Ο Αλέξης Αλβανός είναι ίσως ο πιο φορμαρισμένος διεθνής αυτήν την περίοδο.

Έπρεπε να είναι μέσα στο δικαστήριο, έτσι ώστε να συμπληρωθεί η εικόνα του απόλυτου μπάχαλου

Οι επιρρηματικοί Προσδιορισμοί

ΧΑΝΤΜΠΟΛ: ΝΙΚΗ ΣΤΗ ΒΟΣΝΙΑ ΘΕΛΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΘΝΙΚΗ

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ

Βοήθεια

Η πιο μεγάλη μάχη

Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω (η τηλεόραση) πρώτη

Οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί αποτελούν κυρίως μέρη του ΡΣ και φανερώνουν κάτω από ποιες περιστάσεις γίνεται αυτό που λέει το ρήμα.

Προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει μια έδρα-κόλαση,κ στο κλειστό γυμναστήριο του Βίσοκο, είναι η Εθνική ομάδα των ανδρών, που σήμερα (17.30) αντιμετωπίζει τη Βοσνία στο πλαίσιο της πέμπτης αγωνιστικής του Α' προκριματικού ομίλου, για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2007.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ

Κάθε συμπλήρωμα του ρήματος, που δεν είναι κατηγορούμενο, αντικείμενο (απλό, εμπρόθετο) ή ποιητικό αίτιο, είναι επιρρηματικός προσδιορισμός.

Στις αναμετρήσεις με τους Βόσνιους (η δεύτερη θα γίνει το Σάββατο στο Κιλκίς) θα κριθεί η πρώτη θέση στον όμιλο, που δίνει το εισιτήριο για τα μπαράζ.

Έξοχα.

Ειδικότερα πρέπει να προσέξουμε ότι οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί • εκφράζουν πολλές σημασίες: τόπο, χρόνο, τρόπο, ποσό, αιτία, σκοπό κ.λπ. • εκφέρονται με διάφορους τρόπους: επιρρήματα και επιρρηματικά σύνολα, ονοματικά και προθετικά σύνολα, μετοχές, προτάσεις.

Έτσι, σήμερα στόχος των διεθνών είναι η νίκη, ώστε η ομάδα να έχει σαφές πλεονέκτημα και στην χειρότερη περίπτωση ήττα με μικρή διαφορά.

Μια χαρά εξελίσσεται η δίκη!

Παραδείγματα:

ΣΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ θα βρίσκονται 3.500 Βόσνιοι και ελάχιστοι Έλληνες φαντάροι, που όπως πάντα θα προσπαθήσουν να εμψυχώσουν τους Έλληνες παίκτες.

Έτσι που να σκέφτεται κανείς, ότι το μόνο που λείπει είναι οι κάμερες, ίνα πληρωθεί το ρηθέν ότι "όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω (και εν προκειμένω η τηλεόραση) πρώτη".

1. Άλλοι περπατάνε ζωηρά και άλλοι αργά.

Το κλίμα, στις ελληνοβοσνιακές αναμετρήσεις είναι πάντα θερμό, με τους Βόσνιους να δίνουν και θρησκευτικές διαστάσεις.

Τι την κρατάνε λοιπόν έξω;

2. Μερικοί συγγενείς έρχονται πότε πότε να μας δουν.

Η ΣΚΕΨΗ των παικτών του Γκόραν Πέρκοβατς βρίσκεται αποκλειστικά σε όσα θα γίνουν στον αγωνιστικό χώρο.

Μέσα έπρεπε να είναι, έτσι ώστε να συμπληρωθεί η εικόνα του απόλυτου μπάχαλου.

3. Βγάζουν τα σκουπίδια τις νύχτες.

"Όπως εξελίχθηκαν οι αγώνες στον όμιλο θα πρέπει και στα 60 λεπτά να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι.

Κατηγορούμενοι που σηκώνονται και φεύγουν από την αίθουσα όποτε τους καπνίσει.

4. Σε τέτοιες στιγμές τα μάτια μου πλημμυρίζουν χρώματα.

Θέλουμε να κερδίσουμε μέσα στη Βοσνία.

Συνήγοροι που βάζουν θέματα, όποτε, και όπως θέλουν, και μετά η μόνη τους έννοια είναι πότε θα βγουν έξω για να τα πουν στις κάμερες.

