Θέλει τον Πανιώνιο Οι μάγοι με τα δώρα

Ασφυξία στις θάλασσες και τη στεριά

Τον Πανιώνιο προτιμά για αντίπαλο της Διναμό Μόσχας, στη φάση των "16" του ULEB Cup, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος (φωτογραφία).

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΖΑΝΑΚΗΣ

Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗΣ Η προτίμηση του αυτή δεν έχει να κάνει τόσο με τη δυναμικότητα των "κυανέρυθρων", αλλά με την επιθυμία του να βρεθεί στην Ελλάδα.

Στην ελληνική πολιτική ζωή υπήρχαν ανέκαθεν δύο μύθοι - ο εξής ένας: Ο εκφυλισμός του ιστού που συνιστά το περιβάλλον δεν απαντάται όμως μόνο στην ατμόσφαιρα· οι θάλασσες, τα ποτάμια, τα δάση ή το έδαφος φέρουν ορατά αυτή τη φορά τα ίχνη της ανθρώπινης ανευθυνότητας.

Ο διεθνής σέντερ δεν έχει επισκεφθεί τα πάτρια εδάφη τους τελευταίους μήνες, λόγω των συνεχών υποχρεώσεών του με την Διναμό Μόσχας, στο ρωσικό πρωτάθλημα και στην Ευρώπη.

Εμείς δεν ξέρουμε να διαπραγματευόμαστε, δεν είμαστε σταθεροί στην εξωτερική πολιτική, δεν μπορούμε να χειριστούμε τους Αμερικανούς, δεν, δεν… δεν.

Οι θάλασσες του πλανήτη -αυτές οι απέραντες, γαλάζιες εκτάσεις που ύμνησε η ποίηση και η τέχνη- έχουν γίνει ο ταπεινός υποδοχέας κάθε είδους λυμάτων.

Θα είναι μια ευκαιρία γι' αυτόν να συναντήσει ορισμένους φίλους του και συγγενικά πρόσωπα, που έχει να τα δει καιρό.

Κι όλα αυτά, σε αντίθεση με τους γείτονές μας, τους Τούρκους, που είναι μάγοι της διπλωματίας, που έχουν αρχές απαράβατες στις εξωτερικές τους σχέσεις, που πάντοτε τα καταφέρνουν να κερδίζουν τεράστια ανταλλάγματα χωρίς να κουνήσουν το δακτυλάκι τους…

Ένας αριθμός πλοίων που υπερβαίνει τις 100.000 το χρόνο πλέει μόνο στη Βόρεια Θάλασσα, ρίχνοντας στο νερό χιλιάδες τόνους απορριμμάτων και φέρνοντας την περιοχή σε προχωρημένη κατάσταση μολύνσεως.

Αν η κλήρωση φέρει αντιμέτωπη τη ρωσική ομάδα με τον Πανιώνιο ο Παπαδόπουλος θα τεθεί αντίπαλος με τον πολύ καλό του φίλο και πρώην συμπαίκτη του στον Ηρακλή, Σάββα Ηλιάδη.

Οι μύθοι, ως γνωστόν, υπάρχουν για να καταρρέουν κάποια στιγμή - και η αποτυχία της κυβέρνησης των κ.κ. Αμπ. Γκιουλ και Τ. Ερντογάν να περάσει από την τουρκική Εθνοσυνέλευση την αμερικανοτουρκική συμφωνία που έδινε το "πράσινο φως" για να μπουν 62.000 Αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ μέσω Τουρκίας, με αντάλλαγμα 26 δισ. δολάρια, έκανε και… θόρυβο καθώς διαλυόταν. Η ποιότητα του πετρελαίου που καίνε οι κινητήρες των πλοίων, είναι συχνά χειρίστη· έτσι, από τις τσιμινιέρες τους εκλύονται μεγάλες ποσότητες διοξίνης, ουσίας δηλητηριώδους που συνιστά άμεσο κίνδυνο για τους ζωντανούς οργανισμούς.

