλι.

Φάγαμε σπασμένα μπισκότα σε μια σπηλιά. Κάποιος συνέστησε ψιθυριστά να σταματάμε κάθε 15 βήματα. Είχα αρχίσει να παθαίνω παράκρουση… Έξι ώρες μετά, ο λιθώνας εξελίχτηκε σε μια απότομη βουνοπλαγιά, με ογκόλιθους σε μέγεθος σπιτιών. Ξαφνικά, είχαμε φτάσει: Γκίλμανς Πόιντ. Η πιο δύσκολη κορυφή του Κιλιμάντζαρο, αλλα 180 μέτρα και δύο ώρες κάτω από το Ουχούρου, τη σκεπή της Αφρικής. «Ντμίτρι από Πακιστάν», «Φερνάντο Κουεβέντο - Ήρθα, είδα, κατάκτησα»… Γιατί τα κάναμε όλα αυτά; Ρωτήστε με του χρόνου αν άξιζε τον κόπο και θα βυθίσω το βλέμμα μου σε έναν ορίζοντα αινιγματικής σιωπής. Ρώτησέ με τώρα και κάποιος από τους βοηθούς θα σας ζητήσει με σιγανή φωνή να φύγετε.