Ο Θέμης Λιβεριάδης γράφει

Ας δούμε ένα παράδειγμα

ΟΚΛΑΔΟΝ

Οι Ν= 10 διαδοχικές μετρήσεις της μάζας m (g) μιας βίδας είναι οι εξής: [pic]

Ο Μάκης της Σκοτίνας

Θέλουμε να προσεγγίσουμε την πραγματική τιμή της μάζας της βίδας.

Το '90 έχοντας βαρεθεί τη "βαβούρα" της Χαλκιδικής και την προβληματική της πρόσβαση επέστρεψα συνειδητά στην ακτή της Πιερίας. Εργαζόμαστε ως εξής: Χωρίς μποτιλιαρίσματα κι εκνευρισμούς περνούσα την Κατερίνη και πήγαινα στον Κωστή -στον Πλαταμώνα ή στον Πάνο- στην Πλάκα Λιτόχωρου.

- Βρίσκουμε τη μέση τιμή των μετρήσεων με τη βοήθεια της σχέσης 2.1: [pic]

Μια μέρα πήγα στου Θαλή, στην παλιά Σκοτίνα, το πανέμορφο κι εγκαταλελειμμένο χωριό, όπου γοητευμένος σκέφθηκα να στήσω το τροχόσπιτο και ν' ανεβαίνω τα Σαββατοκύριακα.

- Βρίσκουμε το απόλυτο σφάλμα (δΜ) από τη σχέση 2.ΙΙ.

Εκεί γνώρισα τον Μάκη.

Επομένως, σύμφωνα με τη σχέση 2.ΙΙΙ η ζητούμενη τιμή της μάζας της βίδας θα είναι μεταξύ (9,7-0,l)g και (9,7+0,l)g, δηλαδή στην περιοχή [9,6-9,8]g.

Πρέπει να ξέρεις, μου είπαν, πως μέχρι πριν από λίγους μήνες ο Μάκης ήτανε στη "δούλεψη" του βοσκού για το κοπάδι.

Επίσημα λέμε ότι η ζητούμενη τιμή βρίσκεται κατά μεγάλη πιθανότητα στην περιοχή: (9,7+/- 0,1) g.

Από τότε όμως που ανεβαίνουμε πιο συχνά εμείς ή οι γείτονες και του δίνουμε τροφή, εγκατέλειψε το κοπάδι, βγήκε μόνος του στη… σύνταξη!

[pic]

Ο βοσκός ακόμα δεν μπορεί να το χωνέψει και τον ψάχνει…

Συχνά είναι πρακτικό να φτιάχνουμε και να συμπληρώνουμε τον εξής πίνακα:

Όταν πια είχα εγκαταστήσει το τροχόσπιτο κι ανέβαινα με προμήθειες, θυμόμουνα και έπαιρνα μία φραντζόλα για το σκυλί.

Ν - m(g) - Μ-m (g) - (M-m)2(g2) 1 - 9,5 - 9,7-9,5 = 0,2 - 0,04 2 - 9,7 - 9,7-9,7 = 0,0 - 0,00 3 - 9,1 - 9,7-9,1 = 0,6 - 0,36 4 - 10,1 - 9,7-10,1 = -0,4 - 0,16 5 - 10,3 - 9,7-10,3 = -0,6 - 0,36 6 - 9,4 - 9,7-9,4 = 0,3 - 0,09 7 - 9,6 - 9,7-9,6 = 0,1 - 0,01 8 - 9,5 - 9,7-9,5 = 0,2 - 0,04 9 - 10,0 - 9,7-10,0 = -0,3 - 0,09 10 - 9,9 - 9,7-9,9 = -0,2 - 0,04 Αθροίσματα - 97,1 g - - 1,19 g Μέση τιμή - 9,7 g - - Σφάλμα - - - +/-0,1g Ζητούμενη τιμή - - 9,7+/-0,1 -

Είχε μάθει θαρρείς τη μέρα και την ώρα και με περίμενε… Κείνο το καλοκαίρι έζησα αξέχαστες στιγμές. Ξαναβρήκα παρθένες γεύσεις μ' αγριοφράουλες και βατόμουρα. Τα σούρουπα χόρευε μπροστά μου ένα μπαλέτο πυγολαμπίδες. Συχνά ξεσπούσαν καταιγίδες με αστραπές και κεραυνούς. Το χάραμα στην ξεπλυμένη ατμόσφαιρα διέκρινες την κορυφή απ' τ' Άγιο Όρος.

Κάθε πρωί που έψηνα καφέ ο Μάκης αφουγκράζονταν ανήσυχος κι ύστερα κρύβονταν στις λόχμες. Σε λίγο εμφανιζόταν ο βοσκός με τα κατσίκια, που κάθε φορά ρωτούσε μήπως είδα ένα σκυλί "έτσι κι έτσι"… Η ίδια σκηνή επαναλαμβάνονταν το δειλινό όταν γυρνούσε το κοπάδι. Αυτές ήταν οι μόνες στιγμές που μ' αποχωριζότανε ο Μάκης. Ώσπου μια μέρα τον άφησα εγώ και έφυγα πιο μακριά από τις λόχμες…

Σκέπτομαι πως έζησα καλύτερα από έναν σκύλο. Και περισσότερο.