Τιμώμενος ο "Ράμπο"

… το παιχνίδι

Διαρροές, άλλωστε, από τις θαλάσσιες γεωτρήσεις ή τις βιομηχανίες, επιβαρύνουν τις θάλασσες με διαρκώς μεγαλύτερες ποσότητες πετρελαίου· ενώ τα κατάλοιπα του μαζούτ που αφήνουν παράνομα -φαινόμενο γνωστό στις Ελληνικές θάλασσες- τα πλοία, προκαλεί εκτεταμένες ρυπάνσεις και των παρακτίων περιοχών. Το Salonica Basketball Camp θα κόψει την Κυριακή το πρωί (11:00) την πρωτοχρονιάτικη πίτα του στο κλειστό γυμναστήριο του κολεγίου Ανατόλια στο Πανόραμα με τιμώμενο πρόσωπο τον Γιώργο Σιγάλα.

Δεν προλάβαμε καλά - καλά να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του ποσού που είχαν κερδίσει οι Τούρκοι.

Δεν περιορίζεται δε στα θέματα αισθητικής ή στη δυσφορία των κολυμβητών το πρόβλημα. Ο "Ράμπο" ήταν μαθητής πριν από χρόνια στο καμπ, ενώ διατηρεί άριστη σχέση με τον εμπνευστή του, τον "γκουρού" του αθλήματος Θόδωρο Ροδόπουλο.

Δεν προλάβαμε να λοιδορήσουμε τη δική μας ηγεσία που δεν κατάφερε να πάρει ούτε σεντ.

Τα πετρελαιοειδή προϊόντα διασπείρονται και σχηματίζουν λεπτές στρώσεις σε τεράστιες θαλάσσιες εκτάσεις, εμποδίζοντας τους μικροοργανισμούς του πλανγκτού να μετασχηματίσουν το διοξείδιο του άνθρακος της ατμόσφαιρας σε οξυγόνο.

Ο ένας θέλει τον άλλο

Δεν προλάβαμε καν να κλάψουμε την άδικη μοίρα μας και οι Τούρκοι πέταξαν τα δολάρια στον σκουπιδοτενεκέ!

Διαδικασία αξιοθαύμαστη, ανάλογη με αυτή των πράσινων φυτών, που όχι μόνο παράγει πολύτιμο οξυγόνο, αλλά σχηματίζει δευτερογενώς οργανικές ύλες, θεμελιώδεις για πολλές αλυσίδες ειδών διατροφής.

Όσο ο Άρης θέλει τον Πανιώνιο στην επόμενη φάση του ULEB Cup, άλλο τόσο θέλει ο Πανιώνιος τον Άρη!

Τι συνέβη;

Δεν είναι όμως μόνο το πετρέλαιο, που δηλητηριάζει τη ζωή των θαλασσών.

Οι "κυανέρυθροι" σαφώς προτιμούν τον Άρη του Ματζόν, γιατί αλλιώς θα πέσουν στα μεγαθήρια.

Δεν είναι και τόσο ικανοί μάγοι οι καινούργιοι στην Άγκυρα;

Απορρυπαντικά και διαλυτικά διοχετεύονται σ' αυτές ως κατάλοιπα του βιολογικού καθαρισμού ή κατευθείαν από αποχετεύσεις.

Τη Διναμό Μόσχας ή την Ούνιξ Καζάν!

Δεν έχουν πια αρχές οι γείτονες;

Μεγάλες επίσης ποσότητες αζώτου, προερχόμενες από τα λιπάσματα ή τις καύσεις των αυτοκινήτων, αλλά ακόμη και δηλητηριώδη εντομοκτόνα ή ζιζανιοκτόνα, βαριά μέταλλα ή τοξικές ουσίες, κατάλοιπα μιας παρεξηγημένης προόδου και τεχνολογικής "αναπτύξεως", καταλήγουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο -μέσω του αέρα, των ποταμών ή του εδάφους- στη θάλασσα.

Και εκεί δεν υπάρχει… σωτηρία για την ομάδα της Αθήνας.

Ή μήπως οι συσχετισμοί στην Τουρκία είναι λίγο πιο σύνθετοι απ' όσο πιστεύουμε;

Ενώ ραδιενεργά κατάλοιπα υποθαλάσσιων πυρηνικών εκρήξεων, που ήταν πριν λίγες δεκαετίες ουσιαστικά ανεξέλεγκτες, έχουν σε ανεξακρίβωτη έκταση μολύνει θαλάσσιες περιοχές.