5. Ο κυρ Ανέστης έριχνε θυμωμένος τα βάρη σε αγνώστους.

Η ομάδα μας βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση", δήλωσε ο Γιώργος Ζαραβίνας, ενώ ο Σάββας Καρυπίδης, πρόσθεσε πως "θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας".

Δημοσιογράφοι που πηγαινοέρχονται με την ψυχή στο στόμα για να μη χάσουν μια ατάκα του Γιωτόπουλου ή του Κουφοντίνα.

6. Δεν ανοίγουμε τα τζάμια, για να μην αναπνέουμε σκόνες

Η.Τ.

Φωτογράφοι που ψάχνουν μια ευκαιρία να φωτογραφίσουν τους κατηγορούμενους πριν τους πάρει χαμπάρι η Κούρτοβικ και διαμαρτυρηθεί για τα δικαιώματα των κατηγορουμένων που παραβιάζονται.

χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη κινητικότητα, δηλαδή αλλάζουν εύκολα θέση μέσα στην πρόταση.

Και τι μας μάρανε;

Παράδειγμα: - Ο φίλος μου ο Δημήτρης δουλεύει στο συνεργείο της γωνίας.

Οι κάμερες εκτός!

- Στο συνεργείο της γωνίας δουλεύει ο φίλος μου ο Δημήτρης.

Μέσα, λοιπόν, διότι όσα και να του λέει ο Μάκης ή ο Κακαουνάκης, ο άλλος θέλει εικόνα, θέλει συναίσθημα, θέλει να το ζήσει….

(Νεοελληνική γλώσσα, Β' σ. 220-221).

Τακτική;

Εκείνο που δεν φαίνεται να ξέρει τι θέλει είναι το δικαστήριο. Ο Θεός να μας βγάλει ψεύτες, αλλά δίνει μια εικόνα "συγγνώμη, κύριοι, θέλω αλλά δεν μπορώ". Πολλοί υποστηρίζουν ότι όλο αυτό είναι μια τακτική και τίποτε περισσότερο. Ότι πρόθεση του προέδρου, κυρίως, είναι λένε, να κάνει τους κατηγορουμένους να αισθανθούν οικεία, για να μπορέσει μετά να δικάσει μέσα σε συνθήκες ομαλότητας και όχι αντιπαλότητας και εκνευρισμού. Μακάρι. Αλλά μερικούς έχουν αρχίσει να τους ζώνουν τα φίδια με διάφορα που έχουν γίνει ώς τώρα. Κι ανησυχούν πολύ για την εξέλιξη της δίκης. Ακόμη και για το αν μπορέσει να ολοκληρωθεί σύντομα. Διότι αν ξεπεράσει το εξάμηνο, που έχει θέσει θεωρητικά η κυβέρνηση ως χρόνο περαίωσης της διαδικασίας, γύρευε τι θα προκύψει…

Τον συκοφάντησαν, λέει

Για τους κατηγορουμένους, δεν έχεις να πεις πολλά. Κατηγορούμενοι είναι ό,τι θέλουν λένε, κι ό,τι τους συμφέρει υποστηρίζουν. Αλλά, μπορείς να αφήσεις ασχολίαστη τη στάση αυτού του κοινωνικού αγωνιστή Γιωτόπουλου; Του "εμένα δεν μ' αγάπησε κανείς, κι όλη η κοινωνία έχει συνωμοτήσει εναντίον μου"; Ο άνθρωπος ακόμη και τώρα, που είναι στο εδώλιο, δεν έχει το θάρρος να δηλώσει "ναι, παιδιά, ήμουν κι εγώ εκεί. Μπορεί όχι αρχηγός, μπορεί όχι καθοδηγητής, αλλά ναι, πήρα μέρος σ' όλο αυτό". Τον συκοφάντησαν, λέει. Μπα; Έτσι, ε; Το να μετέχεις στη 17 Νοέμβρη, είναι συκοφαντία; Κι εμείς που νομίζαμε ότι είναι τίτλος τιμής. Λάθος διαβάζαμε στις προκηρύξεις; Μικροί, μοιραίοι, άνθρωποι, που ένιωθαν μεγάλοι, μόνο με το πιστόλι και τη ρουκέτα…