Γ. ΣΥΡ.

Δύσκολο να το παραδεχτούν οι καθ' ημάς ειδικοί του πατριωτισμού, που δύο πράγματα ξέρουν, το εξής ένα - ότι οι Τούρκοι γνωρίζουν το παιχνίδι, ενώ εμείς όχι…

Έτσι, τα ψάρια, ο φυτικός κόσμος ή οι θαλάσσιοι μικροοργανισμοί απειλούνται με εξόντωση ή αργή εξαφάνιση, και συχνές είναι μέχρι τώρα οι περιπτώσεις παρομοίων μαζικών οικολογικών καταστροφών.

Επιμένει στον "άσο" … οι απειλές

Όπως όμως και στην ατμόσφαιρα, πολλά είναι τα σκοτεινά ακόμη σημεία στην κατανόηση του θαλάσσιου οικοσυστήματος· δεν αποκλείεται, συνεπώς, και μικρές ακόμη διαταράξεις της ισορροπίας να έχουν σοβαρές συνέπειες στο μέλλον.

Μέχρι και στον Εντ Κότα στράφηκε ο Σούλης Μαρκόπουλος για να ενισχυθεί ο ΠΑΟΚ. Κι αν οι Αμερικανοί συνεχίσουν να τους απειλούν;

Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση στη Μεσόγειο Θάλασσα, αυτό το πανάρχαιο σταυροδρόμι καραβιών, πολιτισμών και ανθρώπων.

Ο Αμερικανός πλέι μέικερ έφυγε από την Ζαλγκίρις, ο Μαρκόπουλος ρώτησε για αυτόν, όμως ο Κότα προτιμάει να βρει ομάδα της Ευρωλίγκας. Αν τους κλείσουν την κάνουλα των χρηματοδοτήσεων;

Παρότι οι σχετικές μελέτες είναι ακόμη προκαταρκτικές, υπολογίζεται ότι περίπου το 70% των αστικών λυμάτων από 120 παράκτιες πόλεις διοχετεύονται στη θάλασσα χωρίς καθόλου βιολογικό ή άλλο καθαρισμό· ανάμεσα στα απόβλητα βιομηχανιών ή ανθρωπογενών πηγών που καταλήγουν άμεσα ή από τα ποτάμια στη Μεσόγειο, περιλαμβάνονται ετησίως 120.000 τόνοι ορυκτελαίων, 600.000 τόνοι απορρυπαντικών, 100 τόνοι υδραργύρου και 800.000 τόνοι αζώτου.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο ΠΑΟΚ παρότι έχει δυο "άσους" ψάχνει για ακόμα έναν. Αν η αδυναμία τους να ανοίξουν "δεύτερο μέτωπο στον Σαντάμ" μέσω Τουρκίας τούς οδηγήσει σε αναθεώρηση του γεωστρατηγικού ρόλου που επεφύλασσαν για τους γείτονες;

Στις ευγενείς αυτές προσμίξεις πρέπει να προστεθούν χιλιάδες τόνοι χημικών ρύπων, κυρίως παρασιτοκτόνων, που με τον άνεμο και την βροχή μεταφέρονται στο θαλάσσιο οικοσύστημα.

Σημαίνει κάτι αυτό;

Α, όλα κι όλα - εμείς δύο πράγματα ξέρουμε, το εξής ένα:

Η Μεσόγειος Θάλασσα αποτελεί άλλωστε ένα σημαντικό πέρασμα φορτηγών πλοίων· υπολογίζεται, ότι οι ποσότητες πετρελαιοειδών που προέρχονται από τα πλοία αυτά, αντιστοιχούν στο 30% της σχετικής ρύπανσης παγκοσμίως.

Γ. ΣΥΡ.

Δεν μπορεί, τα 'χουν συμφωνήσει κάτω από το τραπέζι…

Ανυπολόγιστη, επίσης, είναι η καταστροφή από εκρηκτικές ύλες ή αλιευτικά που οργώνουν τον θαλάσσιο βυθό.

Σαφώς και ο Τρε Σίμονς δεν είναι ο παίκτης που μπορεί να αλλάξει την εικόνα του ΠΑΟΚ.

Παρόλο λοιπόν που από το 1975 έχει εγκριθεί από 16 Μεσογειακές χώρες ένα εξειδικευμένο "Σχέδιο δράσης για την προστασία της Μεσογείου", δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι τα περιθώρια σωτηρίας είναι ελάχιστα και ότι η Μεσόγειος θα έχει τη μοίρα, τη μοίρα την οδυνηρή για το λαμπρό παρελθόν, της Νεκρής Θάλασσας.

Δεν έχει δείξει τίποτα καλό προς το παρόν, αλλά και ο ίδιος φέρεται να έχει κάνει παράπονα για την συμπεριφορά των ανθρώπων της ομάδας απέναντί του!

Τούτο θα έχει διαστάσεις που ξεπερνούν τα όρια ενός θαλάσσιου οικοσυστήματος, θαυμαστού όσο και ζωογόνου, με τις ελιές και τους αμπελώνες να κατηφορίζουν στην γη που το περικλείει.

Μάλιστα, αναρωτήθηκε αν στο ντέρμπι με τον Ηρακλή έγινε κάποιο σύστημα για τον ίδιο, ώστε να μπορέσει να δείξει τις δυνατότητές του.

"Τι είναι η Μεσόγειος;" ρωτά ο έξοχος F. Braudel.

Γ. ΣΥΡ.

"Είναι χίλια πράγματα μαζί.

Είναι πολλά τα λεφτά Νεστορα

Δεν είναι ένα μόνο τοπίο, αλλά αμέτρητα τοπία.

Δεν είναι μόνο τα 30.000 ευρώ που θα παίρνει μηνιαίως ο Κόμματος από την Κάχα Σαν Φερνάντο.

Δεν είναι μια θάλασσα, αλλά διαδοχή θαλασσών.

Είναι και άλλα 40 χιλιάρικα σε περίπτωση που η ομάδα καταφέρει να μπει στα πλέι οφ.

Δεν είναι ένας πολιτισμός, αλλά πολιτισμοί που συσσωρεύονται ο ένας πάνω στον άλλο".

Πολύ καλά λεφτά, ίσως καλύτερα από της Κλιμάμιο, θα πάρει ο "Νες".

Για όσους έχουν ευαισθησία ή συνείδηση της ιστορίας, ο οικολογικός εκφυλισμός της Μεσογείου υποδηλώνει το αδιέξοδο ενός πολιτισμού και των αξιών του.

Γ. ΣΥΡ.

Ως προς τη ρύπανση, πάντως, των θαλασσών και της πανταχού παρούσας εκμεταλλεύσεως των φτωχών κρατών από τα ανεπτυγμένα, την κατάσταση συνοψίζει με ανατριχιαστική πυκνότητα η ιστορία του φορτηγού πλοίου Peliceno: Για περισσότερο από δύο χρόνια το πλοίο αυτό σαν ένας σύγχρονος "Ιπτάμενος Ολλανδός"- είχε αναγκαστεί να περιπλέει τον κόσμο αναζητώντας ένα λιμάνι για τα ξεφορτώσει το επικίνδυνο φορτίο του· πάνω από δέκα, δηλαδή, χιλιάδες τόνους τοξικής στάχτης, κατάλοιπο βιομηχανικής αποτέφρωσης λυμάτων, που είχε φορτώσει στη Φιλαδέλφεια.

Ποιος Αμερικανός παίκτης παραπονέθηκε - και δικαίως - γιατί σε κάποιες προπονήσεις δεν υπήρχε φυσιοθεραπευτής για του δέσει τα πόδια πριν την προπόνηση;

Επόμενο, ότι παντού συναντούσε άρνηση.

Καλός παίκτης ο Μποντίρογκα, μεγάλη προσωπικότητα, αλλά πλέον δεν τον φοβάται ο αντίπαλος.

Στο τέλος, ένα μέρος του φορτίου του το άδειασε στα ανοιχτά της Αϊτής.

Γιωργής speaking…

Τα ίχνη του πλοίου χάθηκαν και πάλι, αλλά ένα μήνα αργότερα ο καπετάνιος του ανήγγειλε ότι το υπόλοιπο φορτίο είχε αδειασθεί στη στεριά ή θάλασσα μιας χώρας που, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε να κατονομάσει.