Η ζωή είναι αλλού

Ευτυχώς η ζωή δεν είναι η δίκη της 17Ν, κι αν όλα εξελιχθούν, όπως δείχνουν τώρα, σε λίγο, πολύ λίγο, σε δυο-τρεις εβδομάδες δηλαδή, ουδείς θα ασχολείται μαζί της (και μαζί τους). Η ζωή είναι αλλού. Και είναι το κάθε μέρα, αυτό το δύσκολο κάθε μέρα του καθενός, που παλεύει να τα φέρει βόλτα. Στη δουλειά, στον δρόμο, στο σπίτι. Αν ας πούμε του άλλου, του άνοιξε το κλεφτρόνι το αυτοκίνητο ή της γυναίκας του της άρπαξε την τσάντα ο τσαντάκιας στον δρόμο, θα καθήσει να χειροκροτάει μπροστά στην οθόνη τη μεγάλη επιτυχία της Αστυνομίας που εξάρθρωσε τη 17 Νοέμβρη; Το πρόβλημά του θα σκεφτεί. Και το πώς θα αναπληρώσει αυτά που έχασε. Κανονικά, ούτε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης μπορεί πλέον να επιχαίρει. Εντάξει, είχε την επιτυχία της καριέρας του με τη 17Ν, αλλά το ότι η Αθήνα είναι η τρίτη στη σειρά πιο επικίνδυνη πόλη στην Ευρώπη, του λέει τίποτε ως γεγονός; Κι αν του λέει, σκέφτεται να κάνει κάτι;

Εξαφανισμένος

Κι ο Σημίτης… Κάτι πρέπει να κάνει κι αυτός από την πλευρά του. Εξαφανισμένος είναι. Την τελευταία φορά που τον είδαμε να ασχολείται με κάτι "εσωτερικό" ήταν όταν εγκαινίασε το νοσοκομείο στην Αλεξανδρούπολη. Εντάξει να το καταλάβουμε ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, βρισκόμαστε πολύ κοντά στη λύση του Κυπριακού. Να λυθεί, να ησυχάσουμε. Ή να μη λυθεί, και να ησυχάσουμε και πάλι επιστρέφοντας στα παλιά. Αλλά να γίνει κάτι. Διότι έτσι όπως έχει απορροφηθεί από τα της εξωτερικής πολιτικής, οι πολίτες περιμένουν να δουν πότε θα έρθει και η… σειρά τους! Ψέματα είναι ότι αν δεν κινητοποιήσει τους υπουργούς ο Σημίτης, για να ασχοληθούν με θέματα της λεγόμενης καθημερινότητας, εκείνοι θα χαθούν πάλι στη διαχείριση (τι όρος!) θεμάτων μείζονος πολιτικής; Σου λέει, γιατί ο Σημίτης κι όχι κι εμείς; Που έχουμε κι ωραίες ιδέες…

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Οι "μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις" των 70 ή 100 ατόμων

Δεν ξέρουμε πόσοι βρέθηκαν Τρίτη μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά όσοι κι αν ήταν δεν μπορεί, θα βλαστήμησαν την ώρα και τη στιγμή, που κι αυτοί κάποτε, με κάποια αφορμή και αιτία, πήραν κάτι κολλητούς, και "διά μέσου των κεντρικών οδών της πρωτεύουσας", διαδήλωσαν εναντίον… κάποιου, που δεν έχει σημασία. Υπάρχει η βασική αρχή του "όλα εδώ πληρώνονται". Υπάρχει επίσης και η κοινή άποψη ότι κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνουν αυτές οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των 70 ή 100 ανθρώπων. Διότι φανταζόμαστε, ότι καθόλου δεν θα είχαν περισταλεί τα δημοκρατικά δικαιώματα των 100 συνταξιούχων αεροπορικών εταιρειών, που έκλεισαν τη Σταδίου την Τρίτη, αν είχαν μετακινηθεί στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Αντιθέτως, θα είχαν διασωθεί τα δικαιώματα όσων θέλησαν να πάνε στη δουλειά τους εγκαίρως, μερικές δεκάδες χιλιάδες εργατώρες, και βεβαίως τα νεύρα όσων υπέστησαν αυτή την τρομερή ταλαιπωρία. Αλλά οι συγκεκριμένοι συνταξιούχοι φταίνε; Το ΠΑΣΟΚ έδειξε τον δρόμο, και τώρα δεν έχει το θάρρος ούτε μέτρα να πάρει…