Σε ποια ισπανική πόλη θέλουν κάποιοι να ανοίξει άμεσα ένα από τα γνωστά ελληνικά… πολιτιστικά κέντρα;

Η ιστορία του Pelicano υπογραμμίζει όμως και μια άλλη διάσταση του οικολογικού προβλήματος· αυτήν της διαρκώς ογκούμενης αδυναμίας να αποθηκευθούν χωρίς κινδύνους οι τρομακτικές ποσότητες σκουπιδιών και τοξικών αποβλήτων που παράγονται από τις ανεπτυγμένες κυρίως χώρες. Οι αριθμοί είναι και πάλι εντυπωσιακοί. Στις Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτονται, μεταξύ άλλων, 220 εκατομμύρια λάστιχα αυτοκινήτων τον χρόνο και 2 δισεκατομμύρια ξυριστικές λεπίδες. Οι ποσότητες του αλουμινίου που απορρίπτεται θ' αρκούσαν να δημιουργήσουν εκ νέου τον εμπορικό αεροπορικό στόλο της χώρας σε λίγους μήνες. Στο Hong Kong, κοντά 6 εκατομμύρια άνθρωποι και 50.000 εργοστάσια "παράγουν" καθημερινά 1.000 τόνους απορρίμματα από πλαστικό· τριπλάσια, περίπου, ποσότητα απ' όση το Λονδίνο. Σε πολλές χώρες, οι σκουπιδότοποι δεν φτάνουν πια και, όπου η νομοθεσία είναι ελαστική, οι άνθρωποι διοχετεύουν τα απόβλητα κατά την, επίσης ελαστική, συνείδηση τους. Σε ακτές, ποτάμια, χαράδρες ή λίμνες. Τούτα όλα, δεν είναι μόνο δείγματα μιας καταναλωτικής παραφροσύνης ή προσβολή στην αισθητική. Διότι τα απορρίμματα ή τα βιομηχανικά απόβλητα, ακόμη και σε συγκεκριμένους σκουπιδότοπους έξω από πόλεις, ενδέχεται με τον καιρό να γίνουν θανατηφόρα, εάν τα μέταλλα, οι οργανικές ουσίες ή τα διαβρωτικά οξέα που περιέχουν εισέλθουν στην κυκλοφορία των υπογείων υδάτων· ακόμη και η καύση των απορριμμάτων έχει ως παράγωγο επικίνδυνα αέρια. Στην Δ. Γερμανία κάπου 50.000 "χωματερές" έχουν χαρακτηρισθεί επικίνδυνες, αφού διαπιστώθηκε η απειλή μολύνσεως του πόσιμου ή ποτιστικού νερού ευρύτατων περιοχών. Η ανακύκλωση των σκουπιδιών, που έχει δοκιμασθεί με σχετική επιτυχία στην Ιαπωνία ή σε χώρες της Δύσεως, δεν φαίνεται από μόνη της ικανή να λύσει το πρόβλημα σε παγκόσμια βάση. Όχι μόνον λόγω της πολυπλοκότητας και του κόστους της σχετικής τεχνολογίας, αλλά επειδή πολλά ακόμη χρειάζεται να διευκρινισθούν σχετικά με τις τοξικές ιδιότητες των αποβλήτων. Η ρίζα του κακού -η ανευθυνότητα και καταναλωτική μανία των συγχρόνων κοινωνιών- δεν φαίνεται να έχει εύκολο δρόμο αντιμετώπισης.

Δεν είχε ίσως άδικο ο A. de Saint-Exupery, που στον "Μικρό Πρίγκιπα" επέμενε ότι "Η Γη δεν είναι κανένας πλανήτης του σωρού! Λογαριάζουν πως έχει εκατόν έντεκα βασιλιάδες (φυσικά μαζί με τους βασιλιάδες των νέγρων), εφτά χιλιάδες γεωγράφους, εννιακόσιες χιλιάδες επιχειρηματίες, εφτάμισι εκατομμύρια μπεκρήδες, τριακόσια έντεκα εκατομμύρια ματαιόδοξους, πάνω κάτω δηλαδή, δύο δισεκατομμύρια μεγάλους".

Ο Γ. Γραμματικάκης είναι καθηγητής της φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.